Mπορεί η αµυντική και εξωτερική πολιτική της Τουρκίαςνα ρέπει γενικώς προς τον τυχοδιωκτισµό, τις ακροβασίες και τα «ανατολίτικα» παζάρια στη διεθνή σκηνή, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια και τη σταθερότητα της επιθετικής πολιτικής της προς την Ελλάδα.
Για ακόµα µία φορά, στην παρούσα φάση διεθνών εξελίξεων, o πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάναγνόησε πλήρως τα όσα συζήτησε στην τελευταία συνάντησή του µε τον πρωθυπουργό, κ. Κυρ. Μητσοτάκη, παραβίασε κατάφωρα τα περί σχεδίου «µορατόριουµ» στο Αιγαίο, και µάλιστα αύξησε µε ακραία προκλητικότητα τις χαµηλές υπερπτήσεις πολεµικών αεροσκαφών σε κατοικηµένα νησιά, στο Ανατολικό Αιγαίο και στα ∆ωδεκάνησα, παραβιάζοντας την εθνική κυριαρχία τους και το ∆ιεθνές ∆ίκαιο.
Προφανώς, ο Τούρκος πρόεδρος «κορδώνεται» τώρα ως αρχηγός στρατηγικά «αναβαθµισµένου» κράτους στα µάτια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η Αθήνα σωστά αντέδρασε µε ενηµέρωση του ΟΗΕκαι του γενικού γραµµατέα του ΝΑΤΟ προσωπικά από τον πρωθυπουργό, µε έντονο διάβηµα του υπουργείου Εξωτερικών στην Άγκυρα και µε ακύρωση της πρόσκλησης της Τουρκίας για συµµετοχή της σε άσκηση του ΝΑΤΟ στον Αραξο.
Όµως, οι παραβιάσεις της 27ης Απριλίου δεν ήταν µόνον ένα «επεισόδιο» όπως άλλα παρόµοια. Είχαν προηγηθεί στις 22 του ίδιου µήνα επιθετικές δηλώσεις του υπουργού Άµυνας, Χουλουσί Ακάρ, για την ελληνική Άµυνα στα νησιά του Αν. Αιγαίου, και µε «παρατηρήσεις» για το ότι η Ελλάδα… «προβάλλει µε υπερβολικό τρόπο τα εξοπλιστικά της προγράµµατα».
Προηγήθηκε και διατύπωση «ενόχλησης» της Άγκυρας, που χαρακτήρισε «πρόκληση» τις επισκέψεις Ελλήνων υπουργών στα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. ∆ίπλα σε αυτά, ο Ερντογάν δήλωσε, µιλώντας σε δείπνο µε 95 Τούρκους πρεσβευτές προ ηµερών, ότι «στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι η Ε.Ε.», η οποία θα πρέπει να σκεφθεί, είπε, «το όραµα της Τουρκίας για ένταξη». Ανέφερε, δε, ότι ο πόλεµος στην Ουκρανία «έχει δείξει πως η Τουρκία βρίσκεται σε σηµείο στρατηγικής σηµασίας για την Ε.Ε.». Και ενώ αυτά τα «ευρωπαϊκά» δήλωνε ο Τούρκος πρόεδρος, ο υπουργός του των Εσωτερικών, κ. Σοϊλού, υποστήριζε, την ίδια ηµέρα, πως «το αέριο της Ανατολικής Μεσογείου ανήκει µόνο σ την Τουρκία», που είναι «ιδιοκτήτης» του.
Ο Τούρκος πρόεδρος «παίζει» µε το ΝΑΤΟ
Οι κινήσεις αυτές της Τουρκίας -εκνευρισµένης σήµερα από την επικείµενη συνάντηση Μπάιντεν - Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον- επιβεβαιώνουν ορισµένα βασικά στοιχεία της πολιτικής του ισλαµιστή Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος «παίζει» µε το ΝΑΤΟ (που θεωρεί «απαραίτητη» την Τουρκία) και διατηρεί σχέσεις µε τη Μόσχα και τα οπλικά της συστήµατα, εκβιάζοντας τις ΗΠΑ. Το ίδιο κάνει και µε τους Ευρωπαίους της Ε.Ε., διαπιστώνοντας τη συρρίκνωση της ισχύος της στον διεθνή στίβο και την υποταγή της στην ηγεσία των ΗΠΑ. Σε αυτή τη βάση, ο Ερντογάν σπεύδει να καταστήσει σαφή δύο πράγµατα: Οτι η Τουρκία διεκδικεί έναντι της Ελλάδας τη θέση της «νούµερο ένα» ναυτικής δύναµης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειοκαι ότι είναι αποφασισµένη να οικοδοµήσει ένα ξεχωριστό κράτος στη στρατιωτικά κατεχόµενη Κύπρο, ακυρώνοντας κάθε σχέδιο λύσης του Κυπριακού και κάθε προηγούµενη απόφαση του Συµβουλίου Ασφαλείας.
