Το parapolitika.gr στα παρασκήνια των γυρισμάτων της "Μεγάλης Χίμαιρας" στη Δήλο - Όσα αποκάλυψαν οι πρωταγωνιστές

Η τηλεοπτική μεταφορά του εμβληματικού μυθιστορήματος «Η Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση αποτελεί μία από τις πιο φιλόδοξες παραγωγές που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Η σειρά, σε σκηνοθεσία Βαρδή Μαρινάκη και σενάριο Παναγιώτη Ιωσηφέλη, είναι αποτέλεσμα διεθνούς συμπαραγωγής της ΕΡΤ με τη Foss Productions, την Beta Films και τη MomPracem Film. Αποτελείται από έξι επεισόδια που αναδεικνύουν με σεβασμό την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1930 και μεταφέρουν στην οθόνη το συναισθηματικό και ψυχολογικό βάθος της ηρωίδας Μαρίνας, την οποία ενσαρκώνει η Ιταλίδα με ελληνικές ρίζες Fotini Peluso.

Με γυρίσματα σε Σύρο, Αθήνα, Τεργέστη και Δήλο, η σειρά ζωντανεύει έναν κόσμο παθών, συγκρούσεων και υπαρξιακών αναζητήσεων.

Το parapolitika.gr βρέθηκε στο τελευταίο γύρισμα της σειράς στη Δήλο, παρακολουθώντας από κοντά τρεις από τις πιο συγκινητικές σκηνές του φινάλε, ενώ οι ηθοποιοί Ανδρέας Κωνστανίνου, Φωτεινή Πελούζο και Δημήτρης Κίτσος και ο σκηνοθέτης Βαρδής Μαρινάκης και ο παραγωγός μάς παραχώρησαν δηλώσεις.

Ανδρέας Κωνσταντίνου, Φωτεινή Πελούζο, Δημήτρης Κίτσος μιλούν για τους ρόλους, τα γυρίσματα και τις "χίμαιρές" τους

Ποια σκηνή σας δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί;

Δ. Κ.: Η σκηνή της Bovary ήταν μια σκηνή που με δυσκόλεψε. Ήταν μία σκηνή που έπρεπε να γίνει στα γαλλικά και να μιλάμε για την ιστορία της Bovary του Φλωμπέρ, στα γαλλικά. Εγώ είχα χρόνια να μιλήσω γαλλικά, από τότε που πήγαινα στο σχολείο.

Α. Κ.: Η σκηνή που νομίζω ότι με δυσκόλεψε εμένα περισσότερο ήταν η πρώτη σκηνή που κάναμε ever, επειδή ήταν το πρώτο μας γύρισμα. Από ένα σημείο και μετά, όταν μπαίνεις σ’ αυτή τη λειτουργία – που λέγεται όλο αυτό το πράγμα που κάναμε με τα παιδιά – αρχίζει και ρολάρει το πράγμα, και μετά το καθένα έχει τη δυσκολία και την ευκολία του. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια σκηνή, θυμάμαι όμως ότι με δυσκόλεψε η πρώτη σκηνή, γιατί ήταν ένα πράγμα που άρχιζε – και πάντα αρχίζει – αμήχανα και άγαρμπα.Αυτή η σκηνή ήταν, όταν ο χαρακτήρας μου αγόρασε μία σκούνα, που την ονόμασε Μαρινέτα, από το όνομα της συζύγου του, τη Μαρίνα, και της προτείνει να πάνε μία βόλτα στις Κυκλάδες.

Φ. Π.: Το μεγαλύτερο πρόβλημα για μένα ήταν ότι δυσκολεύτηκα πάρα πολύ με το κρύο. Φάγαμε πάρα πολύ κρύο, σε πολύ δύσκολες καταστάσεις – τόσο στην Ιταλία, όσο και στη Σύρο, στην Αθήνα, αλλά και τώρα στη Δήλο. Και αυτό ήταν μεγάλο θέμα για μένα, γιατί ένιωθα κάπως μια δυσφορία και μια επιπλέον δυσκολία. Δεν μπορείς να αρθρώσεις τις λέξεις, δεν μπορείς να συγκεντρωθείς. Αλλά νομίζω ότι και οι σκηνές που είχαμε στο Δημαρχείο, που ήταν πάρα πολλά άτομα, δυσκολευτήκαμε εκεί.

