Μαίνεται ο πόλεμος στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το 3ο συνέδριο και τις προτάσεις που έχει καταθέσει ο Αλέξης Τσίπρας για την εκλογή του προέδρου και της ΚΕ από την βάση.

Την αντίθεση τους με τις προτάσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν 13 στελέχη που ανήκουν στην εσωκομματική αντιπολίτευση και είναι ενταγμένα στην «Ομπρέλα».

Με ένα κείμενο τους το οποίο είναι γεμάτο αιχμές εναντίον του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και όσων των περιβάλλουν και το οποίο έχει τίτλο «Βαρίδια». Ή μήπως όχι;» τα στελέχη αυτά απαντούν σε όσους τους ακοπαλούν βαρίδια λέγοντας: «Και αυτός ο παλαιάς κοπής χαρακτηρισμός που κάποιοι- δυστυχώς και εκ των έσω- ασπάζονται, δεν αφορά αποκλειστικά όσες και όσους έχουμε αναφορά στο ρεύμα ιδεών της Ομπρέλας. Αγγίζει και άλλους. Αγγίζει κάθε τι που παραπέμπει στην ιστορική πορεία της Αριστεράς. Στην ουσία, αφορά την αριστερή ταυτότητα. Γι αυτό και ο κατάλογος των «βαριδιών» συνεχώς μεγαλώνει, εμπλουτίζεται, αποκτά χαρακτήρα γενικής εκκαθάρισης και μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άλλο κόμμα, άνευρο, με λιγότερη δημοκρατία, με περιορισμένα επί της ουσίας δικαιώματα των μελών, σε ένα λιγότερο κόμμα, σε ένα μη κόμμα, σε μια δήθεν παράταξη από τις παρυφές της κεντροδεξιάς έως την αριστερά, σε ένα πολιτικό σούπερ μάρκετ.

Το 3ο Συνέδριό μας έχει τις προϋποθέσεις να είναι πετυχημένο, προωθητικό και ενωτικό, αρκεί να μην κυριαρχήσουν φαινόμενα ξένα για την ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά. Ο «νέο-αυριανισμός» δεν μας ταιριάζει, η σιγή νεκροταφείου που κάποιοι- ευτυχώς λίγοι- απαιτούν, μόνο ζημιά μπορεί να προξενήσει.»

Σε ότι αφορά την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για εκλογή της ΚΕ από την βάση με την διαδικασία της εγγραφής νέων μελών λένε: «Μας εγκαλούν πως δήθεν δεν θέλουμε να μιλήσει η βάση του κόμματος για την εκλογή της ηγεσίας (Κεντρικής Επιτροπής και προέδρου). Και μιλούν για απογείωση της δημοκρατίας. Μύθος…. Δημοκρατία δεν είναι η δημιουργία μελών μιας χρήσης κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια. Δημοκρατία είναι η συμμετοχή, η πληροφόρηση, η γνώση, η συζήτηση, η συνεχής διαβούλευση, η από κοινού απόφαση. Εσωκομματική δημοκρατία είναι η συλλογική λήψη αποφάσεων πάνω σε σημαντικά και κρίσιμα ζητήματα, όπως για το «Ελληνικό» ή για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Δημοκρατία είναι να μιλάς αλλά και να ακούς, να διαμορφώνεις γνώμη, να διαφωνείς αλλά και να συνθέτεις. …

Η Δημοκρατία δεν είναι «επικοινωνία», δεν μπορεί να λειτουργεί α λα καρτ, δεν μπορεί να είναι μιας χρήσης, αλλά μια συνεχής και ουσιαστική διεργασία σε όλα τα επίπεδα. Διαφορετικά, θα έπρεπε να αποδεχτούμε ότι ο τρόπος εκλογής των Ανδρουλάκη, Μητσοτάκη και Παπανδρέου ήταν στο πλαίσιο της άμεσης δημοκρατίας, ήταν - όπως λένε – «γιορτή της δημοκρατίας». Αλλά εμείς ξέρουμε ότι δεν ήταν δημοκρατία.

Δημοκρατία σε ένα αριστερό κόμμα, και συγκεκριμένα ως προς την εκλογή των μελών στην ΚΕ, δεν μπορεί να είναι η προβολή προσώπων από την τηλεόραση, το κυνήγι του σταυρού, ο παραγοντισμός, τα «άριστα» βιογραφικά που αναμφίβολα θα μας κατακλύσουν, για να πείσουν κυρίως όσα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πάρει ούτε μια φορά μέρος σε προσυνεδριακή συζήτηση. Και δυστυχώς, τα μέλη αυτά - τουλάχιστον μέχρι τώρα - είναι πάρα πολλά. Πώς θα εκλεγεί στην Κεντρική Επιτροπή ένας εργάτης, ένας αγρότης, μια φεμινίστρια, ένας ακτιβιστής, ένας διανοούμενος που δεν τρέχει από το πρωί έως το βράδυ σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι; Πώς θα εκλεγεί ένα απολύτως χρήσιμο για τη δουλειά του κόμματος οργανωτικό στέλεχος; Πώς θα συμμετάσχει στην ΚΕ ένας αγωνιστής, μια αγωνίστρια της Αριστεράς, που δεν διαφημίζει τους αγώνες του; Πώς θα έχουμε δηλαδή μια ικανή - για τη δουλειά που τη χρειαζόμαστε - Κεντρική Επιτροπή; Φοβόμαστε πως δεν θα την έχουμε - και μάλιστα στο όνομα της δημοκρατίας των μελών.

Το κείμενο υπογράφουν οι Όλγα Αθανίτη, Μαρία Γιαννακάκη, Αννέτα Καββαδία, Μαρία Κανελλοπούλου, Κατερίνα Κνήτου, Νίκος Κούτσης, Ερμίνα Κυπριανίδου, Πάνος Λάμπρου, Γιώργος Μπουγελέκας, Μίλτος Οικονόμου, Μανώλης Σαρρής, Μιχάλης Υδραίος, Έλενα Χριστούλη.