Απέναντι σε αυτά, η Αθήνα δεν έχει ουσιαστικά περιθώρια για «διάλογο» µε την Αγκυρα, όπως τον εννοεί ο Ερντογάν, ο οποίος δεν δίστασε, άλλωστε, να ξεγελάσει τον πρωθυπουργό, κ. Κυρ. Μητσοτάκη, µε τα όσα «φιλειρηνικά» τού ανέπτυξε στην τελευταία συνάντησή τους στην Τουρκία. Εµπειροι στα ελληνοτουρκικά θέµατα Ελληνες διπλωµάτες εκτιµούν ότι από το σύνολο των κινήσεων του Ερντογάν είναι ξεκάθαρο ότι: Σήµερα η Τουρκία προσπαθεί µεν να αποσπάσει ό,τι µπορεί από τη ∆ύση ως «σύµµαχός» της στο πλαίσιο των εξελίξεων του ουκρανικού ζητήµατος, παράλληλα δε βαδίζει αργά και σταθερά προ το πεδίο ενός µετα-δυτικού κόσµου στην Ανατολή - εκεί όπου οι επικεφαλής των ∆υτικών, Ηνωµένες Πολιτείες, έχουν ανταγωνιστές και αντιµετωπίζονται τώρα µε δυσπιστία από παλαιούς πιστούς συµµάχους τους. Στο «παιχνίδι» του τουρκικού ισλαµισµού περιλαµβάνεται ως στόχος και η Ελλάδα, ως ανατολικό θαλάσσιο σύνορο της ∆ύσης.
Οι προθέσεις της «αναθεωρητικής» Τουρκίας απέναντι σε Ελλάδα - Κύπρο διευκολύνουν τις πολιτικές της Αθήνας
Στο υπουργείο Εξωτερικών εκτιµάται από διπλωµατικούς κύκλους ότι σήµερα οι καθαρές προθέσεις της «αναθεωρητικής» Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο διευκολύνουν την αµυντική και εξωτερική πολιτική της Αθήνας να αναπτυχθεί µε καθαρές στοχεύσεις.1) H αερο-ναυτική δύναµη της Ελλάδας, µετά απραξία ετών, πρέπει να ενισχύεται µε ταχείς ρυθµούς. 2) Η Αθήνα δεν πρέπει να κάνει βήµα πίσω στην αµυντική κάλυψη των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, όσο η Τουρκία αρνείται το ∆ιεθνές ∆ίκαιο της Θάλασσας, διατηρεί το casus belli και µια στρατιά µε µεγάλη αποβατική δύναµη απέναντι στα ελληνικά νησιά. Αυτό πρέπει τώρα να γίνει σαφές και στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλλες, που η Άγκυρα παραπλανά και καθησυχάζει, διά στόµατος Ακάρ, λέγοντάς τους ότι η αποβατική 4η Στρατιά του Αιγαίου έχει… «αµυντικό χαρακτήρα».
Η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται -λέγεται από τις ίδιες πηγές- να διαβεβαιώσει το ΝΑΤΟ ότι τη συνοχή της Συµµαχίας δεν είναι διατεθειµένη να την πληρώσει η Ελλάδα, καταβάλλοντας µονοµερώς τίµηµα «κατανόησης» στην Τουρκία. Προστίθεται, δε, ότι έχει έρθει πλέον η ώρα να θέσει η Αθήνα σε Αµερικανούς και Ευρωπαίους ευθέως το ερώτηµα αν θα ήθελαν να δουν αύριο την ισλαµική Τουρκία να «συνδιαχειρίζεται» το Αιγαίο.
