Μίλτος Τεντόγλου: Ο μόνος άλτης που κυνηγάει τον Καρλ Λιούις και μια υπόσχεση που πρέπει να τηρήσει

Αυτό που χρωστάει, πια, ο Μίλτος Τεντόγλου και δεν έχει κάνει, είναι μόνο αυτό που έχει υποσχεθεί. Ουσιαστικά, τα αυτιά εκείνων που περιμένουν να ακούσουν τις προσδοκίες που έχει ο ίδιος από τον εαυτό του, έχουν μείνει παρθένα σε ό,τι αφορά τη δόξα. Κι ενώ όλοι με αυτά κοστολογούν την υστεροφημία, ο ίδιος ο Γρεβενιώτης άλτης σπανίως εκφράζεται, πριν από μεγάλες διοργανώσεις, με τον πατροπαράδοτο τρόπο.

Από ελάχιστα ως ποτέ αναφέρεται σε μία διοργάνωση κοιτάζοντας το βάθρο της και όχι την ουσία της. Γι' αυτό, κιόλας, αυτό κι αν είναι αστείο, είναι υπόλογος με όλους εκείνους του δίνουν πραγματικά βάση, αφού το μόνο που δεν έχει πετύχει ως τώρα στην καριέρα του, είναι το μόνο που έχει πει ότι θα κάνει. 

Ο Μίλτος Τεντόγλου αποτελεί σημείο αναφοράς για την Ελλάδα

Τα μετάλλια, για τον Τεντόγλου, μοιάζουν με συγκείμενα. Ενδεχομένως αυτά να είναι το προκείμενο, πάντως στατιστικά είναι απίθανο να λέει ψέματα πριν κάθε διοργάνωση που πάει να λάβει μέρος. Δεν φαίνεται ότι τον αφορούν, πάντως, τουλάχιστον εκ προοιμίου. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι οι νίκες έχουν συγκεντρώσει το ενδιαφέρον του κόσμου και τον έχουν κάνει αυτό που λέμε θρύλο.

Ο Τεντόγλου δεν έχει αποσπάσει αυτόν το χαρακτηρισμό για τις νίκες του, αλλά διότι η συμπεριφορά του αντανακλά τρόπον τινά σε όλα τα ταξικά στρώματα. Για τον Τεντόγλου δεν δημιουργούνται πηχυαίοι τίτλοι μόνο επειδή είναι ένα φαινόμενο, αλλά διότι διαβάζεται: αυτό δείχνει ότι η διάστασή του ξεφεύγει από το αθλητικό όριο και με το συμπεριφορισιακό μοτίβο του ασκεί κοινωνική επιρροή. Επηρεάζει, δηλαδή, την καθημερινότητα, παρ' όλο που αυτό δεν είναι προφανές, αφού δημιουργεί σημείο αναφοράς. 

Γι' αυτό, κιόλας, δημιουργεί άθελά του τόση αλληλεπίδραση, με συχαρίκια και τα σχετικά. Ακόμα και στιγμές όπως εκείνη που υπερκέρασε τα πολιτειακά συγχαρητήρια για να αγκαλιάσει τον παππού του ερμηνεύονται ως κάτι που απλώς γίνεται, όχι κάτι που συνιστά μια επαναστατική πράξη. Καθίστανται αυτονόητες οι προτεραιότητες προς όλους -και αυτή είναι η πιο σημαντική προσφορά του στην ελληνική κοινωνία. 

Μίλτος Τεντόγλου: Τι χρωστάει στον εαυτό του και τον κόσμο 

Ο Τεντόγλου πήρε ακόμα ένα χρυσό μετάλλιο, το δέκατο χρυσό σε 11 συνολικά. Είναι αστείο, αν αναλογιστεί κάποιος ότι η μόνη φορά που ηττήθηκε ήταν στο τελευταίο άλμα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του Πόρτλαντ στο Όρεγκον, το καλοκαίρι του 2022, όταν ο ίδιος έκανε μία από τις πλέον ξεχωριστές σειρές αλμάτων που έχουν γίνει ποτέ: 8,30μ., 8,29μ., 8,24μ., 8,32μ., 8,20μ., όλα στη σειρά, σαν να πρόκειται για μαθηματική εξίσωση που πρόκειται να λύσει στο σκοτάδι φαινόμενο σε ταινία του Χόλιγουντ. 

Έχει κατακτήσει, βεβαίως, τα δύο πλέον περιζήτητα χρυσά μετάλλια στον κόσμο των σπορ, το ολυμπιακό και το παγκόσμιο, σε τελευταίο άλμα, τα 8,41μ. που έκανε τον Αύγουστο του 2021 στο Τόκιο και τα 8,52μ. που έκανε το περυσινό καλοκαίρι στη Βουδαπέστη. Ο τρόπος παράθεσης των κατορθωμάτων του, όμως, δεν συμπνέει ακριβώς με τη μέθοδο που χρησιμοποιεί για να προσεγγίζει διοργανώσεις ή για να εκφράζεται σε ό,τι αφορά το τι θέλει να πετύχει στο εγγύς μέλλον. Αν και πιθανότατα έχει συμβεί, ο Τεντόγλου δεν χρησιμοποιεί όρους όπως βάθρο, μετάλλια, χρυσό και πρωτιά. Εξαντλεί το λεξιλόγιό του με φράσεις όπως ατομικό ρεκόρ, καλύτερη επίδοση, αγώνας το πρωί και άλλα τέτοια σχετικά. Αυτό προσφέρει μια αμεσότητα στον ίδιο και του δίνει πραγματιστικό στόχο.

