Είναι επιεικώς απογοητευτικό από πλευράς εξωτερικής πολιτικής στα μάτια και στην καρδιά του Έλληνα, το να αναπροσαρμόζεται η «κόκκινη γραμμή» της χώρας προς τα πίσω, ανάλογα με το πόσο θράσος επιδεικνύει ο αντίπαλος καταργώντας στην πράξη την προηγούμενη «κόκκινη γραμμή».

Με μια ψυχρή ερμηνεία διπλωματικού ελιγμού, υπάρχει ασφαλώς το επιχείρημα, ότι δεν θέλουμε να δώσουμε στον προκλητικό αντίπαλο την ευκαιρία να ισχυριστεί, ότι είμαστε η πρώτοι που πατήσαμε τη σκανδάλη και πυροδοτήσαμε ένα θερμό επεισόδιο. Γι` αυτό επιλέγουμε να κάνουμε... ελαφρώς τα στραβά μάτια στην καταπάτηση μιας έκτασης εν δυνάμει κυριαρχίας της Ελλάδας (μεταξύ 6-12 μιλίων στο Αιγαίο), θέτοντας ως όριο παραβίασης «κόκκινης γραμμής», το υφιστάμενο όριο εθνικής κυριαρχίας, τα έξι μίλια εθνικών χωρικών υδάτων.

Αυτό που δεν κατανοώ είναι ο δισταγμός της ελληνικής διπλωματίας και της πολιτικής ηγεσίας, να αξιοποιήσουν... ως διπλωματικό όπλο έναντι της Τουρκίας, την ίδια της την κομπορρημοσύνη, μετατρέποντας το Casus Belli, σε ένα Casus Αντι-Belli.

Και θεωρώντας ότι ο γράφων ως δημοσιογράφος, δεν είναι ευφυέστερος της πολιτικής ηγεσίας, ή των πεπειραμένων διπλωματών, εξηγούμαι, ως προς αυτό που εκτιμώ ότι έχει γίνει αντιληπτό, αλλά για κάποιο λόγο δεν αξιοποιείται.

Η Ελλάδα, έχει τη δυνατότητα να παγιδεύσει την Τουρκία μέσα στην ίδια της την απειλή Casus Belli, αυτή την περίοδο των συνεχών προκλήσεων, καθιστώντας διπλωματικά και γεωπολιτικά ασύμφορη την διαφαινόμενη επιθυμία της να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο, μικρής ή μακράς διαρκείας στο Αιγαίο. Και μπορεί μάλιστα να το κάνει, παραμένοντας απολύτως εντός πλαισίου Διεθνούς Δικαίου.

Πως μπορεί να το πετύχει αυτό;

Με μια ευθεία δημόσια δήλωση, ηχηρή για όλη τη διεθνή κοινότητα, πως σε οποιαδήποτε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής στο Αιγαίο, είτε με πρωτοβουλία της Τουρκίας, είτε επειδή θα εξωθηθεί η Ελλάδα σε δράση, προς υπεράσπιση της εθνικής της κυριαρχίας, η χώρα μας είναι έτοιμη να επεκτείνει άμεσα, εντός λεπτών ή ωρών την κυριαρχία της στα 12 μίλια μονομερώς, όπως της επιτρέπει το Διεθνές Δίκαιο. Διότι τη στιγμή της στρατιωτικής εμπλοκής, το Casus Belli θα έχει υπερκεραστεί ως απειλή ήδη υλοποιημένη. Και συνεπώς, σε κάθε περίπτωση, έκταση και διάρκεια «θερμής» εμπλοκής, μετά την παύση της, οι διαπραγματεύσεις της επόμενης μέρας θα εκκινήσουν με την Ελλάδα στα 12 μίλια στο Αιγαίο.

Μια δήλωση της παραπάνω μορφής, εμπεριέχει σειρά πλεονεκτημάτων:

1) Αποτελεί μια απειλή και ως τέτοια έχει την ίδια εφαρμοσιμότητα με το casus belli της τουρκίας.

2) Αποτελεί παρ` όλα αυτά μια νόμιμη απειλή. Μια γνωστοποίηση αν προτιμάτε, σύμφωνη με τις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου.

3) Υπονοεί μια πρόθεση «παγώματος» της επέκτασης στα 12 μίλια, όσο η Τουρκία θα δείχνει διάθεση συμμόρφωσης προς τις προϋποθέσεις καλής γειτονίας και επιστροφής σε μια ειλικρινή διαδικασία διαλόγου επί της αναγνωρισμένης από την Ελλάδα «ατζέντας» του διαλόγου αυτού.

4) Παράλληλα δεν απεμπολεί το νόμιμο δικαίωμα της επέκτασης.

5) Δημιουργεί για την Τουρκία, ένα ορατό άμεσο τίμημα, σε κάθε περίπτωση ακραίας κλιμάκωσης της έντασης.

Με τον τρόπο αυτό και με μόνη προϋπόθεση τη σχετική πολιτική βούληση, η Ελλάδα μπορεί να καταστήσει boomerang την απειλή Casus Belli της Τουρκίας, προσδίδοντας στο δικαίωμα της επέκτασης στα 12 μίλια, μια δυναμική Casus Αντι-belli.