Προφανώς, δεν είναι τυχαίο ότι, αξιολογώντας τα κόμματα που εμφανίστηκαν στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το σημερινό κόμμα που κυβερνάει τη χώρα, η Νέα Δημοκρατία, αναδεικνύεται εκείνο με τη μεγαλύτερη αντοχή -με εξαίρεση το περιθωριακό πλέον ΚΚΕ-, όταν άλλα είτε παραπαίουν, όπως το ΠΑΣΟΚ, είτε αποσυντίθενται. Και όταν μιλάμε για αντοχή, αυτό σημαίνει ότι, παρά το γεγονός ότι κυβέρνησε, κατά διαστήματα εναλλασσόμενο με το ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια, με φυσιολογικές τις φθορές στις οποίες υποκύπτει κατά καιρούς ένα κυβερνητικό κόμμα, εντούτοις διατηρεί συμπαγή την εκλογική του βάση, και μάλιστα σε ποσοστά άπιαστα, προς ώρας τουλάχιστον, από το άλλο αστικό κόμμα εξουσίας, που είναι το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Διαβάστε: Νέα Δημοκρατία: Γενέθλια για το κόμμα, τo επετειακό βίντεο για τα 51 χρόνια από την ίδρυσή της

Ενδεικτικό της διαχρονικότητας της απήχησης της Νέας Δημοκρατίας στην ελληνική κοινωνία είναι το γεγονός ότι στην ιστορία του κόμματος των 51 ετών -που συμπληρώνονται σήμερα, 4 Οκτωβρίου- ουδέποτε χρειάστηκε το κόμμα αυτό της Κεντροδεξιάς και του φιλελευθερισμού να αλλάξει όνομα ή να προσθέσει και άλλα ονόματα, ιδεολογικού περιεχομένου, στον τίτλο του για να ικανοποιήσει την ανάγκη μιας νεωτερικότητας και ενός νέου, υποτίθεται, ξεκινήματος. Όπως έγινε, λ.χ., με το κόμμα των Ελλήνων σοσιαλιστών και όπως γίνεται στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς, που, έπειτα από μια αποτυχημένη διακυβέρνηση, αναζητεί, με διάφορες μορφές, μοίρα στον πολιτικό ήλιο.

Η Νέα Δημοκρατία ιδρύθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τρεις μήνες μετά την πτώση των Συνταγματαρχών 

Τη Νέα Δημοκρατία ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τρεις μήνες μετά την πτώση των Συνταγματαρχών -με βαρύ αντίτιμο το δράμα της Κύπρου-, όταν ήρθε από το Παρίσι, όπου ζούσε αυτοεξόριστος, έχοντας εγκαταλείψει την προδικτατορική πολιτική σκηνή και κληθείς να συμβάλει στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας, και έθεσε τις βάσεις ενός σύγχρονου κράτους, διαφορετικού από εκείνο που προϋπήρχε και διαφορετικού από εκείνο που παρέλαβε. Θέλοντας να αναμορφώσει την πολιτική σκηνή του τόπου και να την εκσυγχρονίσει, όπως είχε κάνει και όταν είχε διαδεχθεί τον στρατάρχη Παπάγο στον Ελληνικό Συναγερμό, καταργώντας το κόμμα αυτό και ιδρύοντας την ΕΡΕ, έτσι και το 1974 αποφάσισε τη σύμμειξη της παλαιάς Δεξιάς και των κορυφαίων προδικτατορικών στελεχών της με κορυφαία στελέχη του Κέντρου, εισάγοντας στην πολιτική και νέες προσωπικότητες, προκειμένου να διευρύνει την ιδεολογική βάση τού υπό ίδρυση κόμματος και σχηματίζοντας την ιδεολογία του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Χρειαζόταν για το νέο πολιτικό πείραμα νέος πολιτικός φορέας με νέο όνομα που να μην έχει καμία σχέση με το πολιτικό σύστημα των ετών πριν από τη δικτατορία. Κι έτσι στις 4 Οκτωβρίου του 1974 ιδρύθηκε η Νέα Δημοκρατία. Έναν μήνα μετά την ίδρυση του κόμματος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προκηρύσσει τις πρώτες ελεύθερες εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία κερδίζει με συντριπτική πλειοψηφία 54,37% και εξασφαλίζει 220 έδρες στο Κοινοβούλιο. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με σταθερά βήματα προχωρεί στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ.

