Ο Γιάννης Ιωαννίδης, ένας θρύλος του μπάσκετ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών, νικημένος από τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν τα τελευταία χρόνια.

Ο «Ξανθός», όπως τον αποκαλούσε η μπασκετική οικογένεια, σημάδεψε όσο λίγοι το άθλημα, χτίζοντας δύο μπασκετικές δυναστείες, αυτή του Άρη και στη συνέχεια του Ολυμπιακού. Υπήρξε επίσης βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 μέχρι το 2015 και διετέλεσε υφυπουργός Πολιτισμού στη δεύτερη κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.

Ο αθλητικός κόσμος τον αποχαιρέτησε με συλλυπητήριες ανακοινώσεις (μεταξύ άλλων, η ΚΑΕ Άρης, η ΚΑΕ Ολυμπιακός, ο Γ. Βρούτσης, η ΕΟΚ). Σήμερα θα γίνει η κηδεία του (6/10, 17:00) στη Θέρμη της Θεσσαλονίκης.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Ιωαννίδης: Η σορός του θα είναι στο "Αλεξάνδρειο" πριν από την ταφή στη Θέρμη

Το ρεκόρ του Γιάννη Ιωαννίδη

Γεννημένος στις 26 Φεβρουαρίου 1945 στη Θεσσαλονίκη, καταγόμενος από τη Γευγελή της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας, είχε δύο επίθετα, Ιωαννίδης και Δαΐτσης. Το πρώτο ήταν το παρατσούκλι που υιοθέτησε ο πατέρας του στο σχολείο για να ξεχωρίζει από έναν συνονόματό του συμμαθητή του. Αργότερα δήλωσε με δύο επίθετα τα παιδιά του στο ληξιαρχείο.

Ο Γιάννης Δαΐτσης-Ιωαννίδης υπήρξε ο προπονητής με το ρεκόρ των περισσότερων τίτλων πρωταθλητή Ελλάδας, αφού κέρδισε 12 -έναν περισσότερο από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς-, καθώς και των περισσότερων νικών σε αγώνες πρωταθλήματος, συνολικά 418. Πανηγύρισε επίσης 6 Κύπελλα.

Από παιδί λάτρεψε το μπάσκετ και στα 15 του ήταν ο βασικός πλέι μέικερ στην ομάδα του Άρη. Πήρε το πτυχίο του στη Γεωπονική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εργάστηκε για λίγο στην Αγροτική Τράπεζα, στον Σοχό της Θεσσαλονίκης, στο τμήμα για δάνεια και ιχθυοκαλλιέργειες.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Ιωαννίδης: "Ζούσε καθηλωμένος στο σπίτι, χτυπημένος από την άνοια"

Πρώτα ο Εργοτέλης

Η προπονητική καριέρα του ξεκίνησε όταν ήταν ακόμη παίκτης του Άρη, όχι όμως από τη Θεσσαλονίκη, αλλά από το Ηράκλειο και τον Εργοτέλη της Γ' Εθνικής. Αποδέχθηκε την πρόταση του συμφοιτητή του Μανώλη Νικηφοράκη, πηγαινοερχόταν από τη Θεσσαλονίκη στο Ηράκλειο και ανέβασε τον Εργοτέλη στη Β' Εθνική. Στη συνέχεια έμεινε μία σεζόν στον Άρη, τον οποίο από το πουθενά έκανε πρωταθλητή, όταν το όνομα Νίκος Γκάλης ήταν ακόμα παντελώς άγνωστο στους Έλληνες.

Συνέχισε στη Λάρισα για δύο χρόνια και το 1980 ανέλαβε την Εθνική Ελλάδας, για να επιστρέψει δύο χρόνια αργότερα στον Άρη και να γράψει ιστορία, αλλάζοντας τις Πέμπτες μας, καθηλώνοντας τους Έλληνες μπροστά στην τηλεόραση και κάνοντάς τους να λατρέψουν αρχικά τον Νίκο Γκάλη, αργότερα τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά.

Το 1991 κατηφόρισε στον Πειραιά και στον Ολυμπιακό και έχτισε ένα μπασκετικό θαύμα, αυτή τη φορά με ερυθρόλευκο χρώμα.

Το 1996 πήγε στην ΑΕΚ, παίρνοντας το τιμόνι της στη 10η θέση και οδηγώντας τη σε έναν ευρωπαϊκό τελικό. Άλλο ένα ιωαννίδειο θαύμα.

Επέστρεψε για μία σεζόν στον Ολυμπιακό και τελικά εγκατέλειψε την προπονητική μετά την τελευταία θητεία του στην Εθνική Ελλάδας το 2002-2003.

Διαβάστε ακόμα: Ο σπαρακτικός επικήδειος της κόρης του Ιωαννίδη: «Κοουτσάρα μου, το παιχνίδι δεν τελείωσε»

Ο απολογισμός των 12 πρωταθλημάτων

Ο απολογισμός του τα λέει όλα: 12 πρωταθλήματα, τα 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και τα 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996). Επίσης 6 Κύπελλα Ελλάδας, τα 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και το 1 με τον Ολυμπιακό (1994).

Αυτό που ποτέ δεν κατάφερε και του έμεινε απωθημένο ήταν η κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου, παρότι βρέθηκε έξι φορές στο Final Four της Euroleague. Τις τρεις πρώτες με τον Άρη επί τρία συνεχή χρόνια (1988, 1989, 1990) δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό. Τα κατάφερε τις επόμενες τρεις φορές (το 1994 και το 1995 με τον Ολυμπιακό και το 1998 με την ΑΕΚ), γνωρίζοντας όμως και στις τρεις την ήττα στον τελικό.

Τα «Καρέλια» και οι πίνακες ζωγραφικής

Ήταν περίπτωση ανθρώπου ο Γιάννης Ιωαννίδης. Τόσο για τις ορατές όσο και για τις αθέατες πλευρές του. Απόλυτος στις απόψεις του, οξύθυμος, αθυρόστομος, ο ορισμός του προληπτικού, αλλά και τους βαθιά θρησκευόμενου. Αυτά λίγο έως πολύ ήταν γνωστά από τις αντιδράσεις του στους αγώνες και όσα είχε πει ο ίδιος. Λιγότερο γνωστά ήταν ότι ως φοιτητής εργάστηκε σε μανάβικο και ότι είχε υπάρξει υπεύθυνος μιας κουτσομπολίστικης στήλης.

Στις αθέατες πλευρές του ήταν η λατρεία του για τους ζωγραφικούς πίνακες. Αρκετοί και μάλιστα πολύ μεγάλης αξίας κοσμούν την οικία του. Ο ίδιος καμάρωνε, διότι γνώριζε προσωπικά τον Τσαρούχη, τον Μόραλη και τον Μυταρά και είχε αγοράσει από τους ίδιους πίνακές τους. Ήταν τέτοια η λατρεία του για την τέχνη της ζωγραφικής που συχνά πήγαινε στο Λονδίνο για να πάρει μέρος στις δημοπρασίες του Οίκου Σόθμπις.

Ήταν προληπτικός, αλλά δεν το παραδεχόταν, άσχετα από το γεγονός ότι δεν άλλαζε σακάκι, μισούσε τις μαύρες γάτες, προσπαθούσε να τρακάρει πριν από τα μεγάλα ματς, άναβε ένα «Καρέλια Σπέσιαλ» στο τζάμπολ και το έσβηνε αμέσως. Ήταν και μεγάλος τζογαδόρος. Το τυχερό του νούμερο ήταν το 5, αλλά και το 23 του Μάικλ Τζόρνταν, καθώς και το 32 του Μάτζικ Τζόνσον.

Πέρα α'  όλα αυτά, ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε και ένα μεγαλύτερο πάθος απ' όλα όσα προαναφέρθηκαν. Τις δύο γυναίκες της ζωής του, τη σύζυγό του Γιούλα Γκιουζελοπούλου και την κόρη τους Θεοδώρα-Ελένη.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Ιωαννίδης: Θρήνος για τον θάνατο του "Ξανθού" - Οι μεγάλες στιγμές της ζωής του

Με πληροφορίες από την Απογευματινή