Όχι απλώς δεν έχει πάψει να εµφορείται από τις «εναλλακτικές», αλλά επικίνδυνες για το µέλλον του τόπου, ιδέες περί εξέτασης του σεναρίου της συντεταγµένης εξόδου από το ευρώ ο υπουργός Οικονοµίας και Ανάπτυξης, ∆ηµήτρης Παπαδηµητρίου (αν και όταν ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο θέλησε να δικαιολογηθεί υποστηρίζοντας ότι «ως ακαδηµαϊκός µπορεί τότε να έλεγε πολλά»), αλλά επιλέγει πλέον να έχει δίπλα του ως συνεργάτες πρόσωπα που τάσσονται αναφανδόν υπέρ αυτής της προ οπτικής. Χαρακτηριστικό παράδειγµα αποτελεί ο δηµοσιογράφος Κωνσταντίνος Σαρρής, που προσελήφθη πριν από λίγες εβδοµάδες στο γραφείο Τύπου και δηµοσίων σχέσεων του υπουργείου.

Ο εν λόγω δηµοσιογράφος, που σύµφωνα µε ασφαλείς πληροφορίες έχει καθηµερινά στενή συνεργασία και µε τον αναπληρωτή υπουργό Οικονοµίας, Αλέξη Χαρίτση, είχε κατέβει κατά τη διάρκεια των τελευταίων εθνικών εκλογών υποψήφιος µε το κόµµα της Αντικαπιταλιστικής Αριστερής Συνεργασίας για την Ανατρο πή (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στην Α’ Πειραιά. Επίσης, σε όλες τις δηµόσιες οµιλίες του δεν εξαπολύει µόνο επιθέσεις κατά του ευρώ, αλλά και επιχειρηµατολογεί για το πέρασµα των τραπεζών στα χέρια των εργατών!

Αναζητώντας κανείς τις οικονοµικοπολιτικές του θέσεις στο YouTube, θα δει τον κ. Σαρρή να µετέχει σε συζητήσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως αυτή που διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 µε τίτλο: «Κρίση του ευρώ  κρίση του καπιταλισµού: Ποια η διέξοδος;». Εκεί µεταξύ άλλων σηµείωνε ότι «το ευρώ νοσεί και αδυνατεί, επειδή νοσεί και αδυνατεί ο καπιταλισµός. Και όταν ο καπιτα λισµός νοσεί, οι εργάτες πρέπει να βγουν και να τον αντιπαλέψουν! Πρέπει να δούµε πώς θα µπορέσουµε να περάσουµε σε αυτή την προοπτική της ταξικής σύγκρουσης, που νοµοτελειακά θα είναι και ρήξη µε το ευρώ, για τί δεν πρόκειται να πειστούν τα αφεντικά της Φρανκφούρτης ή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και να µας πουν “περάστε”». Και συνέχιζε µε νόηµα: «Αυτό που χρειάζεται είναι κρατικοποίηση των τραπεζών µε εργατικό έλεγχο.

Και όχι µόνο εκεί, αλλά εργατικό έλεγχο σε όλους τους νευραλγικούς τοµείς της οικονοµίας. ∆εν είναι µακρινό όνειρο όλα αυτά». Τα ίδια έλεγε και κατά τη διάρ- κεια συζήτησης που είχε πραγµατοποιηθεί στο πλαίσιο του φεστiβάλ µαρξισµού το 2012, που είχε οργανώσει το Σοσιαλιστικό Εργα- τικό Κόµµα στην ΑΣΟΕΕ. Ακόµα, ζητούσε να ενταθούν οι απεργιακοί αγώνες σε όλα τα µέτωπα. Οπως έγραψε χαρακτηριστικά στο τεύχος Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου 2014 του περιοδικού «Σοσιαλισµός από τα κάτω», οι πιέσεις της ύφεσης «πηγάζουν από παντού στον καπιταλισµό και ο µόνος τρόπος να σταµατήσουν είναι το ξήλωµα -και όχι το φτιασίδωµα αυτού του παρανοϊκού, χαοτικού συστήµατος, που σπέρνει την καταστροφή για να επιβιώνει. Γι’ αυτό η στήριξη και ο συντονισµός των απεργιακών αγώνων σήµερα είναι τόσο καθοριστικής σηµασίας».

