Τέλος εποχής για το επιβλητικό σπίτι της οικογένειας Βαρβιτσιώτη στη Γλυφάδα, που έπειτα από σχεδόν έναν αιώνα ζωής γκρεμίστηκε, παίρνοντας μαζί του συζητήσεις, ζυμώσεις και στιγμές που έχουν σημαδέψει τη σύγχρονη ελληνική πολιτική Ιστορία. Εκεί έζησε μεταπολεμικά ο βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, εκεί έμεινε ο υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή, Τζαννετάκη, Ζολώτα και Μητσοτάκη, Γιάννης Βαρβιτσιώτης, εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε ο υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή και Σαμαρά, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Από το σπίτι αυτό έχουν περάσει Ελληνες και ξένοι πολιτικοί και όλοι οι αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας, ιδίως δε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Γεώργιος Ράλλης, που ήταν και λάτρεις του γκολφ, σπορ που έπαιζαν στο γειτονικό γήπεδο του Γκολφ Γλυφάδας.

Εκεί ζήτησε σε γάμο ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης τη Σοφία Λαναρά και εκεί αποφασίστηκε το 2000 ότι ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης θα κατέβει στον πολιτικό στίβο ως υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. στη Β’ Αθηνών. Το σπίτι, το οποίο στέγασε τρεις γενιές πολιτικών της γνωστής οικογένειας της ελληνικής Κεντροδεξιάς, πουλήθηκε τον περασμένο Ιούλιο σε εργολάβο, ο οποίος προ ημερών το κατεδάφισε για να ανεγείρει στο προσεχές διάστημα στη θέση του δύο μοντέρνες πολυκατοικίες. Η οικογένεια Βαρβιτσιώτη άφησε στις αρχές Σεπτεμβρίου, ύστερα από επτά ολόκληρες δεκαετίες, το μεγάλο σπίτι με τον κήπο (που έχει φιλοξενήσει αμέτρητες δεξιώσεις και πάρτι, μεταξύ των οποίων και το γαμήλιο του Θωμά Βαρβιτσιώτη), όπου πλέον έχει μείνει μόνο το οικόπεδο. Ηδη, άλλωστε, τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας έχουν σκορπίσει σε τρεις χώρες: ο Κωνσταντίνος στις ΗΠΑ, η Ελένη στο Βέλγιο, ο Μιλτιάδης και ο Θωμάς στην Ελλάδα.

Από το 1920

Η ιστορία της οικίας Βαρβιτσιώτη ξεκινά από πολύ παλιά. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, η Γλυφάδα ήταν μια πευκόφυτη έκταση με περίπου 1.000 μόνιμους κατοίκους, που ήταν γνωστή κυρίως στην Αθήνα ως εξοχικός παραθεριστικός προορισμός. Τότε, τρεις φημισμένοι εφοπλιστές, ο Τατάκης, ο Γουλανδρής και ο Λυκιαρδόπουλος, αποφασίζουν να χτίσουν τις εξοχικές τους κατοικίες εκεί, δίπλα σε έναν κυνηγότοπο (κυρίως τρυγονιών) της περιοχής, μια έκταση στην οποία αργότερα δημιουργήθηκε το Γκολφ Γλυφάδας.

Πράγματι, το 1928, τα τρία σπίτια κατασκευάζονται το ένα δίπλα στο άλλο, με πανομοιότυπο μάλιστα σχεδιασμό, έτσι ώστε για πολλές δεκαετίες ήταν από τα πιο χαρακτηριστικά και αναγνωρίσιμα σημεία της Γλυφάδας. Λίγους δρόμους πιο κάτω, μάλιστα, είχε ήδη το δικό της σπίτι η οικογένεια της Μαρίκας Γιαννούκου, όπου θα έμενε η ίδια αργότερα, μετά τον γάμο της με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο, το 1948, ο Λυκιαρδόπουλος, γόνος μίας από τις πιο παλιές εφοπλιστικές οικογένειες της χώρας, αποφασίζει να πουλήσει τη βίλα του, μετά την αποχώρηση των Αγγλων, που την είχαν επιτάξει τα προηγούμενα χρόνια. Αγοραστή βρίσκει στο πρόσωπο του δικηγόρου Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, που στις τελευταίες εκλογές του 1946 είχε εκλεγεί βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη. Η οικογένεια Βαρβιτσιώτη έγινε γρήγορα αγαπητή στην περιοχή και μάλιστα η σύζυγός του, Ελένη, εξελέγη σύμβουλος στις δημοτικές εκλογές στη Γλυφάδα, που τότε ήταν ακόμα κοινότητα.

Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, που μέχρι τότε κατοικούσε στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Γενναδίου, έμεινε στη Γλυφάδα μέχρι τον θάνατό του, τον Ιούλιο του 1960. Τότε, ο γιος του Γιάννης ξεκίνησε τη δική του ζωή στο σπίτι της Γλυφάδας, επιστρέφοντας από το Φράιμπουργκ της Γερμανίας για να συνεχίσει στη Νομική Αθηνών τη διδακτορική του διατριβή στο Εμπορικό Δίκαιο. Το 1961, διδάκτωρ πλέον της Νομικής, ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής με την ΕΡΕ.

Λίγους μήνες αργότερα, η αξία της κατοικίας του εκτινάσσεται, καθώς η τεράστια γειτονική της έκταση, που τη δεκαετία του ’50 είχε γίνει στρατόπεδο της ίλης ιππικού, μεταμορφώνεται κυριολεκτικά με τη δημιουργία του Γκολφ Γλυφάδας. Ο γάμος του Γιάννη Βαρβιτσιώτη με τη Σοφία Λαναρά φέρνει στην οικογένεια τέσσερα παιδιά, που όλα γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο σπίτι της Γλυφάδας: τον Μιλτιάδη, βουλευτή της Ν.Δ., τον Θωμά, πρόεδρο της V&O, τον Κωνσταντίνο, σχεδιαστή, και την Ελένη, δημοσιογράφο.

Συγκίνηση

Ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, που περνά τον περισσότερο χρόνο του πλέον στον αγαπημένο του Μυστρά, στη Λακωνία, θυμάται με συγκίνηση το σπίτι όπου έζησε πολλές δεκαετίες και αμέτρητες πολιτικές και προσωπικές στιγμές. Πίσω από αυτούς τους πέτρινους τοίχους, όπως ανακαλεί στη μνήμη του ο ίδιος μιλώντας στα «Π», ήρθε και τον συνάντησε το καλοκαίρι του 1980 ο Γιώργος Ράλλης.

Ο τότε πρωθυπουργός, που ετοιμαζόταν για ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, του πρότεινε -καθώς τον θεωρούσε πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνηςνα αναλάβει το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, σε περίπτωση που ο Ευάγγελος Αβέρωφ δεχόταν να μετακινηθεί στο υπουργείο Εξωτερικών. Ο ανασχηματισμός τελικά δεν έγινε και το πόστο αυτό έμελλε να δοθεί τελικά στον Γιάννη Βαρβιτσιώτη από τον Τζαννή Τζαννετάκη στη συγκυβέρνηση του 1989.

Η υποψηφιότητα με την ΕΡΕ και η πίστη στον Τσαλδάρη

Το περιστατικό, όμως, που άλλαξε τη ζωή του νεαρού δικηγόρου και τον έστρεψε -κατά την οικογενειακή παράδοση- στη Νομική είχε συμβεί ένα φθινοπωρινό πρωινό του 1960. Το τηλέφωνο της οικίας Βαρβιτσιώτη στη Γλυφάδα χτύπησε και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Πασχάλης Κόντας, διευθυντής του γραφείου του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή. «Θέλει να σας δει ο πρόεδρος, κύριε Βαρβιτσιώτη, και θα σας περιμένει αύριο στο γραφείο του».

Ετσι και έγινε. Οι δύο άνδρες, που είχαν γνωριστεί το προηγούμενο καλοκαίρι, συναντήθηκαν και μια σχέση αλληλοεκτίμησης αναπτύχθηκε μεταξύ τους. Ετσι, στις αρχές Οκτωβρίου του 1961, όταν το τηλέφωνο χτύπησε και στη γραμμή ήταν το γραφείο του πρωθυπουργού στη Βουλή (σ.σ.: Μαξίμου δεν υπήρχε ακόμα τότε ως πρωθυπουργική έδρα), ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης άκουσε τον συνεργάτη του Καραμανλή, Γιάννη Ζαχαράκη, να του λέει: «Συγχαρητήρια. Είστε υποψήφιος της ΕΡΕ στη Β’ Αθηνών. Σας εύχομαι να εκλεγείτε». Στην απάντηση που έλαβε, «μα δεν ζήτησα εγώ κάτι τέτοιο, εγώ ετοιμάζω την υφηγεσία μου για τη μονοπρόσωπη ανώνυμη εταιρεία», ο Ζαχαράκης ανταπάντησε: «Αφήστε τις εταιρείες και ριχτείτε στη μάχη των εκλογών ως υποψήφιος στη Β’ Αθηνών».

Αλλο ένα άγνωστο περιστατικό που έλαβε χώρα μέσα στην οικία της οδού Τατάκη (όπως ονομάστηκε ο δρόμος προς τιμήν του εφοπλιστή) πραγματοποιήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Ο Κωνσταντίνος Βοβολίνης, εκδότης της εφημερίδας «Ελληνικόν Αίμα», επισκέφθηκε τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και του ζήτησε να προσχωρήσει στον Ελληνικό Συναγερμό, το κόμμα που είχε ιδρύσει ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος. Παρόλο που το Λαϊκό Κόμμα είχε μπει σε φάση δραματικής συρρίκνωσης και ο Συναγερμός είχε θριαμβεύσει στις εκλογές του 1951, ο Βαρβιτσιώτης απάντησε στον «αγγελιοφόρο» του Παπάγου ότι δεν μπορούσε να εγκαταλείψει τον Τσαλδάρη, με τον οποίο, πέρα από την πολιτική, τους συνέδεε και προσωπική φιλία και πως θα έμενε δίπλα του μέχρι το τέλος - όπως και έκανε. Σήμερα, το μόνο σπίτι που έχει μείνει πλέον εκ των τριών από τα ιστορικότερα και παλαιότερα της Γλυφάδας στην οδό Τατάκη είναι εκείνο της εφοπλιστικής οικογένειας που έδωσε και το όνομά της στον δρόμο.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά 8/12/2018