Όταν ο λαός συνειδητοποίησε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε την κυβερνητική καριέρα του διακηρύσσοντας την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και την ολοκλήρωσε με την κατάργηση του ΕΚΑΣ, μας είπαν ότι είχαν αυταπάτες και πως κατανικήθηκαν από υπέρτερες δυνάμεις.

Οπότε, έπρεπε να τους δοθεί άφεση αμαρτιών. Ένα λάθος έκαναν οι άνθρωποι... Αν κι αυτό το λάθος κόστισε περί τα 100 δισ. ευρώ, ένα υπερταμείο, τα ξένα funds, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και μια ανελέητη φοροεπιδρομή, μας εξήγησαν: Είχαν αυταπάτες! Όταν περάσαμε μήνες συζητώντας για την απλή αναλογική και αναλώθηκε όλη η προ των εκλογών του Μαΐου περίοδος στην ίδια αδιέξοδη συζήτηση, με τον ΣΥΡΙΖΑ να αναζητεί συμμάχους για μια «προοδευτική» κυβέρνηση συνεργασίας ή μειοψηφίας ή ειδικού σκοπού και στο τέλος ήλθε ο λαός με την ψήφο του και εξαφάνισε όλους τους ευσεβείς πόθους, ο κ. Τσίπρας μάς είπε… mea culpa. Και επειδή έκανε πάλι λάθος, πήγαμε σε νέες εκλογές, με μεγάλο κόστος της τάξης των 400.000.000 και με σχηματισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης. Μετά την ήττα, άρχισαν οι ψυχιατρικού τύπου αναλύσεις και διαγνώσεις: Σύνδρομο Στοκχόλμης, παράκρουση, οι συνέπειες της πανδημίας και άλλα τέτοια. Και αφού τελείωσε και αυτό το στάδιο, άρχισε η συζήτηση για τους φόρους, στην οποία πρωτοστάτησαν οι μεγαλύτεροι φορομπήχτες όλων των εποχών.

Οπότε, σκέφθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ πως πρέπει τα κόμματα να παρουσιάσουν τα προγράμματά τους. Έλα όμως που δεν είχε φτιάξει πρόγραμμα και μας εμφάνισε το παλιό, το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης... Η συζήτηση για το πρόγραμμα κράτησε ελάχιστα. Ουδείς είχε διάθεση να ακούσει άλλο ένα πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τις εκλογές, θα αναγκαστεί να παραδεχθεί άλλο ένα λάθος του: ότι δηλαδή αντί να καθίσουν να ετοιμάσουν ένα πρόγραμμα που να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες και ανάγκες, προτίμησαν ένα αναμάσημα του παλιού, μια δήθεν ανακαίνισή του, ένα πασάλειμμα. Μετά ήλθαν οι αποκαλύψεις για τις παρεμβάσεις στην εκλογική διαδικασία στη Θράκη. Άναυδο το πανελλήνιο πληροφορήθηκε πως στη μειονότητα έφθασαν μηνύματα του τύπου «ο Τούρκος ψηφίζει Τούρκο»! Το γεγονός βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν έχει ακόμη κριθεί στην κάλπη και ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν προσπαθούν να στρέψουν αλλού τη συζήτηση. Αποκαλούν την ΕΥΠ «εγκληματική οργάνωση», αναφερόμενοι ξανά στο θέμα των υποκλοπών, με μοναδικό σκοπό να απαξιώσουν τα ευρήματα της ΕΥΠ στην περιοχή. Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ διαχρονικά υποστηρίζει ότι με τα θέματα της μειονότητας δεν πρέπει να ασχολούνται το υπουργείο των Εξωτερικών και η ΕΥΠ, που -πάντα κατά τον ΣΥΡΙΖΑ- πρέπει να απομακρυνθεί από την περιοχή.

Το θέμα έχει ενοχλήσει όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ότι δεν συνέβη τίποτε, πως δεν ενημερώθηκαν, ότι δεν υπάρχει θέμα, πως όλοι συμφωνούν ότι η μειονότητα είναι θρησκευτική και τα λοιπά. Περίπου μας λένε πως ούτε απ’ έξω από το Προξενείο ούτε απ’ έξω από τον ψευδομουφτή περνάνε οι άνθρωποι! Λογικό! Δεν μπορούν να παραδεχθούν ακόμη ένα «λάθος», λίγο πριν από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Θα ήταν ολέθριο. Με τη διαφορά ότι ολέθριο θα είναι έτσι κι αλλιώς. Μετά, κατόπιν εορτής, θα έλθει ο κ. Τσίπρας να μας πει άλλο ένα mea culpa. Με τη διαφορά ότι για άλλη μια φορά θα έχει προκληθεί βλάβη - και μάλιστα εθνική.

Ο μέσος πολίτης, ο οποίος θέλει να ζει σε μια δημοκρατική και ευημερούσα χώρα, δεν μπορεί ούτε να παρακολουθεί τους επικίνδυνους πειραματισμούς του ΣΥΡΙΖΑ ούτε να δίνει επ’ αόριστον άφεση αμαρτιών κάθε φορά που ο κ. Τσίπρας αποφασίζει να ξεπερνά τη δυσκολία με ένα mea culpa. Δυστυχώς, είναι γνωστό ότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός (και γυναικός, βεβαίως) σοφού/σοφής. Και εδώ υπάρχουν πολλές ουρές από αυτήν τη δεύτερη προεκλογική περίοδο για να ξαναζητήσει συγγνώμη ο κ. Τσίπρας. Πλην, όμως, είναι πολύ εγωιστικό να θεωρεί πως κάθε φορά θα λέει ένα mea culpa και θα ξεμπερδεύει.α

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 18/6