«Στο Ράιχσταγκ κυματίζει η κόκκινη σημαία! Ζήτω, σύντροφε στρατάρχη!» ανακοίνωσε στον στρατάρχη Ζούκοφ ο διοικητής της 3ης στρατιάς κρούσης του Σοβιετικού Στρατού μετά την ιστορική μάχη του Βερολίνου που σήμανε και το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου στην Ευρώπη.

Βράδυ 30ής Απριλίου του 1945. Οι Σοβιετικοί στρατιώτες Ιβανόφ, Γιεγκόροφ και Καντάρια ύψωσαν την τρυπημένη από σφαίρες Σημαία της Νίκης, την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, πάνω από τον κεντρικό τρούλο του γερμανικού Κοινοβουλίου, συμβολίζοντας την ολοκληρωτική συντριβή του φασισμού στην Ευρώπη.

Η διάσημη φωτογραφία του Γιεβγκένι Χαλντέι έκανε τον γύρο του κόσμου, αν και τραβήχτηκε 2 μέρες μετά το ιστορικό γεγονός απεικονίζοντας τη στιγμή αλλά με στρατιώτες διαφορετικούς απ’ αυτούς που πραγματικά ύψωσαν τη σημαία.

Ιανουάριος του 1945. Οι συμμαχικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν κρίσιμη κατάσταση στο δυτικό μέτωπο. Διά στόματος Τσόρτσιλ, ζητούν από τον Στάλιν επίθεση του Κόκκινου Στρατού.

Στις 12 Ιανουαρίου ξεκίνησε η μεγάλη επίθεση των Σοβιετικών από τη Βαλτική ως τα Καρπάθια. Σε περίπου 40 μέρες οι δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού συνέκλιναν προς το Βερολίνο.

Η επιχείρηση του Βερολίνου άρχισε στις 16 Απριλίου του 1945. Ο Στάλιν είχε απαιτήσει από τους στρατηγούς του να έχουν καταλάβει την πόλη πριν από την ημέρα της εργατικής Πρωτομαγιάς για να συμβολίσει τη νίκη του φασισμού από τον σοβιετικό λαό.

Δύο σοβιετικά μέτωπα υπό τους Ζούκοφ και Κόνιεφ με πάνω από 2,5 εκατ. άνδρες επιτέθηκαν στο Βερολίνο από τα ανατολικά και τα
νότια.

Η γερμανική αντίσταση ήταν απεγνωσμένη. Το Βερολίνο προστατευόταν από 800.000 άνδρες, κυρίως βετεράνους φανατικούς SS και άπειρους νεοσύλλεκτους ακόμα και 11 ετών. Ο Χίτλερ, που είχε αποσυρθεί στο καταφύγιο κάτω από την καγκελαρία του Ράιχ στο Βερολίνο, ανέλαβε ο ίδιος να οργανώσει την άμυνα, αν και ήταν σε ψυχολογική κατάρρευση και έπαιρνε φάρμακα.

25 Απριλίου 1945. Οι σοβιετικές στρατιές ενώθηκαν και ξεκίνησε η τελική επίθεση για την κατάληψη του Βερολίνου. Οι μάχες δίνονταν από συνοικία σε συνοικία και από δρόμο σε δρόμο. Στα σπίτια άρχισαν να εμφανίζονται οι λευκές σημαίες παράδοσης.

30 Απριλίου 1945. Σοβιετικές στρατιές επιτέθηκαν στο Ράιχσταγκ, το κτίριο της γερμανικής Βουλής που ο Στάλιν θεωρούσε σύμβολο
της ναζιστικής εξουσίας. Δόθηκαν μάχες από αίθουσα σε αίθουσα.

Σε 4 ώρες η Σημαία της Νίκης υψώθηκε στο κτίριο της γερμανικής Βουλής.

Την ώρα που μαίνονταν οι μάχες, ο Αδόλφος Χίτλερ και η Εύα Μπράουν, μία ημέρα μετά τον γάμο τους, αυτοκτόνησαν στο
υπόγειο καταφύγιό τους. Τα μερικώς αποτεφρωμένα πτώματά τους θάφτηκαν στον κήπο της καγκελαρίας. Οι μάχες συνεχίστηκαν για ακόμα 2 μέρες.

2 Μαΐου 1945. Ο θάνατος του Αδόλφου Χίτλερ είχε γίνει γνωστός, τα στρατεύματα των Ναζί είχαν αποδεκατιστεί και το Βερολίνο είχε
υποταχθεί στις δυνάμεις του Στάλιν.

8 Μαΐου, Ημέρα της Νίκης στην Ευρώπη. Οι Γερμανοί υπέγραψαν την πλήρη και άνευ όρων συνθηκολόγηση του
ναζιστικού κράτους. Ο πόλεμος στην Ευρώπη τελείωνε οριστικά, με τους άμαχους νεκρούς να ξεπερνούν τους 60 εκατομμύρια και
τους νεκρούς στρατιώτες τους 23 εκατομμύρια μέσα σε έξι χρόνια, από το 1939 έως το 1945.

Το σύνθημα «Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός» ακουγόταν από τα χείλη εκατομμυρίων ανθρώπων που έζησαν τη φρίκη και τη
βαρβαρότητα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

Τα βλέμματα στρέφονταν πια στην Άπω Ανατολή.