Αν αυτό δεν λέγεται αναισθησία, τι είναι; Νομίζουμε ότι έχει περάσει αρκετό χρονικό διάστημα, προκειμένου ο Αλέξης Τσίπρας ή κάποιο κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσουν στην καταγγελία μιας εκ των κακοποιημένων σεξουαλικά γυναικών από εκείνο τον ανεκδιήγητο πρέσβη της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, τον οποίο η «πρώτη φορά Αριστερά» θέλησε να καλύψει για τις εγκληματικές δράσεις του.

Υπενθυμίζεται, ότι η δικαιωμένη από το δικαστήριο κυρία Ξένια Μπουζαρανίδου είπε ότι την προσέγγισε προβεβλημένος πολιτικός του τότε κυβερνώντος κόμματος και της ζήτησε να επιδείξει… πολιτική ωριμότητα και να σιωπήσει για τη δραματική της αυτή εμπειρία, προκειμένου να μην διαταραχθούν οι ισορροπίες ανάμεσα στις δύο χώρες.

Τελικά, δεν ήταν μόνο ιδεοληψία των Συριζαίων ότι μπορούσε να μας σώσει η χώρα της Λατινικής Αμερικής πριν από την μνημονιακή τους στροφή, αλλά το… πίστευαν κιόλας. Το θέμα είναι αν μη τι άλλο σοβαρό και πέρα των όποιων προβλεπόμενων ενεργειών της Δικαιοσύνης, μήπως θα πρέπει να πραγματοποιήσει και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έναν άτυπο εσωτερικό έλεγχο στο κόμμα του για να δώσει και καμιά απάντηση δημοσίως, διασώζοντας ό,τι απέμεινε από το… ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Πολλώ δε μάλλον από την στιγμή που πέραν των υπολοίπων ακούστηκε ότι ο εν λόπω πρέσβης επί της ουσίας… φυγαδεύτηκε με φόντο τις καλές σχέσεις που διατηρούσαν τότε Αθήνα και Καράκας (Παναγία μου τι ζήσαμε), προκειμένου να μην προκύψει διεθνές σκάνδαλο. Έχει ενδιαφέρον φυσικά και η άποψη του Νίκου Παππά, ο οποίος είχε ταξιδέψει για κυβερνητικές business στην Βενεζουέλα με… εκλεκτή παρέα.