Ο αθλητής Τεντόγλου δεν μιλάει για νίκη, αλλά για προσωπική επιβεβαίωση. Είναι μία φανταστική συνάρτηση, που οι ψυχολόγοι κιόλας προτείνουν σε όλους όσοι κάνουν πρωταθλητισμό: μην κοιτάζεις το ταμπλό, μην ασχολείσαι με τον αντίπαλο, προετοιμάσου για το δικό σου άλμα και στόχευσε στην επίδοση. Ο Τεντόγλου μιλάει για μέτρα, όχι για σταθμά. Τις προάλλες δήλωσε ότι στη Γλασκόβη στοχεύει να κάνει ατομικό ρεκόρ, δηλαδή μία επίδοση πάνω από τα 8,60μ. Απείχε πολύ να το κατορθώσει, αλλά τα αντανακλαστικά του παρέμειναν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. 

Όταν ο Ιταλός Ματία Φουρλάνι έκανε τα 8,15μ. ο Τεντόγλου τού έδειξε ότι αν ο δρόμος για το χρυσό περνάει από τη δεύτερη καλύτερη επίδοση, δεν επρόκειτο να το πάρει. Είναι από τους πιο εγρήγορους αθλητές που υπάρχουν, παρών στη στιγμή κάθε δευτερόλεπτο, με την ευχέρεια να μετουσιώνει τις ανάγκες του και να κατορθώνει ό,τι χρειάζεται. 

Παρ' όλα αυτά, έχει αθετήσει την υπόσχεσή του. Θα δημιουργήσει πολιτισμικό σοκ, σε όποιον δεν είναι γνώστης της πληροφορίας, ότι δεν του ανήκει καν το πανελλήνιο ρεκόρ, τα 8,66μ. του Λούη Τσάτουμα. Είναι ιντριγκαδόρικο, υπό την έννοια ότι πρόκειται για έναν αθλητή που μοιάζει να νικάει όπου πάει πριν πάει. Όμως, δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμη αυτό που έχει πει ότι θα κάνει. 

Είναι άγνωστο γιατί οι συναθλητές του δεν μπορούν να τον νικήσουν, ακόμα και σε αγώνες όπως αυτόν της Γλασκόβης, που το χρυσό κρίνεται στα χαλεπή 8,22μ. Είναι ένα σκίρτημα της μοίρας το ένα εκατοστό μακρύτερα που ο αντίπαλος δεν μπορεί να προσεγγίσει; Ή, μήπως, αναγνωρίζεται, εν είδει μεταφυσικού δέους, ότι αν τολμούσε να φτάσει στο σημείο να τον προσπεράσει, το τίμημα της απώλειας θα ήταν οδύνη, διότι η αρπαγή θα ήταν, όπως μεταφέρει η έννοια της λέξης, ξαφνική; Μοιάζει λίγο με αυτό που έλεγε ο Λευτέρης Πετρούνιας, ότι ένιωθε το φόβο των συναθλητών του για την παρουσία του. 

Μίλτος Τεντόγλου: Τώρα πρέπει να κρατήσει το λόγο του

Το σίγουρο είναι ότι ο Τεντόγλου έχει μόνο τον Καρλ Λιούις μπροστά του. Ουδείς άλλος, ακόμα και το ιερό τέρας που ακούει στο όνομα Ιβάν Πεδρόσο, έχει νικήσει τόσο πολύ όσο ο 25χρονος άλτης από τα Γρεβενά. Μέχρι τώρα, οι μόνες διοργανώσεις που δεν έχει δύο μετάλλια είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το Diamond League, σε όλες τις άλλες έχει ανέβει στο βάθρο σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις.

Ο Λιούις είναι ο μόνος άλτης που έχει κατακτήσει πάνω από ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο μήκος. Κι ενώ ό,τι έχει κάνει ο Αμερικανός (ένας από τους πέντε κορυφαίους αθλητές όλων των εποχών και εκείνος που κατέστησε το στίβο εμπορικό προϊόν, βάζοντάς τον σχεδόν ετσιθελικά σε μια αγορά η οποία έχει πολύ χαρτί) είναι απίστευτο και είναι αδύνατον να το δεις να ξαναγίνεται (τέσσερα σερί χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στο μήκος), ο Τεντόγλου έχει μόνο αυτόν να ανταγωνιστεί. Σε ένα ταξίδι που συνεχίζεται, αλλά που πρώτα πρέπει να τηρήσει το λόγο του, δηλαδή να κάνει το ατομικό ρεκόρ και να πάρει το πανελλήνιο ρεκόρ -χωρίς αυτό να μειώνει την αξία και το ταλέντο του Λούη Τσάτουμα, ενός άλτη που απλώς δεν είχε την ψυχολογία του Γρεβενιώτη. 

Εδώ που τα λέμε, ουδείς βλέπει έναν τελικό μεγάλης διοργάνωσης, αισθητικά ένα λουτρό αίματος, όπως ο Τεντόγλου, δηλαδή σαν γιορτή που εκείνος είναι ο επίτιμος προσκεκλημένος.