 Ένα κείμενο, απίστευτα μυθιστορηματικό που έχει συναρπάσει και έχει συγκινήσει χιλιάδες ανθρώπους. Τρεις νέοι ηθοποιοί, πολύ αγαπητοί, πολύ δημοφιλείς, καλείστε να μπείτε στα κοστούμια και στα παπούτσια αυτών των ηρώων και να τους φέρετε στη μικρή οθόνη. Τι ήταν αυτό που σας έκανε το «κλικ» και βρήκατε τη σπίθα για να μπείτε στα παπούτσια αυτών;

Α. Κ.: Και εγώ, όταν διάβασα αυτό το μυθιστόρημα – όντως και για μένα είναι αγαπητό μυθιστόρημα – μάλλον αυτή ήταν η αρχή για να μπω σ’ αυτή την ιστορία. Δεν ξέρω αν υπήρχε σπίθα, δεν την αντιλαμβάνομαι. Πάντοτε διαβάζεις ένα πράγμα και κάτι σε κινεί ή δεν σε κινεί. Αυτό το πράγμα εμένα με κίνησε και έτσι έγινε.

Τι συμβολισμό κρύβει ο δικός σας ρόλος, τον βαθύτερο συμβολισμό που ο Καραγάτσης περνάει από το βιβλίο του και θα περάσει μέσα από τη σειρά;

Α. Κ.: Δεν μπορώ να το γνωρίζω.

Δεν είναι ένας τραγικός ήρωας;

Α. Κ.: Όλοι τραγικοί είναι οι ήρωες στην ιστορία αυτή. Δεν βλέπω κάποιο σύμβολο, ούτε προσπαθώ να ψάξω κάποιον συμβολισμό. Όταν το έκανα αυτό πιο μικρός, με απομάκρυνε από το να έρθω πιο κοντά, και ο σκοπός μου και ο στόχος μου είναι να έρθω πιο κοντά σ’ αυτό που πρέπει να κάνω.

-Πώς είναι να δουλεύετε για μία τεραστία παραγωγή – που θα βγει εκτός συνόρων – και τι είναι αυτό που έδωσαν βοηθητικά που δεν περιμένατε πιθανόν ότι θα το συναντήσετε;

Φ. Π.: Δεν υπήρχαν ευκολύνσεις, ήταν ένα δύσκολο πρότζεκτ. Το μόνο που νομίζω ότι μας βοήθησε φουλ ήταν η άπταιστη ομάδα, επαγγελματίες που είναι πολύ αισιόδοξοι και θέλουν να δουλέψουν σ’ αυτό το πρότζεκτ, είχαν μεγάλη πίστη και κάθε μέρα ερχόντουσαν στη δουλειά με μεγάλο χαμόγελο. Αυτό ήταν το κίνητρο τελικά που μας έσπρωξε για να έχουμε ένα άψογο αποτέλεσμα.

Τα γυρίσματα που κάνατε σήμερα τι περιλάμβαναν;

Φ. Π.: Ήταν σκηνές του τρίτου επεισοδίου, στις οποίες η Μαρίνα και ο Γιάννης αποφασίζουν να φύγουν και να πάνε ταξίδι στις Κυκλάδες. Κάνουν ένα πολύ μεγάλο ταξίδι και τελικά η Μαρίνα γυρίζει στη Σύρο έγκυος. Είναι η αρχή της νέας της ζωής.

Α. Κ.: Έκαναν και μία βουτιά. (γέλια)

Δ. Κ.: Ήμουν και εγώ εκεί κάπου στη μέση.

Φ. Π.: Αυτό είναι λίγο σπόιλερ, αλλά τέλος πάντων, εμφανίζεται και ο Μηνάς κάποτε στη ζωή της Μαρίνας.

 Ακολουθείτε πιστά το βιβλίο σεναριακά;

Α. Κ.: Η βάση είναι αυτή.

Συνεργάζεστε και με την κυρία Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, μια ηθοποιό χρόνια στον χώρο, που μπορεί να την είχατε και πρότυπο όταν ήσασταν μικροί. Πώς είναι να δουλεύετε μ’ αυτή την ηθοποιό και τι έχετε αποκομίσει; Εκείνη ή κάποια συμβουλή που μπορεί να σας έδωσε.

