Το ερώτηµα που πλανάται στη χώρα µε φόντο την επικείµενη χριστουγεννιάτικη περίοδο και την ανάγκη της αγοράς να καλύψει το χαµένο έδαφος, αλλά και συνολικά της κοινωνίας να ξεφύγει για λίγο αυτήν την εποχή από την ταλαιπωρία της καθηµερινότητας, είναι αν το κλίµα των ηµερών θα επηρεαστεί ή θα χαλάσει από τις κινητοποιήσεις των αγροτών.

Διαβάστε: Αγρότες: Ταξί και λαϊκές αγορές δίπλα στα τρακτέρ στο μπλόκο Μαλγάρων - ''Απέναντι στην πολιτική που εξοντώνει τους μικρομεσαίους'' (Βίντεο)

Να αρχίσουµε λέγοντας ότι εκ προοιµίου και µετά τα όσα συνέβησαν µε τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά και µε τη γενικότερη κοινωνική δυσαρέσκεια, λόγω της συνεχιζόµενης ακρίβειας και της αδυναµίας να λυθούν βασικά ζητήµατα των πολιτών, το αρχικό συναίσθηµα που δηµιουργείται σε ό,τι αφορά τις διαµαρτυρίες της αγροτιάς είναι ούτως ή άλλως θετικό, αφού µιλάµε για µία οµάδα παραδοσιακά συµπαθή από τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες. Βλέπετε, θα πρέπει να ψάξει πολύ κάποιος για να βρει κάτοικο της χώρας που να µην έχει ούτε έναν συγγενή ο οποίος να δραστηριοποιείται στον αγροτοκτηνοτροφικό τοµέα ή -έστω- να µην αισθάνεται µια ανακλαστική εγγύτητα για τους ανθρώπους που υπηρετούν τον πρωτογενή τοµέα. Ως εκ τούτου, το αίτηµα για την αποκατάσταση των… κανονικών αγροτών και των κανονικών κτηνοτρόφων στη δίνη του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι όχι απλώς ηθικής τάξης, αλλά απολύτως συλλογικό, δεδοµένων των όσων αποκαλύπτονται µέρα µε τη µέρα.

Από κει και πέρα, τα µπλόκα στους δρόµους ήταν ανέκαθεν το πιο αποτελεσµατικό όπλο των αγροτών για να πιέσουν τις κυβερνήσεις, προκειµένου να προωθήσουν τις διεκδικήσεις τους. Κάθε φορά που «η Ελλάδα κοβόταν στα δύο», όπως έλεγαν οι παλαιοί δηµοσιογράφοι, το αποτύπωµα των συνεπειών ήταν ξεκάθαρο και ενίοτε σκληρό για ολόκληρη την κοινωνία. Αυτή η τελευταία παράµετρος ήταν διαχρονικά το κρίσιµο σηµείο της διατήρησης ή όχι της κοινωνικής αποδοχής και της στήριξης της εκάστοτε κινητοποίησης.

Στο παρελθόν υπήρξαν φορές που η συσπείρωση γύρω από τα δίκαια αιτήµατα µιας µερίδας συµπολιτών, καθώς και η οργή για την αντίδραση της κρατικής µηχανής, η τύχη των οποίων βρίσκεται σταθερά σε άµεση συνάρτηση µε στοιχεία όπως οι (ιδιαίτερα δύσκολες στις µέρες µας) καιρικές συνθήκες και το γενικότερο οικονοµικό περιβάλλον, µετατράπηκε αν όχι σε αγανάκτηση, σίγουρα σε κόπωση και απογοήτευση. Για να συµβεί αυτό, συνέτρεξαν µια σειρά από παράγοντες, όπως η διάρκεια της παραµονής των αγροτών στις εθνικές οδούς, η ζηµιά που προκαλείτο σε άλλες επαγγελµατικές οµάδες, η πολιτικοποίηση των κινητοποιήσεων και φυσικά η εν γένει παρατεταµένη ταλαιπωρία για οδηγούς και πολίτες.

Ως εκ τούτου, όπως και τότε έτσι και τώρα, ο αγροτικός κόσµος καλείται να βρει τη χρυσή τοµή προκειµένου να µην ενεργοποιηθεί ο λεγόµενος κοινωνικός αυτοµατισµός, που συνιστά στο φινάλε «βούτυρο στο ψωµί» της εκάστοτε κυβέρνησης και ναρκοθετεί µοιραία τη διαδικασία υλοποίησης των διεκδικήσεών τους. Γιατί -ως γνωστόν- στη χώρα όπου ζούµε ο δρόµος από τη φράση «καλά κάνουν οι αγρότες» µέχρι τη διαπίστωση ότι «το παρατράβηξαν» δεν είναι και πολύ µακρινός.

Όπως επίσης και η ανάλυση στη συλλογική µνήµη των θρυλικών αγροτικών επιδοτήσεων ή της έλλειψης αντίστοιχης δυνατότητας σε άλλους φορείς, «οι οποίοι δεν διαθέτουν τρακτέρ», να πιέσουν σε αντίστοιχο βαθµό τις κυβερνήσεις για την ικανοποίηση δικών τους -αναλόγως δίκαιων και επιτακτικής ανάγκης- αιτηµάτων. Ή ακόµη, και για την ύπαρξη ενός τετ α τετ, ώστε να εκθέσουν τις απόψεις τους στον αρµόδιο υπουργό, τον πρωθυπουργό ή έστω τον αντιπρόεδρο Χατζηδάκη, που -παρεµπιπτόντως- θεωρώ δεδοµένο ότι θα πρέπει να γίνει και να επαναληφθεί όσες φορές χρειαστεί. Το εν λόγω µέτωπο αποκτά ακόµη µεγαλύτερες διαστάσεις, αν αναλογιστεί κανείς την απολύτως επιβεβληµένη και αναγκαία εξαγγελία των κυβερνώντων για άµεση δροµολόγηση των επιδοτήσεων στη γνήσια αγροτιά και όχι εκείνη των «Φραπέδων» και των «Χασάπηδων» που -στην καλύτερη περίπτωση- έπιασε στον ύπνο τους πολυδιαφηµισµένους τεχνοκράτες (αφήνω στην άκρη τους παραδοσιακούς πολιτικούς) της σηµερινής διακυβέρνησης.

Όµως την ίδια στιγµή, οι ελεύθεροι επαγγελµατίες και οι µικροµεσαίοι επιχειρηµατίες (πολλές κατηγορίες των οποίων «αγγίζονται» άµεσα από τα µπλόκα) ακόµη να ακούσουν κάτι για τις περιβόητες βελτιώσεις στο νοµοσχέδιο για τη φορολόγησή τους ή οι γιατροί του ΕΣΥ για το θέµα των αυξήσεων που -έστω και στο ελάχιστο- θα ανταποκρίνονται στους κόπους για την απόκτηση του πτυχίου τους. Αυτή ακριβώς την παγίδα θα πρέπει να αποφύγουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι. Όπως και την αντίστοιχη της προβοκάτσιας ή αψιµαχιών τις στιγµές που πιθανόν να ανάψουν τα αίµατα µε διερχόµενους οδηγούς οι οποίοι µπορεί να µετατρέψουν σε… συζητήσιµη µια παρέµβαση της Αστυνοµίας, όπως αυτή που είδαµε τις προάλλες και «σε πρώτο επίπεδο» -που έλεγε και µια ψυχή- ήταν απολύτως απεχθής…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή