Του Γιώργου Κατσίγιαννη – Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Εσωκομματικό διχασμό έχει πυροδοτήσει η στρατηγικής σημασίας επιλογή του Μεγάρου Μαξίμου να εδραιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική του παρουσία στον χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, με απώτερο στόχο τη διευκόλυνση των σεναρίων για κυβερνητική συνεργασία με τα κόμματα της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, με πρώτο από όλα το ΠΑΣΟΚ.

Οι απόψεις που διαμορφώνονται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε μια τέτοια προοπτική, που εκ των πραγμάτων θα σημάνει και τη δρομολόγηση των παρασκηνιακών διαδικασιών για αλλαγή του σημερινού κυβερνητικού συμμάχου του Μεγάρου Μαξίμου, δηλαδή των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου, εκφράζονται από τρεις διαφορετικές τάσεις: τους αρνητές ενός τέτοιου σχεδίου, που θεωρούν ότι οποιαδήποτε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ή το «Ποτάμι» θα επικυρώσει τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, τους θιασώτες της ευόδωσής του με κάθε τρόπο και εκείνους που συμφωνούν στην ανάπτυξη μιας τέτοιας στρατηγικής σημασίας κίνησης, αλλά θέτουν όρους και προϋποθέσεις - του τύπου ότι τόσο η Φ. Γεννηματά όσο και ο Στ. Θεοδωράκης θα πρέπει να απαλλαγούν από τα «βαρίδια» των κομμάτων τους, που τυγχάνει να είναι και υβριστές του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, τους Ευάγγελο Βενιζέλο και Ανδρέα Λοβέρδο από το ΠΑΣΟΚ και τους Γρηγόρη Ψαριανό και Σπύρο Λυκούδη από το «Ποτάμι».

ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ

 Στην πρώτη τάση, που δίνει μάχες οπισθοφυλακής στο κόμμα για να μη «μολυνθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και τις εγχώριες της Κεντροαριστεράς, αλλά να διαφυλάξει την ιδεολογική του καθαρότητα και τον ρομαντικό του ριζοσπαστισμό, ανήκουν κυρίως οι βουλευτές και τα στελέχη που εκφράζουν την ομάδα των «53». Είναι οι ίδιοι που στο παρελθόν είχαν διαφωνήσει με τη στρατηγική της ρήξης και την επιλογή του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με την «Αριστερή Πλατφόρμα» του Π. Λαφαζάνη και ήταν πάντα αντίθετοι με τις λογικές της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ προς τα κεντροαριστερά, είτε με μεμονωμένες μεταγραφές αστέρων από το ΠΑΣΟΚ, όπως του Γιάνη Βαρουφάκη, είτε με πιο οργανωμένες συνεννοήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Η ομάδα των «53» αποκηρύσσει οποιαδήποτε πρωτοβουλία οδηγεί σε «ΠΑΣΟΚοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ και σε μετατροπή του σε «συστημικό πολιτικό φορέα, με μνημονιακά χαρακτηριστικά», που στο τέλος θα χάσει την κινηματική και ακτιβιστική του υπόληψη και θα υποκρίνεται ότι είναι το κόμμα των «νοικοκυραίων της συντηρητικής αστικής τάξης».

Αν και σε συνθήκες μνημονιακής προσαρμογής η λογική των «53» φαντάζει από αντιφατική έως οξύμωρη, προβάλλεται με σοβαρότητα στα συλλογικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, εντός κυβέρνησης, κόμματος και Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Φορείς αυτών των ιδεών είναι κορυφαίοι υπουργοί, όπως ο «τσάρος» της ελληνικής οικονομίας, Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο υπουργός Ναυτιλίας, Θοδωρής Δρίτσας, μέλη της Πολιτικής Γραμματείας της Κουμουνδούρου, όπως οι Πάνος Λάμπρου, Μιχάλης Υδραίος, Μανώλης Σαρρής, Χάρης Γολέμης, η αντιπρόεδρος της Βουλής, Τασία Χριστοδουλοπούλου, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Χρήστος Μαντάς, οι βουλευτές Χρήστος Καραγιαννίδης, Ευαγγελία Κατριβάνου, Αννέτα Καββαδία κ.ά.

FACE CONTROL

 Η δεύτερη τάση, που γοητεύεται από την προσέγγιση με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, δεν εμφορείται από υπαρξιακές αναζητήσεις ή το κόμπλεξ της ιδεολογικής καθαρότητας από ενδεχόμενη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε «αστικό κόμμα» της σύγχρονης Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα. Επίσης δεν είναι της άποψης να επιβληθεί face control στα υπόλοιπα κόμματα του χώρου, για να προχωρήσει μια συνεργασία σε πολιτικό και κυβερνητικό επίπεδο, και εκπροσωπείται από τους λεγόμενους «δεξιούς» της Κουμουνδούρου. Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσονται τα ηγετικά στελέχη της κίνησης «Πλατφόρμα 2010», δηλαδή οι Δημήτρης Παπαδημούλης και Γιάννης Μπαλάφας, το «μπλοκ» των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, με προεξάρχοντες τον Στέλιο Κούλογλου και τον Κώστα Χρυσόγονο, καθώς και κορυφαίοι υπουργοί που διατηρούν προνομιακές και φιλικές επαφές με την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη και τους συνεργάτες της Φ. Γεννηματά, εμφανείς και αφανείς, όπως τον Κώστα Λαλιώτη. Οι υπουργοί αυτοί είναι οι Αλέκος Φλαμπουράρης, Παναγιώτης Κουρουμπλής, Δημήτρης Μάρδας, ενώ δεν εμφανίζεται διστακτικός στην ανάπτυξη ενός τέτοιου «φλερτ» και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης.

Η ηγετική ομάδα βάζει τους δικούς της όρους

Σε κάθε περίπτωση, την τελική ευθύνη για την πρόοδο της σύσφιγξης των δεσμών του ΣΥΡΙΖΑ με τα κόμματα της Κεντροαριστεράς έχει η κυρίαρχη ηγετική ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου. Αυτή με σειρά πρωτοβουλιών και κινήσεων χτίζει εδώ και καιρό την εδραίωση της ηγεμονίας της Κουμουνδούρου στην κοινωνική βάση του χώρου, με στόχο το σενάριο της συνεννόησης και της συνεργασίας να υλοποιηθεί με όρους και προϋποθέσεις που θα τίθενται από τη δική της πλευρά και όχι από τη Χ. Τρικούπη ή τη Σεβαστουπόλεως. Η τρίτη αυτή τάση προβάλλει ως προαπαιτούμενο για τη δρομολόγηση της συνεργασίας ακόμη και σε κυβερνητικό επίπεδο του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ την εξαίρεση συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων από το πάλαι ποτέ κραταιό Κίνημα. «Κόκκινο πανί» είναι για αυτήν τόσο ο Ευ. Βενιζέλος όσο και ο Α. Λοβέρδος. Τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τις υγιείς δυνάμεις των κομμάτων της Κεντροαριστεράς υπό αυτές τις προϋποθέσεις προτάσσουν ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, εσχάτως ο υπουργός Περιβάλλοντος, Πάνος Σκουρλέτης, και ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα, Δημήτρης Τζανακόπουλος.

Σε φάση δημιουργικής ουδετερότητας απέναντι σε όλα τα σχέδια βρίσκονται ο υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης, ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας, Δημήτρης Βίτσας, και ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης.

Η «Αυγή» είναι χορηγός επικοινωνίας

Στο πλαίσιο της επικοινωνιακής στρατηγικής του Μαξίμου, με στόχο να διευρύνει την πολιτική του πρόσβαση στον χώρο της εγχώριας Κεντροαριστεράς και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, ενεργό ρόλο επιχειρεί να διαδραματίσει η εφημερίδα του κόμματος «Αυγή». Εδώ και καιρό καλλιεργεί με δεξιοτεχνικό τρόπο την ανάγκη ενός «βελούδινου» διαζυγίου του ΣΥΡΙΖΑ με το εκτός τόπου και χρόνου πολιτικό του παρελθόν, δηλαδή την περίοδο που θύμιζε κόμμα διαμαρτυρίας, περιχαρακωμένο στα στενά των Εξαρχείων. Μέσα από τα πρωτοσέλιδά της αναδεικνύει πολλές φορές τον «κυβερνητικό ρεαλισμό», που πλέον καλείται να υπηρετήσει το Μαξίμου ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το «όλον κοινωνικό εκλογικό σώμα της Κεντροαριστεράς», που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο επένδυσε τις ελπίδες του στην Κουμουνδούρου.

Από τα πρωτοσέλιδα της «Αυγής» και τα κείμενα των αρθρογράφων της, αφενός μεν, επιβεβαιώνεται η στροφή προς τον ρεαλισμό ως προς την εφαρμογή του Μνημονίου, αφετέρου δε, καταβάλλεται εμφανής προσπάθεια να ενισχυθεί η προοδευτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ ως ιδεολογικό αντίβαρο στα δύσκολα μέτρα που καλείται να εφαρμόσει. Και αυτό γίνεται με τη σταδιακή απαξίωση του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Π. Καμμένου. Ο οποίος πλέον δεν είναι σε θέση να δώσει άλλο αντιμνημονιακό «αίμα» στην κυβέρνηση και, επειδή υστερεί σε ιδεολογικές συγκλίσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως στα εθνικά θέματα, καθίσταται ο αδύναμος κρίκος στο σενάριο διάσωσης της Κουμουνδούρου μέσα από τη διεύρυνση της απήχησής της στην κεντροαριστερή κοινωνική βάση.

Προ ημερών, από τις σελίδες της «Αυγής» δημοσιεύτηκε άρθρο που έφερε την υπογραφή του έγκριτου δημοσιογράφου Βασίλη Πάικου, ο οποίος προέτρεπε τον Αλ. Τσίπρα να δώσει τέλος στη συνεργασία του με τους Ανεξάρτητους Ελληνες του Πάνου Καμμένου.

«Ε, ναι, λοιπόν, ίσως ήρθε η ώρα να πάψει να “βολεύεται” με λύσεις τύπου ΑΝ.ΕΛ. Προκειμένου, δε, να αντιμετωπίσει τις περίπλοκες προκλήσεις που ακολουθούν, ας καταστρώσει άλλη στρατηγική συμμαχιών. Δυσκολότερα διαχειρίσιμη ίσως, αλλά σίγουρα περισσότερο συμβατή προς τις φυσικές πολιτικές του “συγγένειες” και, προπάντων, προς τον “ορθό πολιτικό λόγο”. Και ας ξεβολευτεί, δεν πειράζει…», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Β. Πάικος.

Θέλουν Τσίπρα για επικεφαλής

Στο Μέγαρο Μαξίμου ανά τακτά χρονικά διαστήματα καταφθάνουν απόρρητες μετρήσεις της κοινής γνώμης, που καταγράφουν, αφενός μεν, την εικόνα της κυβέρνησης, αφετέρου δε, την απήχηση του Αλέξη Τσίπρα στην εκλογική βάση μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Με αυτές τις δημοσκοπήσεις, που διενεργούνται μυστικά από συγκεκριμένη εταιρεία, η οποία συνεργάζεται και με εφημερίδα που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας έχει συνεχή ενημέρωση για τις αντιδράσεις της κοινωνίας απέναντι στις πολιτικές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η κυβέρνησή του σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν στη χώρα. Επίσης, γίνεται αποδέκτης δημοσκοπικών πληροφοριών για την προσωπική του απήχηση στο εκλογικό σώμα και παραλαμβάνει στοιχεία από τις σχετικές μετρήσεις που σχετίζονται με τον βαθμό αξιοπιστίας των πολιτικών του αντιπάλων, καθώς και με την ατομική του επιρροή στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Το πολιτικό σχέδιο για εκλογική διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ με ανοίγματα προς τις δυνάμεις της πατριωτικής Αριστεράς, που στο παρελθόν ακολουθούσαν το ΠΑΣΟΚ, ή με στοχευμένες πρωτοβουλίες προς κόμματα και προσωπικότητες του χώρου όχι μόνο επαληθεύεται από τις μυστικές δημοσκοπήσεις που έχει το Μαξίμου, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο κ. Τσίπρας καταγράφει θεαματικά ποσοστά στο ερώτημα ποιος είναι ο καταλληλότερος να ηγηθεί της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης της χώρας.