Δ. Κ.: Εμένα ήταν τεράστιο μάθημα να δουλεύω με την Καρυοφυλλιά. Την εκτιμούσα και τη θαυμάζω πολλά χρόνια, από τότε που ήμουν παιδί. Νομίζω ότι ήταν ίσως η πιο επαγγελματίας που είχαμε στο σετ στο κομμάτι των ηθοποιών, από άποψη διάθεσης, ενέργειας, μελέτης και ετοιμότητας στην οδηγία. Δηλαδή, μπορεί να ερχόταν με μία πρόταση και μόλις λάμβανε μία διαφορετική καθοδήγηση από τον Βαρδή (τον σκηνοθέτη), η αλλαγή της ήταν άμεση, παρόλο που μπορεί να ήταν σε διαφορετικό δρόμο. Εκείνη θα το έκανε με απόλυτη βουτιά, χωρίς προσπάθεια να τα μπλέξει και τα δύο. Είχε τις απόψεις της, αλλά δεν ήταν σκληρή μέσα σ’ αυτές.

Φ. Π.: Ήταν πολύ γενναιόδωρη στο να δίνει νέες ιδέες και ήταν πάντα ανοιχτή στον διάλογο. Ήθελε πραγματικά να δέσει όλη την ομάδα. Έχει μία μεγάλη αρετή, μία ματιά, ένα παιδικό βλέμμα που κάπως έχει μείνει ίδιο… Ένα παιδί που απορροφά από τους άλλους κάτι κάθε μέρα στη δουλειά – κι αυτό ήταν μεγάλη αρετή.

 Υπήρχε άγχος στις πρώτες σκηνές που είχατε μαζί της;

Φ. Π.: Εγώ όχι, γιατί με εμένα συμπεριφέρθηκε πάντα πολύ γενναιόδωρα και πάρα πολύ φιλικά. Από την πρώτη στιγμή ήθελε να κάνουμε αυτό το πρότζεκτ μαζί, δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι έπρεπε να της δείξω κάτι. Έγινε μια φίλη μου.

 Ένα έργο του 1930, πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι στη σημερινή εποχή;

Δ. Κ.: Όσο μία αρχαία τραγωδία. Είναι πολύ γενικό σαν ερώτημα, με την έννοια ότι υπάρχουν έργα του 2025 τα οποία δεν είναι επίκαιρα και έργα αρχαιότατα που είναι πλήρως επίκαιρα, οπότε δεν έχει να κάνει με τη γενιά, έχει να κάνει με το τι έχει γραφτεί εκεί μέσα.

Α. Κ.: Είναι περισσότερο διαχρονικό παρά επίκαιρο.

Φ. Π.: Πάντως εδώ βλέπουμε ότι οι θεματικές και τα γεγονότα που συμβαίνουν σ’ αυτή την κοπέλα μπορούν να συμβούν σ’ όλους μας, γιατί είναι μία κοπέλα που προσπαθεί να επιβιώσει για τη ζωή.

Πότε νομίζετε ότι ο έρωτας γίνεται καταστροφικός για κάποιον;

Φ. Π.: Για μένα ο έρωτας είναι καταστροφικός από την αρχή. Αλλά εδώ πάμε σε μία κατεύθυνση που είναι άρρωστη και νομίζω ότι αυτό είναι δεδομένο και με τον χαρακτήρα της Μαρίνας, που ζει τη ζωή της έτσι. Όλα τα συναισθήματα και όλη της τη ζωή τη ζει έτσι, τόσο δυνατά και τόσο άγρια κάπως. Δεν είναι μόνο ο έρωτας και η αγάπη δηλαδή, είναι και η σεξουαλικότητά της, η νοοτροπία της, η οικογένειά της. Όλα αυτά τα θέματα τα ζει πάντα με μεγάλη τραγωδία και πάντα πατάει σε ένα μεταίχμιο στη ζωή της.

Η ηρωίδα αγαπάει πολύ τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τον θεωρεί οικουμενικό. Έχουμε έρθει εδώ στη Δήλο, που είναι το νησί του Απόλλωνα, το νησί του φωτός, και θέλω να μου πεις – με δεδομένο ότι έχεις ρίζες από την Ιταλία και από την Ελλάδα – αν αυτό είναι και ένα στοίχημα, με την έννοια ότι η σειρά θα βγει στα «τηλεπαζάρια» των Καννών και του Λος Άντζελες. Δηλαδή έχει μια στόχευση προς το εξωτερικό. Αυτές τις δύσκολες στιγμές που ζούμε με τους πολέμους, πόσο σημαντικό είναι να περάσει το φως του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού στην οικουμένη;

Φ. Π.: Αυτή είναι και η γοητεία που αντιλαμβάνεται και η Μαρίνα. Αυτή την ανεξαρτησία που ψάχνει εκείνη όλη της τη ζωή και μετά τη βρίσκει στα βιβλία και στην τραγωδία. Επίσης, εμένα με συγκινεί πάντα ότι πρέπει να ψάξουμε στο παρελθόν για να καταλάβουμε κάτι από το παρόν. Κι αυτό ισχύει σε όλες τις εποχές. Ακόμα περισσότερο τώρα, που έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας με όλες τις συγκρούσεις που έχουμε στον κόσμο.

Πάντως η ηρωίδα σας είναι ανεξάρτητη. Δηλαδή, με δεδομένα όλα αυτά που γίνονται και με την κακοποίηση γυναικών, είναι ένα σύμβολο ελευθερίας;

Φ. Π.: Σίγουρα, 100%! Εγώ νομίζω ότι η Μαρίνα είναι μία κοπέλα που ψάχνει να βρει τον δρόμο της και εν τέλει δεν τον βρίσκει, γιατί έχει πολλές προσωπικές συγκρούσεις και δεν μπορεί να ξεπεράσει κάποια εμπόδια ψυχολογικά που έχει. Αλλά είναι μία πορεία που κάνει όλη της τη ζωή, δηλαδή να ψάξει τον χώρο της στον κόσμο. Και να επιβάλει κάπως την προσωπικότητά της. Οι κοπέλες έχουμε να παλέψουμε πάντα περισσότερο για να το κάνουμε αυτό.

Τώρα που έχουν τελειώσει τα γυρίσματα, έχετε ζήσει όλες αυτές τις σκηνές και μια διαφορετική εποχή. Πήρατε πράγματα που μπορεί εσείς να αλλάξετε στη ζωή σας; Δηλαδή, να πείτε «από αυτόν τον ρόλο έχω πάρει κάποια πράγματα που θα τα χρησιμοποιήσω κι εγώ στη ζωή μου»;

Φ. Π.: Εγώ προσπαθώ να μην το κάνω, γιατί είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω τον εαυτό μου από τους ρόλους που παίζω, γιατί πάντα κάτι συνδέεται με τη ζωή μου και προσπαθώ να μην με επηρεάζουν αυτά που ζω στις ταινίες. Προσπαθώ να είναι εμπειρίες.

Δ. Κ.: Αυτό που κρατώ από τον Μηνά, και είναι μία υπενθύμιση, είναι – κάπως – και ο πυρήνας κατ’ εμέ για εμένα αυτού του χαρακτήρα. Είναι ότι έχει τη γνώση σαν να πεθάνει πολύ νέος, και αυτό ορίζει τον τρόπο που ρουφάει τη ζωή. Να μην αφήνεις τα πράγματα για την επόμενη μέρα.

Α. Κ.: Δεν ξέρω εάν κάτι τέτοιο μπορεί να αλλάξει τη ζωή μου και την προσωπικότητά μου. Απλώς παρατηρώ πράγματα που μπορώ να κάνω αναγωγές σε ανάλογες εμπειρίες που έχω εγώ – λειτουργιών, όχι γεγονότων. Δηλαδή, για παράδειγμα, ας πούμε, το πώς απλά κάτι ανοσοποιείται εύκολα για να βολευτούν – εντός και εκτός εισαγωγικών – τα πράγματα.

Ολοκληρώσατε σήμερα τα γυρίσματα της σειράς. Ολοκληρώνοντας μία δουλειά, είναι κάτι που μετά φεύγει από εσάς; Δηλαδή, σας απασχολεί η επόμενη μέρα; Τι απήχηση έχει; Τι θα πάρει ο τηλεθεατής από όλη αυτή την προσπάθεια που κάνατε και όλη αυτή τη δουλειά που ρίξατε πάνω σ’ αυτό το πρότζεκτ που λέγεται «Μεγάλη Χίμαιρα»; Είναι κάτι που έχει συνέχεια για εσάς από εδώ και στο εξής ή είναι κάτι που τελείωσε και «ό,τι κάναμε – κάναμε»;

Α. Κ.: Για μένα τελείωσε. Ό,τι κάναμε – κάναμε.

Φ. Π.: Εγώ νομίζω ότι κάθε δουλειά μας αφήνει κάτι. Νομίζω ότι είναι σαν ένα πουλάκι που πρέπει να πετάξει, και εγώ να βρω τη ζωή μου ξανά. Φυσικά, αυτό το πρότζεκτ για μένα ήταν πολύ δύσκολο. Ήταν η πρώτη μου δουλειά στην Ελλάδα, αφοσιώθηκα πάρα πολύ στο πρότζεκτ και κάπως η Μαρίνα μού έχει μείνει μέσα. Η Μαρίνα ήταν ένας δύσκολος ρόλος για μένα. Ειδικά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων με επηρέαζε, δεν μπορούσα να «πλύνω» από πάνω μου. Τώρα που τελείωσα, περνάμε από άλλα πράγματα.

Κύριε Κωνσταντίνου, σας έχουμε ταυτίσει με ρόλους εποχής. Είναι λίγο πιο γοητευτικοί οι ρόλοι αυτοί ή απλώς τυχαίνει;

Α. Κ.: Αυτά μου δίνουν! Αυτά μου προτείνουν, μεταξύ άλλων. Και όντως έχει τύχει να κάνω αυτά. Το ποιος ταυτίζει τι με τι δεν είναι ούτε αυτό στο χέρι μου. Εγώ παρατηρώ. Αν κάτι με συγκινεί και με παρακινεί, το κάνω. Μπορεί να είναι διαφορετικοί οι λόγοι που με παρακινούν για να πω το ναι.

Έχετε ζήσει προσωπικά ή επαγγελματικά κάποια Χίμαιρα;

Α. Κ.: Ναι, διαρκώς. Δεν κάνουμε και τίποτα άλλο, Χίμαιρες κυνηγάμε. Εννοώ και υπαρξιακά και φιλοσοφικά και – από ρεαλιστικά – εντέλει.

Φ. Π.: Είναι μία καθημερινή μάχη για κάποια πράγματα. Ο καθένας έχει τις δικές του, αλλά πάντα ακολουθεί κάποιαν.

Δ. Κ.: Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη – μεγάλη – Χίμαιρα που κυνηγούσα, αλλά είναι μία καθημερινή διαδικασία. Και σήμερα έλεγα «α, μπορεί να γίνει αυτό».

-Ποια θεωρείτε ότιίναι η μεγαλύτερη Χίμαιρα της εποχής μας;

Φ. Π.: Ότι χάνουμε την ανθρωπιά μας μεταξύ μας. Είναι μία Χίμαιρα που ο καθένας πρέπει να λύσει με τον εαυτό του.

Ο σκηνοθέτης της σειράς Βαρδής Μαρινάκης και ο παραγωγός μιλούν για την επιλογή του έργου και αποκαλύπτουν λεπτομέρειες για όλα

Πώς ξεκίνησε η διαδικασία για την απόκτηση των δικαιωμάτων του βιβλίου και την υλοποίηση της σειράς;

Αρχικά, τα δικαιώματα του βιβλίου τα είχε η Boo Productions. Το 2021 συμφωνήσαμε να το αναλάβουμε εμείς ως delegate producers και να τρέξουμε την παραγωγή. Από την αρχή, το μέλημά μας ήταν να κάνουμε κάτι πολύ μεγάλο, με στόχο την εξασφάλιση χρηματοδότησης και από το εξωτερικό.

Πόσο δύσκολο είναι να πραγματοποιηθεί μια τέτοια μεγάλη παραγωγή στην Ελλάδα σήμερα;

Τρία-τέσσερα χρόνια πριν θα σας έλεγα πως είναι πολύ δύσκολο. Αλλά μετά και από το «Maestro», και αυτή την παραγωγή, είμαι πιο αισιόδοξος. Φυσικά, απαιτείται εξωτερική χρηματοδότηση – κανένα ελληνικό κανάλι από μόνο του δεν μπορεί να σηκώσει τέτοιο βάρος.

Ποια είναι η στόχευση στο εξωτερικό για τη σειρά;

Έχουμε την Beta Film ως συμπαραγωγό, μαζί με ιταλική εταιρεία παραγωγής. Συζητάμε με μεγάλες πλατφόρμες και διεθνή κανάλια. Δεν μπορούμε ακόμα να πούμε ονόματα λόγω NDA, αλλά έχει προχωρήσει σημαντικά και η διαδικασία του dubbing για τις ξένες αγορές.

Υπήρχαν σκηνές στα ιταλικά;

Ναι, περίπου 1,5 επεισόδιο είναι στα ιταλικά. Αφορά το backstory της πρωταγωνίστριας που αναπτύχθηκε περισσότερο σε σχέση με το βιβλίο, ώστε να κατανοήσει το κοινό καλύτερα τα κίνητρά της.

Γιατί διαλέξατε να μεταφερθεί το έργο στην Ιταλία;

Η Τεργέστη μας έδωσε μια βόρεια ευρωπαϊκή αίσθηση, κοντά στη ναυτική και εμπορική ταυτότητα του έργου. Επίσης, οι συνεργάτες μας ήθελαν να φύγουμε από την παραδοσιακή γαλλική εκδοχή του έργου και να κινηθούμε προς την ιταλική οπτική.

Η επιλογή της πρωταγωνίστριας πώς έγινε;

Είχαμε μια μικρή shortlist από 4-5 πολύ καλές ηθοποιούς. Η Φωτεινή ξεχώρισε από την αρχή. Είναι μοντέρνα, δυναμική, με έντονη προσωπικότητα και όχι απλώς "όμορφη". Μια γυναίκα με την οποία πολλές γυναίκες μπορούν να ταυτιστούν.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στην παραγωγή;

Σίγουρα η αναπαράσταση της εποχής. Η Σύρος μάς έδωσε πολλά, αλλά χρειάστηκε ψηφιακή επεξεργασία και σκηνογραφικές παρεμβάσεις. Η Πανεπιστημίου ήταν επίσης μια πρόκληση. Το ναυάγιο που γυρίστηκε ξεχωριστά ήταν επίσης μια πολύ απαιτητική σκηνή.

Πώς αντιμετωπίσατε τα κοστούμια;

Ήταν μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού. Κάποια κοστούμια φέραμε από Ιταλία και Ισπανία, ενώ άλλα ράφτηκαν ειδικά. Ήταν κρίσιμο να νιώθει αυθεντικό το αποτέλεσμα χωρίς να μυρίζει "ναφθαλίνη".

Γιατί πιστεύετε πως υπάρχει επιστροφή στις σειρές εποχής στην Ελλάδα;

Είναι μια απόδραση από την καθημερινότητα. Οι θεατές αναζητούν μια εμπειρία, όχι μόνο διαφυγής, αλλά και επαφής με ένα πιο "αισθητικό" παρελθόν. Όταν όμως το κάνεις, πρέπει να έχεις μοντέρνα ματιά και σίγουρα όχι συντηρητισμό.

Πώς νιώσατε όταν είδατε τα δύο πρώτα επεισόδια;

Είμαι πολύ σκληρός με τον εαυτό μου, αλλά νιώθω ενθουσιασμένος. Όχι μόνο για την ιστορία, αλλά για το πώς αποδίδεται σκηνοθετικά και φωτογραφικά. Είναι συναρπαστικό και για μένα και –ελπίζω– για το κοινό.

Πόσο πιστό είναι το σενάριο στο βιβλίο;

Έχουμε κάνει αλλαγές. Αναπτύξαμε χαρακτήρες, όπως τη Μαρίνα, ώστε να αναδειχθεί η ψυχολογία της. Το θέμα δεν είναι να κάνουμε πιστή αντιγραφή, αλλά να μεταφέρουμε την ουσία της εποχής και της ιστορίας με τρόπο που να αγγίζει το σημερινό κοινό.