«Η ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μια μεγάλη πολιτική, που θα αλλάξει τη μοίρα του λαού μας. Θα επιταχύνει την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας μας, θα συμβάλει στην κατοχύρωση των δημοκρατικών μας θεσμών και, προπαντός, θα ενισχύσει την ασφάλεια της χώρας μας κατά εξωτερικών κινδύνων...», είχε διακηρύξει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ξεκίνησε έναν πολυετή, επίμονο και επίπονο μαραθώνιο επισκέψεων, επαφών και διαβουλεύσεων. Τον Μάϊο του 1979 γίνεται δεκτή η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Η συνθήκη ένταξης υπογράφεται στο Ζάππειο από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως πρωθυπουργό και τον Γεώργιο Ράλλη ως υπουργό Εξωτερικών, παρουσία όλων των Ευρωπαίων ηγετών. Απουσιάζει το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Από τη διαδοχή Ράλλη μέχρι σήμερα η Νέα Δημοκρατία άλλαξε συνολικά επτά πολιτικούς αρχηγούς

Έναν χρόνο μετά, τον Μάιο του 1980, ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκλέγεται στο ύπατο αξίωμα της Πολιτείας. Τον ίδιο μήνα γίνονται εσωκομματικές εκλογές και ο Γεώργιος Ράλλης εκλέγεται πρόεδρος του κόμματος, αναλαμβάνοντας και την πρωθυπουργία. Από τη διαδοχή Ράλλη μέχρι σήμερα η Νέα Δημοκρατία άλλαξε συνολικά επτά πολιτικούς αρχηγούς, διατηρώντας πάντα, όπως τονίστηκε προλογικώς, συμπαγή την εκλογική της βάση. Τον Ράλλη διαδέχτηκε ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ευπατρίδης της παράταξης, αλλά και με το... στίγμα του σκληρού δεξιού, καίτοι προερχόταν από το Κέντρο.

Τον Αβέρωφ διαδέχτηκε στην ηγεσία του κόμματος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ένας πολιτικός που έφερε δικαιολογημένα τον αγγλικό πολιτικό τίτλο του statesman. Είχε αναλάβει την ηγεσία της Ν.Δ. σε χρόνια έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων, τις οποίες τροφοδοτούσε σειρά σκανδάλων της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Τελικώς, μεταξύ Ιουνίου του 1989 και Αυγούστου του 1990 η Νέα Δημοκρατία, έπειτα από τρεις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις και τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση Τζαννή Τζανετάκη και την Οικουμενική Κυβέρνηση του Ξ. Ζολώτα, κατακτά την απόλυτη πλειοψηφία µε ποσοστό 47% στις εκλογές της 8ης Απριλίου 1990. Σχηµατίζει κυβέρνηση, µε πρωθυπουργό τον Κων. Μητσοτάκη. Τον Μητσοτάκη -και αφού έχουν προηγηθεί η αποχώρηση, τον Σεπτέµβριο του 1985, του Κωστή Στεφανόπουλου και εννέα βουλευτών, που ίδρυσαν τη ∆ηµοκρατική Ανανέωση, και η πτώση της κυβέρνησής του, µετά την αποχώρηση Σαµαρά και την ίδρυση από αυτόν της Πολιτικής Ανοιξης, το 1993- διαδέχεται ο Μιλτιάδης Έβερτ.

Ο Έβερτ χάνει τις εκλογές του Σεπτεµβρίου του 1996 και τίθεται σε κίνηση η διαδικασία αλλαγής ηγεσίας. Τελικώς, έπειτα από µερικές εσωκοµµατικές αναµετρήσεις, εκλέγεται πρόεδρος του κόµµατος ο ανιψιός του Ιδρυτή της Ν.∆., ο Κώστας Καραµανλής, ο οποίος κερδίζει τις εκλογές του Μαρτίου του 2004, επαναφέροντας τη Ν.∆. στην εξουσία, ύστερα από πολλά χρόνια στη θέση της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Ο Καραµανλής χάνει τις εκλογές του 2009, παραιτείται από την ηγεσία του κόµµατος και νέος αρχηγός αναδεικνύεται ο Αντώνης Σαµαράς, τον οποίον ο Καραµανλής είχε επαναφέρει στη Ν.∆.

Όμως, έχουµε µπει στα χρόνια της κρίσης, µε ρευστό το πολιτικό σκηνικό, ώσπου τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 τις κερδίζει η Ν.∆. και ο Σαµαράς σχηµατίζει κυβέρνηση µε κοµµατικούς συνεταίρους τους Ευάγγελο Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη. Ο Σαµαράς χάνει τις εκλογές του Σεπτεµβρίου του 2015, αναδεικνύεται στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Σαµαράς παραιτείται αναλαµβάνει προσωρινός πρόεδρος ο Βαγγέλης Μεϊµαράκης και στις εσωκοµµατικές εκλογές αναδεικνύεται αρχηγός της Ν.∆. ο σηµερινός πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας επικρατήσει του Μεϊµαράκη.

Αυτή είναι, σε µερικές λέξεις, η πορεία ενός ιστορικού κόµµατος, που, όσοι αρχηγοί και αν άλλαξαν, παραµένει ταυτισµένο ιδεολογικά, πολιτικά και ηθικά µε τον ιδρυτή του.

Κωνσταντίνος Καραµανλής: Μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, που σφράγισε τη µεταπολεµική Ιστορία της Ελλάδας

Ο Κωνσταντίνος Καραµανλής υπήρξε µια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, που σφράγισε τη µεταπολεµική Ιστορία της Ελλάδας. Ο Κωνσταντίνος Καραµανλής δίδαξε µε την πολιτική του σοφία. ∆ίδαξε µε την πολιτική του εµπειρία. ∆ίδαξε µε την πολιτική του αρετή. ∆εν ήταν ασφαλώς τυχαίο ότι όλοι οι ξένοι ηγέτες τον εκτιµούσαν και τον σέβονταν. Ούτε είναι τυχαίο ότι ως προσωπικότητα τον αντιµετώπιζαν ισότιµα, έστω και αν προερχόταν από µια µικρή χώρα, αδύναµη µπροστά στην ισχύ των δικών τους.

Ο Κωνσταντίνος Καραµανλής θεωρήθηκε από πολλούς, αδίκως, σκληρός και απόµακρος. Απλά, έκρυβε επιµελώς την ευαισθησία του. Γιατί ένα πραγµατικός ηγέτης δεν πρέπει να δείχνει ανθρώπινες αδυναµίες, έστω και αν µέσα του σπαράσσεται. Και ο Κωνσταντίνος Καραµανλής είχε συχνά έναν εσωτερικό λυγµό. Άνθρωπος της αριστοτέλειας λογικής, του πυθαγόρειου µέτρου και της σολώνειας αποφυγής της υπερβολής, άντλησε τη δύναµη από το λαό, έστω και αν αυτός πολλές φορές τον πίκρανε. Εκείνος δεν τον εγκατέλειψε, όµως, ποτέ. Ως αυθεντικός δηµοκράτης, πίστευε στον λαό. Ο Κωνσταντίνος Καραµανλής δικαίως χαρακτηρίστηκε Εθνάρχης. Υπήρξε πρότυπο πολιτικού ανδρός και η Ελλάδα τού οφείλει πολλά.

Φως, ελπίδα και σταθερότητα

Σαν µια φλόγα, ένας πυρσός που άναψε µέσα από το σκοτάδι της δικτατορίας και µιας εθνικής καταστροφής, η Νέα ∆ηµοκρατία γεννήθηκε πριν από πενήντα ένα χρόνια φέρνοντας φως, ελπίδα και σταθερότητα σε µια πατρίδα πληγωµένη εκείνη την εποχή. ∆εν ήταν απλώς ένα νέο πολιτικό κόµµα αλλά µια υπόσχεση αναγέννησης, η συλλογική δέσµευση ότι η Ελλάδα θα σταθεί ξανά όρθια, ελεύθερη και δηµοκρατική. Μια δέσµευση που την έδωσαν τόσο ο ιδρυτής της Νέας ∆ηµοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραµανλής, όσο και ο ελληνικός λαός. Από τότε, η παράταξή µας πορεύεται σαν µια πυξίδα που δείχνει τον δρόµο της ευθύνης, της εθνικής αυτοπεποίθησης και της πίστης στις δυνατότητες της χώρας και των Ελλήνων.

Από το 1974, όταν ο Κωνσταντίνος Καραµανλής θεµελίωσε τη νέα πολιτική πραγµατικότητα, µέχρι και σήµερα, η Νέα ∆ηµοκρατία στάθηκε στο πλευρό των µεγάλων εθνικών επιλογών. Η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονοµική Κοινότητα υπήρξε το πρώτο µεγάλο ορόσηµο, µια κίνηση στρατηγική, καθορίζοντας για πάντα το µέλλον του τόπου µας. Εκτοτε, κάθε κρίσιµη καµπή της ιστορίας, κάθε σταυροδρόµι, βρήκε την παράταξη να αναλαµβάνει το βάρος της απόφασης, άλλοτε σε περιόδους ακµής, άλλοτε σε περιόδους βαθιάς κρίσης. Οι αξίες της, ωστόσο, δεν παραµένουν θεωρητικές. Ενσαρκώνονται από τους ανθρώπους που δίνουν περιεχόµενο και ζωή στην παράταξη: τα στελέχη, τα µέλη, τους εθελοντές. Είναι εκείνοι που µε πίστη µεταφέρουν την πολιτική από την κεντρική σκηνή στην τοπική κοινωνία, στα πανεπιστήµια, και παράλληλα αναδεικνύουν τα πραγµατικά προβλήµατα της κοινωνίας, φέρνοντας την παράταξή µας σε κάθε γειτονιά, δίπλα σε κάθε πολίτη. Η καθηµερινή τους παρουσία δείχνει ότι η πολιτική δεν είναι µόνο υπόθεση των ηγεσιών, αλλά µια διαρκής, αµφίδροµη σχέση ανάµεσα στους πολίτες και το κόµµα. Σήµερα, κλείνοντας πενήντα ένα χρόνια ζωής, ανανεώνεται και η ιστορική της αποστολή. Οι προκλήσεις της εποχής, όπως η ψηφιακή µετάβαση, η πράσινη ανάπτυξη, η θωράκιση των θεσµών, η προστασία της εθνικής κυριαρχίας απαιτούν τόλµη και όραµα. Η παράταξη δεν καλείται απλώς να υπερασπιστεί την κληρονοµιά της, αλλά καλείται και να δηµιουργήσει το µέλλον.

Η πορεία της Ν.∆. µάς γεµίζει υπερηφάνεια, γιατί δεν αφορά απλώς περασµένες νίκες ή δύσκολες µάχες, αλλά αφορά το παρόν και το µέλλον της Ελλάδας

Η Νέα ∆ηµοκρατία αποτελεί τη µεγάλη κεντροδεξιά, φιλελεύθερη παράταξη της Ελλάδας, θεµελιωµένη στην πίστη στη δηµοκρατία, στην ελευθερία του ατόµου, στην κοινωνική δικαιοσύνη και στην εθνική αξιοπρέπεια. Είναι το κόµµα που συνδυάζει τη σταθερότητα µε την πρόοδο, το κράτος δικαίου µε την αλληλεγγύη, την παράδοση µε τη µεταρρύθµιση. Η επέτειος αυτή, λοιπόν, δεν αποτελεί µόνο µια αναδροµή. Η πορεία της Νέας ∆ηµοκρατίας µάς γεµίζει υπερηφάνεια, γιατί δεν αφορά απλώς περασµένες νίκες ή δύσκολες µάχες, αλλά αφορά το παρόν και το µέλλον της Ελλάδας. Κάθε χρόνο που περνά, η Νέα ∆ηµοκρατία παραµένει σταθερή στον ρόλο της να εµπνέει, να καθοδηγεί και να υπηρετεί την πατρίδα µε ευθύνη, πίστη στις αξίες της και όραµα για τις επόµενες γενιές.

*Άρθρο του Κώστα Σκρέκα, γραµµατέα Π.Ε. Ν.∆.

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά