Οι σχέσεις αίµατος µεταξύ του ισχυρού πυρήνα της κυβέρνησης και του Ιβάν Σαββίδη δεν περιορίζονται φυσικά µόνο στο µέτωπο της αύξησης των ερεισµάτων του οµογενούς επιχειρηµατία στον χώρο των media και της παροχής της αντίστοιχης στήριξης από τον ίδιο σε όλα τα επίπεδα της κυβερνητικής καθηµερινότητας.

Αντιθέτως, εξαπλώνονται στο σύνολο των εν Ελλάδι δραστηριοτήτων του µεγαλοµετόχου του ΠΑΟΚ, τις οποίες τα κορυφαία κυβερνητικά στελέχη είτε αποθεώνουν σε κάθε ευκαιρία είτε σπεύδουν να περιβάλουν µε δίχτυ προστασίας όταν αναδεικνύονται διαφόρων ειδών ανορθογραφίες, ακόµα και µε νοµικές διαστάσεις, ή δηµιουργούνται αρνητικές εντυπώσεις στο πεδίο της επικοινωνίας.

Η υπόθεση που φανέρωσε σε όλο τους το µεγαλείο την αλληλεξάρτηση αλλά και τις κοινές επιδιώξεις των δύο πλευρών ήταν, δίχως αµφιβολία, η περιβόητη υπόθεση του προστίµου στη ΣΕΚΑΠ, καθώς και µια σειρά παράπλευρων γεγονότων που προκάλεσαν σωρεία αντιδράσεων από τα κόµµατα της αντιπολίτευσης και έφεραν στην επιφάνεια άγνωστες -και αµφιλεγόµενες- πτυχές του επιχειρηµατικού βίου του Σαββίδη.

Στα τέλη του προηγούµενου χρόνου, το κοινοβουλευτικό σκηνικό πήρε στην κυριολεξία φωτιά εξαιτίας του… οπλοφόρου Ιβάν, όταν ο βουλευτής Κοζάνης του ΣΥΡΙΖΑ ∆ηµήτρης ∆ηµητριάδης κατέθεσε την πολύκροτη τροπολογία για τη διαγραφή προστίµων για λαθρεµπορία όσον αφορά πρώην εταιρείες του ∆ηµοσίου που πέρασαν στα χέρια ιδιωτών. Μια ρύθµιση που το σύνολο της αντιπολίτευσης χαρακτήρισε άµεσα... φωτογραφική και, κατ' επέκταση, δωράκι στον «αγαπηµένο επιχειρηµατία της κυβέρνησης Ιβάν Σαββίδη».

Βλέπετε, βάσει των σχετικών διατάξεων, δινόταν η δυνατότητα διαγραφής προστίµου ύψους 38 εκατ. ευρώ που είχε επιβληθεί στην Καπνοβιοµηχανία Ξάνθης για λαθρεµπορία, πριν από την ιδιωτικοποίησή της και το πέρασµά της στην εποχή Σαββίδη.

Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο συνήθης ύποπτος Πάνος Καµµένος, εν είδει αυτόκλητου υπερασπιστή του... θερµόαιµου ποδοσφαιρικού παράγοντα, παραδέχθηκαν χωρίς λεκτικές περικοκλάδες και απαντώντας κυρίως στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι, πράγµατι, η τροπολογία αυτή ευνοούσε τη ΣΕΚΑΠ. Έσπευσαν, µάλιστα, αµφότεροι να αναγάγουν το θέµα σε επίπεδο... εθνικής ανάγκης, υπερασπιζόµενοι δηµόσια την «επένδυση» του Πόντιου επιχειρηµατία και τη σηµασία της για τη χώρα.

Όπως ήταν αναµενόµενο, ο υπουργός Άµυνας προχώρησε ένα βήµα παραπέρα και στάθηκε στον «εµπνευσµένο πατριωτισµό» του Ιβάν, όπως, άλλωστε, έχει κάνει και σε πλείστες συνεντεύξεις του. Την ίδια στιγµή, το υπουργείο Οικονοµικών και ο δηλωµένος ΠΑΟΚτζής Ευκλείδης Τσακαλώτος τηρούσαν σιγήν ιχθύος, ενώ ο αναπληρωτής υπουργός ∆ικαιοσύνης ∆ηµήτρης Παπαγγελόπουλος, κατόπιν ερώτησης του βουλευτή της ∆ηµοκρατικής Συµπαράταξης Ανδρέα Λοβέρδου, οµολογούσε ότι, την ώρα που λάµβανε χώρα η εν λόγω διαδικασία στη Βουλή, η τύχη του προστίµου εκκρεµούσε (και εκκρεµεί) στο πεδίο της δικαιοσύνης, µε ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις διεργασίες που ακολουθήθηκαν όσον αφορά τις επίµαχες διατάξεις.      

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ  

Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η µόνη φορά που οι κυβερνώντες έσπευσαν να... σώσουν την τιµή της ΣΕΚΑΠ του Σαββίδη στο όνοµα της παράδοσής της και του ρόλου που θα µπορούσε να διαδραµατίσει στην ακριτική περιοχή της Ξάνθης. Το καλοκαίρι του 2017 είχε βρεθεί στο επίκεντρο της επικαιρότητας η υπόθεση του εντοπισµού στη θαλάσσια περιοχή της Κρήτης δύο πλοίων (η περίπτωση του ενός, µάλιστα, κρατείτο µυστική από τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους), που µετέφεραν τεράστιες ποσότητες λαθραίων τσιγάρων, ανάµεσα στα οποία φιγουράριζαν και πακέτα µε το λογότυπο της ΣΕΚΑΠ και barcode που παρέπεµπε στην εταιρεία.

Παρά τις διαδοχικές ερωτήσεις βουλευτών της αντιπολίτευσης στον αρµόδιο υπουργό Παναγιώτη Κουρουµπλή, και τη µεγάλη δηµοσιότητα που πήρε το όλο ζήτηµα, κανείς κυβερνητικός λειτουργός δεν έδωσε σαφείς απαντήσεις για την εµπλοκή της Καπνοβιοµηχανίας Ξάνθης ή για την εν γένει ουσία των πραγµάτων. Αντιθέτως, όπως επεσήµαιναν έµπειροι κοινοβουλευτικοί παράγοντες, από την πλευρά της κυβέρνησης υπήρξε ξεκάθαρη πρόθεση «αν όχι να κουκουλωθεί το θέµα, να ξεχαστεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα».

Για την Ιστορία, υπενθυµίζεται ότι, όπως έγραφαν τα «Π» πριν από µερικές εβδοµάδες, η ΣΕΚΑΠ και ο Ιβάν Σαββίδης είχαν πρωταγωνιστήσει σε ρεπορτάζ κορυφαίου ειδησεογραφικού δικτύου της Ουκρανίας, σχετικά µε τον εντοπισµό λαθραίων τσιγάρων σε φιλορωσικές περιοχές της άλλοτε σοβιετικής δηµοκρατίας, όπου το σύνολο του δυτικού κόσµου (και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ένωση) έχει επιβάλει εµπάρκο µετά τις πολεµικές επιχειρήσεις µεταξύ Μόσχας και Κιέβου το 2014.

Τα επίµαχα πακέτα έφεραν το λογότυπο της Ντονσκόι Ταµπάκ (της µητρικής καπνοβιοµηχανίας του Ιβάν Σαββίδη στο Ροστόφ που πέρασε στον έλεγχο ιαπωνικών συµφερόντων, όπως θα διαβάσετε στην επόµενη σελίδα, συµπαρασύροντας την Καπνοβιοµηχανία Ξάνθης), ενώ η ΣΕΚΑΠ υποδεικνυόταν στο πίσω µέρος τους ως ο φορέας παραγωγής τους. ∆ηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, το ρεπορτάζ ενέπλεκε µια ελληνικής προέλευσης εταιρεία σε υπόθεση λαθρεµπορίας τσιγάρων σε µια περιοχή όπου η Ε.Ε. έχει απαγορεύσει οποιουδήποτε είδους συναλλαγή µε τα κράτη-µέλη της. Ως εκ τούτου, οι δηµοσιογράφοι του δικτύου (το οποίο λειτουργεί µε χορηγίες από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, µε ό,τι αυτό συνεπάγεται), καλούσαν την Αθήνα να παράσχει εξηγήσεις.  

ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ  

Όπως έδειξε η πορεία των πραγµάτων, το µέτωπο της ΣΕΚΑΠ ήταν µόνο ένας κρίκος στην αλυσίδα των κοινών ενδιαφερόντων Μαξίµου - Σαββίδη, καθώς η αµοιβαία µεταξύ τους εµπιστοσύνη είχε περάσει στο µεσοδιάστηµα σε άλλες διαστάσεις. Ενδεικτικό της επιθυµίας του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος να δώσει ακόµα µεγαλύτερο γήπεδο στον... οπλοφόρο επιχειρηµατία ήταν η συµµετοχή του τελευταίου στην κοινοπραξία που προκρίθηκε για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ, προκειµένου, όπως έλεγαν οι παροικούντες την οικονοµική Ιερουσαλήµ της Βόρειας Ελλάδας, «να αποτελέσει το επιστέγασµα της κυριαρχίας του σε Μακεδονία και Θράκη (είχαν προηγηθεί ο ΠΑΟΚ, το Μακεδονία Παλλάς, η Σουρωτή, η ΣΕΚΑΠ και µια τεράστια έκταση για τουριστική εκµετάλλευση στη Χαλκιδική)».

Ωστόσο, η εξέλιξη αυτή φάνηκε πως ήταν το... µοιραίο ατύχηµα στην κοινή διαδροµή των δύο πλευρών. Αιτία, η παρέµβαση του Αµερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος, µε τη βαρύτητα της ιδιότητάς του, είπε δηµόσια αυτό που πολλοί ψιθύριζαν στο παρελθόν, αλλά κανείς µέχρι τότε δεν τολµούσε να εκφράσει δηµόσια. Ότι, δηλαδή, είναι, αν µη τι άλλο, περίεργο πώς µπορεί να συµµετέχει σε ένα τόσο σηµαντικό project για ολόκληρη την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή ένα πρόσωπο που ουδείς γνωρίζει µε ακρίβεια την προέλευση των κεφαλαίων που διαθέτει.

Η τοποθέτηση αυτή στάθηκε αφορµή να δηµιουργηθούν τα πρώτα σύννεφα ανάµεσα στο περιβάλλον Σαββίδη και τους κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες που απολάµβαναν την παρέα και τη στήριξή του. Βλέπετε, µπορεί κάποιοι να έκλειναν τα αυτιά τους στους προβληµατισµούς που εξέφραζε σιωπηρά η Ουάσινγκτον για την επέκταση Σαββίδη στα media και τις γενικότερες υπηρεσίες που παρέχει ο ίδιος σχετικά µε τις επιδιώξεις της Μόσχας στην Ευρώπη, ωστόσο η συγκεκριµένη παρέµβαση ήταν ιδιαίτερα ηχηρή για να αγνοηθεί από οποιονδήποτε. Ακόµα και από τον Αλέξη Τσίπρα, ακόµα, σε κάποιον βαθµό, και από τον Πάνο Καµµένο, ο οποίος λίγους µήνες νωρίτερα είχε συνταξιδέψει µε τον Πόντιο επιχειρηµατία στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, περιφέροντάς τον µε καµάρι στα fora της ελληνοαµερικανικής Οµογένειας και όχι µόνο.  

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», Σάββατο 17 Μαρτίου 2018