Ποια είναι η στόχευση στο εξωτερικό για τη σειρά;

Έχουμε την Beta Film ως συμπαραγωγό, μαζί με ιταλική εταιρεία παραγωγής. Συζητάμε με μεγάλες πλατφόρμες και διεθνή κανάλια. Δεν μπορούμε ακόμα να πούμε ονόματα λόγω NDA, αλλά έχει προχωρήσει σημαντικά και η διαδικασία του dubbing για τις ξένες αγορές.

Υπήρχαν σκηνές στα ιταλικά;

Ναι, περίπου 1,5 επεισόδιο είναι στα ιταλικά. Αφορά το backstory της πρωταγωνίστριας που αναπτύχθηκε περισσότερο σε σχέση με το βιβλίο, ώστε να κατανοήσει το κοινό καλύτερα τα κίνητρά της.

Γιατί διαλέξατε να μεταφερθεί το έργο στην Ιταλία;

Η Τεργέστη μας έδωσε μια βόρεια ευρωπαϊκή αίσθηση, κοντά στη ναυτική και εμπορική ταυτότητα του έργου. Επίσης, οι συνεργάτες μας ήθελαν να φύγουμε από την παραδοσιακή γαλλική εκδοχή του έργου και να κινηθούμε προς την ιταλική οπτική.

Η επιλογή της πρωταγωνίστριας πώς έγινε;

Είχαμε μια μικρή shortlist από 4-5 πολύ καλές ηθοποιούς. Η Φωτεινή ξεχώρισε από την αρχή. Είναι μοντέρνα, δυναμική, με έντονη προσωπικότητα και όχι απλώς "όμορφη". Μια γυναίκα με την οποία πολλές γυναίκες μπορούν να ταυτιστούν.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στην παραγωγή;

Σίγουρα η αναπαράσταση της εποχής. Η Σύρος μάς έδωσε πολλά, αλλά χρειάστηκε ψηφιακή επεξεργασία και σκηνογραφικές παρεμβάσεις. Η Πανεπιστημίου ήταν επίσης μια πρόκληση. Το ναυάγιο που γυρίστηκε ξεχωριστά ήταν επίσης μια πολύ απαιτητική σκηνή.

Πώς αντιμετωπίσατε τα κοστούμια;

Ήταν μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού. Κάποια κοστούμια φέραμε από Ιταλία και Ισπανία, ενώ άλλα ράφτηκαν ειδικά. Ήταν κρίσιμο να νιώθει αυθεντικό το αποτέλεσμα χωρίς να μυρίζει "ναφθαλίνη".

Γιατί πιστεύετε πως υπάρχει επιστροφή στις σειρές εποχής στην Ελλάδα;

Είναι μια απόδραση από την καθημερινότητα. Οι θεατές αναζητούν μια εμπειρία, όχι μόνο διαφυγής, αλλά και επαφής με ένα πιο "αισθητικό" παρελθόν. Όταν όμως το κάνεις, πρέπει να έχεις μοντέρνα ματιά και σίγουρα όχι συντηρητισμό.

Πώς νιώσατε όταν είδατε τα δύο πρώτα επεισόδια;

Είμαι πολύ σκληρός με τον εαυτό μου, αλλά νιώθω ενθουσιασμένος. Όχι μόνο για την ιστορία, αλλά για το πώς αποδίδεται σκηνοθετικά και φωτογραφικά. Είναι συναρπαστικό και για μένα και –ελπίζω– για το κοινό.

Πόσο πιστό είναι το σενάριο στο βιβλίο;

Έχουμε κάνει αλλαγές. Αναπτύξαμε χαρακτήρες, όπως τη Μαρίνα, ώστε να αναδειχθεί η ψυχολογία της. Το θέμα δεν είναι να κάνουμε πιστή αντιγραφή, αλλά να μεταφέρουμε την ουσία της εποχής και της ιστορίας με τρόπο που να αγγίζει το σημερινό κοινό.

Δείτε φωτογραφίες από τα γυρίσματα της σειράς

Φωτο - Kredits Δημήτρης Πογιαντζής