Ο δηµοσιογράφος, που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν µε µεγάλες εφηµερίδες, ενώ έχει γράψει και βιβλία οικονοµικού περιεχοµένου, µπορεί βέβαια να έχει τις απόψεις του, τις οποίες µάλιστα τεκµηριώνει µε επιχειρήµατα. Τα ερωτήµατα ωστόσο που αφορούν τους κ. Παπαδηµητρίου και Χαρίτση είναι αν ενστερνίζονται και οι ίδιοι τις απόψεις του ή αν ο κ. Σαρρής έχει αναλάβει κάποια συγκεκριµένη αποστολή, που αφορά την επικοινωνιακή διαχείριση κάποιου πρότζεκτ σχετικά µε τη νοµισµατική πολιτική της κυβέρνησης, δεδοµένου ότι ο ίδιος, ως έµπειρος οικονοµικός αναλυτής, έχει εντρυφήσει στα συγκεκριµένα ζητήµατα. Οπως αναφέρεται στο Φύλλο της Εφηµερίδας της Κυβερνήσεως, ο κ. Σαρρής προσλήφθηκε στο γραφείο Τύπου µε την απόφαση υπ’ αριθµόν 18932 της 14ης Φεβρου-αρίου 2017, που υπογράφεται από τον υπουργό Οικονοµίας, και θα παραµείνει εκεί έως ότου απο- χωρήσει ο κ. Παπαδηµητρίου από το συγκεκριµένο χαρτοφυλάκιο.

Η λύση του παράλληλου νομίσματος

Μόλις πριν από έξι µήνες, ο νυν υπουργός Οικονοµίας, ∆ηµήτρης Παπαδηµητρί ου, επιχειρηµατολογούσε ως πρόεδρος του οικονοµικού ινστιτούτου Levy υπέρ του Geuro, του παράλληλου δη λαδή νοµίσµατος, που θα... έβγαζε την Ελλάδα από την ύφεση. Ειδικότερα, το Levy είχε προτείνει το φθινόπωρο του 2016 δύο λύσεις, που θα έπρεπε να λειτουργήσουν συνδυαστικά για να υπάρξει ανάκαµψη το 2017. Η πρώτη προέβλεπε την αποπληρωµή 5,5 δισ. ευρώ από τις ανεξό φλητες οφειλές του κράτους το 20162017 και την αύξη ση των δηµόσιων επενδύσεων κατά 6 δισ. ευρώ για το 20172018. Η δεύτερη λύση επανέφε ρε την προηγούµενη σκέψη του Levy για ένα κρατικό πρόγραµµα δηµιουργίας θέσεων εργασίας, που θα χρηµατοδοτείτο µέσω του Geuro.

Σύµφωνα µε τα όσα έλεγε ο κ. Παπαδηµητρίου λίγο πριν γίνει υπουργός, από το πρώτο τρίµηνο του 2017 η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να αρχίσει να τυπώνει ένα «δηµοσιονοµικό νόµισµα», παρόµοιο µε το συµπληρωµατικό που από το 1934 κυκλοφορεί στην Ελβετία. Με το νέο αυτό νόµισµα, το Geuro, κάθε φορολογούµενος θα µπορούσε να πληρώνει έως και το 20% των φόρων που του αναλογούν. Οµως βασικός στόχος θα είναι να χρηµατοδοτήσει τη σταδιακή εφαρµογή ενός κρατικού προγράµµατος που θα έδινε µια θέση εργασίας σε όποιον ήταν διατεθειµένος να δουλέψει για έναν κατώτατο µισθό γύρω στα 586 ευρώ.