Στο ∆ιαδίκτυο κυκλοφορεί ένα βίντεο από την επίσκεψη του Αµερικανού προέδρου, Τζορτζ Μπους, στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1991. Στην αρχή της συνάντησής του µε τον πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ακούγεται η φωνή του γράφοντος να ερωτά πιεστικώς τον ξένο ηγέτη την άποψή του για το Σκοπιανό. Ο Μπους επιµένει, χαµογελώντας, να λέει πως δεν θα… απαντήσει σε ερωτήσεις. Καταλαβαίνω ότι είναι η δουλειά σας, µου λέει, αλλά εδώ είµαστε για «photo opportunity» µόνον. ∆ηλαδή, µόνο για τη φωτογραφία. Εγώ επιµένω και ερωτώ κάτι πιο εύκολο από το Σκοπιανό. Εάν ο Ελληνας πρωθυπουργός θα λάβει πρόσκληση για τον Λευκό Οίκο. Τότε ο Τζορτζ Μπους ανοίγεται και απαντά µε ευκολία, πως ο κ. Μητσοτάκης είναι πάντα ευπρόσδεκτος στις ΗΠΑ.

Από εκείνη την επίσκεψη στην Αθήνα θυµάµαι πολλά, για τα οποία δεν επαρκεί ο χώρος ενός άρθρου. Στη µνήµη όµως του Αµερικανού πολιτικού, του οποίου η θητεία ταυτίστηκε µε το τέλος του Ψυχρού Πολέµου, θα σας µεταφέρω ορισµένα από αυτά. Αφού τελείωσε η πρώτη επαφή του προέδρου µε τον Ελληνα πρωθυπουργό, έδωσαν σύντοµη συνέντευξη Τύπου στο πλαϊνό µπαλκόνι του Μεγάρου Μαξίµου. Ο καλοκαιρινός ήλιος καυτός, οι δηµοσιογράφοι που θα ρωτούσαν µόλις τρεις και αυτοί είχαν επιλεγεί εκ των προτέρων από τα επιτελεία των δύο ηγετών.

Είχα αποκλειστεί και έτσι άρπαξα κυριολεκτικώς το µικρόφωνο από τον συνεργάτη του γραφείου Τύπου του Ελληνα πρωθυπουργού και υπέβαλα ερώτηση στον Αµερικανό πρόεδρο χωρίς χρονοτριβή. Είχε µόλις τελειώσει ο πόλεµος στον Κόλπο και ο Μπους ήταν ο πρώτος Αµερικανός πρόεδρος που µετετράπη σε… πλανητάρχη. Βοηθούσης, βεβαίως, και της καταστροφής της Σοβιετικής Ενωσης. Τον ρώτησα, λοιπόν: «Κύριε πρόεδρε, µας είπατε πως οι ΗΠΑ επενέβησαν στο Κουβέιτ γιατί υπήρξε εισβολή και κατοχή της χώρας από το Ιράκ. Στην περιοχή µας έχουµε αντίστοιχο παράδειγµα εισβολής και κατοχής, στην Κύπρο. Σκέφτεστε να επέµβετε και εκεί;». Ο Μπους µου ζήτησε να επαναλάβω, λέγοντας πως δεν καταλαβαίνει τον παραλληλισµό. Εγώ επανέλαβα και εκείνος µε ρώτησε «τι θέλετε να κάνω, να στείλω τον Εκτο Στόλο;». Εν τέλει έδωσε µια γενικόλογη απάντηση. Μόλις βγήκα από το πρωθυπουργικό γραφείο χτύπησε το κινητό µου.

Η ιδιαιτέρα γραµµατεύς του Κωνσταντίνου Καραµανλή, Λένα Τριανταφύλλη, µου έδωσε τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, ο οποίος είχε ευχαριστηθεί τόσο µε την ερώτησή µου, που µε κάλεσε την εποµένη στο γραφείο του. Συνήθως ο Καραµανλής σου ζητούσε να µεταφέρεις πληροφορίες για το τι συµβαίνει εκτός των τειχών του προεδρικού µεγάρου. Ηταν η πρώτη φορά που µου µίλησε εκτενώς για τα όσα είχε συζητήσει την προηγούµενη µέρα σε εκείνο το γραφείο που καθόµαστε µε τον Μπους. Από την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυσή του, σηµειώνω µόνο την παρατήρηση που είχε κάνει στον Αµερικανό πρόεδρο: «Πρόσεχε -του είπε- τώρα που κέρδισες αυτόν τον πόλεµο και που δεν υπάρχει πια Σοβιετική Ενωση, µη µετατρέψεις τη χώρα σου σε χωροφύλακα των εθνών».

Τον επόµενο ∆εκέµβριο µετείχα στη δηµοσιογραφική αποστολή που συνόδευσε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη σε επίσηµη επίσκεψη στον Λευκό Οίκο. Και εκεί κλίµα εγκαρδιότητας, που επιβεβαίωνε τις καλές προσωπικές σχέσεις των δύο ανδρών.

Είδα για τελευταία φορά τον Τζορτζ Μπους µαζί µε τη γυναίκα του και πλήθος άλλων φίλων τους, µεταξύ των οποίων ο κωµικός Μποµπ Χόουπ και ο δόκτωρ Μπάρναρντ, ο πρώτος γιατρός που πραγµατοποίησε επιτυχηµένη µεταµόσχευση καρδιάς. Ηταν στο Χιούστον του Τέξας, τη βραδιά που έχασε τις εκλογές από τον Μπιλ Κλίντον. Παρά την ήττα, έδωσε το «παρών» στη γιορτή που είχε στηθεί στο εκλογικό του στρατηγείο. Ως ακόµη νεαρός δηµοσιογράφος, θαύµασα το σθένος και την αξιοπρέπεια µε την οποία αντιµετώπισε το εκλογικό αποτέλεσµα. Σθένος που τον χαρακτήριζε από νεαρό πολεµιστή στον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο και που λείπει από τους περισσότερους λαϊκίζοντες ηγέτες του νέου µας κόσµου.