Δεν μπορείς να πεις. Στον δρόμο για την κάλπη βαδίζεις χορτασμένος.

Ο προεκλογικός μπαχτσές είχε από όλα. Γκλίτσες και τσομπάνηδες, τηλεοπτικές κοκορομαχίες, φάσεις επιλεκτικής αμνησίας, επικά μπρα ντε φερ, ωμή παραμυθολογία, πελαγοδρομίες υποσχέσεων, φεστιβάλ κοινοτοπίας, μέχρι και κομπογιαννίτικες επαλείψεις με αλοιφή «Βυζαντινόν» σε Παναγίες γκέισες και Μεγαλόχαρες Ινδιάνες είχε. Και αν όλα αυτά σου μοιάζουν παρωχημένα, ο Γιάνης (με ένα νι) ή Νάρκισσος (με δύο σου) -κράτα όποιο από τα δύο σού αρέσει περισσότερο, το ίδιο κάνει- φρόντισε ξανά να πρωτοτυπήσει επικροτώντας, ως γνήσιος αυτοκράτωρ, τη στάση των «υπηκόων» του να αρνηθούν μία απλή χειραψία στον πρωθυπουργό. «Όχι, να μας κοπεί το χέρι», είπαν τα πρόβατα, «τα στελέχη μού έβαλαν τα γυαλιά», ελάλησε το πλουμιστό παγόνι. Ω, συγχωρήστε με. Καταλαβαίνω. Πώς να δώσετε το χέρι σας στον πρωθυπουργό;

Στην πολιτική σας διαδρομή προς τα ανάκτορα της εξουσίας, το δικό σας δεν λερώθηκε ποτέ. Ήταν χέρι άσπιλο, καθαρό. Χέρι που μπροστά μας μούντζωνε τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε και από πίσω μας τους χαϊδολογούσε - σαν παλάμη παράνομου εραστή. Χέρι καθαρόαιμου «επαναστάτη». Που το πρωί έσκιζε μνημόνια και το βράδυ έβαζε φαρδιά πλατιά την τζίφρα του σε μνημονιακές παρατάσεις. Χέρι σωτήρα. Που τη μία στιγμή έκανε αέρα στις ελπίδες του λαού και την επομένη έκλεινε τις τράπεζες, επέβαλλε capital controls και «χαιρετούσε» δεκάδες δισεκατομμύρια στον δρόμο για τα ξένα. Χέρι ευλογημένο που αποπειράθηκε να πετάξει τη χώρα από το ευρώ στη δραχμή και από κει στα μονοπάτια της πιο απόλυτης εξαθλίωσης. Τέτοια χέρια τιμημένα δεν αγγίζουν εκείνα των άλλων. Των άλλων είναι άνομα και ρυπαρά, βρομερά και τρισάθλια, δεν έχουν την αγνότητα, την καθαρότητα και τη στιβαρότητα των δικών σας χεριών που όλα μπορούν «να τα πάρουν και να τα σηκώσουν».

Ω, συγχωρήστε με και πάλι. Μπορεί ο αυτοδοξαζόμενος και τα συντρόφια του να είναι απλώς μικροβιοφοβικοί. Με τόσα που κυκλοφορούν σκιάζονται οι άνθρωποι, δεν είναι ώρα να κολλήσουν τίποτα μέσα στον εκλογικό τους πυρετό. Μπορεί στην τελική να μη γνωρίζουν πως όταν αρνείσαι να ανταλλάξεις μια χειραψία είσαι στην καλύτερη αγενής, στη χειρότερη άξεστος και στην πιάτσα κάφρος. Μπορεί, πάλι, η αιτία της άρνησης να εντοπίζεται (και να συνοψίζεται) απλώς στην επική ατάκα Κουτσούμπα: «Γιατί αυτοί είστε!».

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 19/5