Η αξιολόγηση από δημοσκόπους των ευρημάτων πολλαπλών ερευνών των τελευταίων εβδομάδων -με αφορμή την πανδημία και τους επιτυχείς χειρισμούς της κυβέρνησης- καταλήγει σε δύο βασικά συμπεράσματα, το ένα εκ των οποίων έχει έως και καταλυτική επίπτωση ως προς τις προσεχείς πολιτικές εξελίξεις.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η ιστορία της πανδημίας -αλλά και οι προηγηθέντες χειρισμοί της τουρκικής απειλής στον Εβρο- ανέδειξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε ηγέτη.

Το δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει από τις ειδικότερες αναλύσεις των δημοσκοπικών ευρημάτων είναι η πρωτοφανής βελτίωση στη σχέση των Ελλήνων πολιτών με το κράτος και η νέα αντίληψή τους που διαμορφώνεται γι’ αυτό.

Και η εξέλιξη αυτή πιστώνεται στην κυβέρνηση, αλλά κυρίως στον επικεφαλής της, που άλλαξε στερεοτυπικές αντιλήψεις. Αυτό, δε, συνέβη όχι μόνο λόγω της υγειονομικής διαχείρισης, που αποκατέστησε μια εμπιστοσύνη προς τις δημόσιες υγειονομικές υπηρεσίες, αλλά και του πλήθους των αλλαγών που έγιναν στην κρατική μηχανή μέσα σε δύο μήνες και είναι περισσότερες και ουσιαστικότερες από όσες είχαν συντελεστεί την τελευταία δεκαετία.

Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η συντριπτική διαφορά στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία -στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις- μεταξύ του σημερινού πρωθυπουργού και του πρώην, γεγονός που δείχνει μια πολύ μεγάλη κοινωνική δυσπιστία για τον Αλέξη Τσίπρα.

Πέραν όμως της προσωπικής σύγκρισης που κάνει η ελληνική κοινωνία μεταξύ των δύο αρχηγών, από τα ευρήματα των ερευνών αναδεικνύεται ως πολύ ουσιαστικό στοιχείο η αλλαγή αντιλήψεων της κοινωνίας για το σύνολο της κρατικής μηχανής.

Πρόκειται για καταλυτικό στοιχείο, που μπορεί να επηρεάσει τα πολιτικά πράγματα για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η αποκατάσταση της αποτελεσματικής λειτουργίας του κράτους οφείλεται στη νεοδημοκρατική κυβέρνηση και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που εν μέσω της κρίσης εκσυγχρόνισαν και ενεργοποίησαν τις δυνατότητες της κρατικής μηχανής. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η αλλαγή στη λειτουργία της κρατικής μηχανής και στην αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών της δεν έγινε από μια αριστερή κυβέρνηση, που ορκιζόταν στο όνομα του κρατισμού, αλλά δεν επέφερε καμία αλλαγή. Αυτό συντελέστηκε από μια φιλελεύθερη, κεντροδεξιά κυβέρνηση.

Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται στα μάτια της κοινωνίας τριπλό πλήγμα.

Πρώτον, δεν είναι αυτός που αποκατέστησε την εμπιστοσύνη των πολιτών στην κρατική μηχανή.

Δεύτερον, η ανάδειξη της αποτελεσματικότητας των δημόσιων νοσοκομείων έγινε από τη Νέα Δημοκρατία, όταν επί μία τετραετία και πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτεργάτη τον κ. Πολάκη, κόμπαζαν για την αναπόδεικτη αποτελεσματικότητα του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Τρίτον, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το κράτος πρέπει να συνδυαστεί με το γεγονός της αναγνώρισης πλέον ότι οι φόροι που καταβάλλουν οι πολίτες έχουν ανταποδοτικότητα σε σχέση με τις υπηρεσίες που είναι υποχρεωμένο το κράτος να προσφέρει, τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν οι πολίτες αδαπάνως τις κρατικές υπηρεσίες -κυρίως αυτές της Πρόνοιας- σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, που ίσως ενταθεί λόγω της επελθούσας πανδημίας.