H γενιά του Ζαν Μονέ, του Ρόμπερ Σούμαν και του Ουίστον Τσόρτσιλ, είχε ως αποστολή να βάλει γερά, τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής  Ένωσης.  Μισό αιώνα μετά,  τα θεμέλια πρέπει πρέπει να βρουν φρέσκο έδαφος. Το βρετανικό δημοψήφισμα επιβεβαίωσε με τον πιο επιβλητικό τρόπο, πως η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει σήμερα, αν θέλει να υπάρχει αύριο. Οσο και αν το εγχείρημα της ευρωπαϊκής οικογένειας έχει μάθει να επιβιώνει και να εξελίσσεται μέσα από τις κρίσεις του, υπάρχει ανάγκη για ένα διαφορετικό ευρωπαϊκό αφήγημα που θα έχει στο επίκεντρο τη νέα γενιά που πρώτα θυμώνει, έπειτα αδιαφορεί, στο τέλος δεν συμμετέχει. Είναι η γενιά των νέων Βρετανών που κατά 70% ψήφισε “ναι στην Ευρώπη” αλλά τελικά δεν πήγε μαζικά στις κάλπες. Αυτή τη νεά γενιά όμως έχει ανάγκη η Ευρώπη για να αλλάξει.  

Το 2016, η δική μας αποστολή, όλων όσων πιστεύουμε στην Ευρώπη είναι δυσκολότερη: Αφενός να εμποδίσουμε την εξάπλωση του λαϊκισμού και του διχασμού αφετέρου να ξαναγράψουμε με αλληλεγγύη και ενότητα μια “Νέα Ιδρυτική Συνθήκη”.  Για μια Ευρώπη που θα παράγει πολιτική και όχι γραφειοκρατία, που θα δίνει λύσεις και όχι προβλήματα, που θα γεμίζει τους πολίτες με ελπίδα και όχι με φόβο. Μια Ευρώπη που θα εμπνεύσει ξανά τους πολίτες.