Μάταιος µοιάζει ο «έρωτας» του ΣΥΡΙΖΑ µε τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές. Οχι µόνο γιατί κάποιοι από τους «προξενητές» -από τον Μάρτιν Σουλτς µέχρι τον Τζιάνι Πιτέλαφεύγουν από το προσκήνιο, αλλά και γιατί η πολιτική πραγµατικότητα αποδεικνύεται ισχυρότερη από τους ευσεβείς πόθους διαφόρων. Αλλωστε, η επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις βουλευτικές εκλογές του 2019 δεν αναµένεται… στρατοσφαιρική, όπως το 2015.

Αυτή η αλλαγή ισορροπιών επιτρέπει στη Χαριλάου Τρικούπη να επαναφέρει τις επιφυλάξεις της για το όλο εγχείρηµα και να υπενθυµίσει στους Ευρωσοσιαλιστές την κόκκινη γραµµή της: «Ο Αλέξης Τσίπρας θα µείνει παρατηρητής. Και πολύ του είναι». Επιτελικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν επίσης, αναφερόµενα τόσο στο εσωτερικό και στο ενδεχόµενο συνεργασιών όσο και στο εξωτερικό µέτωπο, ότι «δεν ανασυγκροτήσαµε τον χώρο µας για να τον χαρίσουµε στον Τσίπρα».

Ωστόσο, το ότι κάποιοι αποχωρούν από τα ευρωπαϊκά σαλόνια δεν σηµαίνει πως δεν υπάρχουν και άλλοι στην Ευρώπη που επιµένουν να κάνουν προσωπικό παιχνίδι στο θέµα του ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοια είναι η περίπτωση του Πιερ Μοσκοβισί, που, αν και Ευρωπαίος επίτροπος για τα οικονοµικά, ενεργεί ήδη µε την ιδιότητα του επικεφαλής της ευρωλίστας των Γάλλων Σοσιαλιστών το 2019.

Αυτό είναι που «χρωµατίζει» τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες του στον άξονα Αθήνας – Βρυξελλών, κάτι που αποτυπώθηκε και στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, παρότι στενοί συνεργάτες της προέδρου του ΠΑΣΟΚ κατεβάζουν τους τόνους, επιµένοντας ότι δεν υφίσταται πίεση και το όποιο «συνοικέσιο» επιχειρείται µε τον ΣΥΡΙΖΑ είναι χωρίς αντίκρισµα από τη δική τους πλευρά.

Οµοίως, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ µε µεγάλη εµπειρία από τις Βρυξέλλες υποστηρίζει ότι πρόκειται για «εγχώριας παραγωγής σενάρια και σχεδόν κανείς στους Ευρωσοσιαλιστές δεν ασχολείται πια µε τον ΣΥΡΙΖΑ». Κι αυτό επειδή πλέον υπάρχουν ζωτικής σηµασίας προβλήµατα που πρέπει να λυθούν, καθώς οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές φοβούνται ότι µετά το Brexit και την κατάσταση στη Γερµανία οι απώλειες θα είναι µεγάλες στις ευρωεκλογές του 2019. «Είναι σαν να γκρεµίζεται το κάστρο και να µιλάς για τον νεροχύτη», συµπληρώνει το ίδιο πρόσωπο.  

ΓΡΑΜΜΗ ΟΛΑΝΤ

Για τον Μοσκοβισί, πάντως, µια ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές αποτελεί στοιχείο προσωπικής στρατηγικής και σίγουρα συνέχεια της γραµµής Ολάντ, που έβλεπε τον Τσίπρα ως ανάχωµα στον ΖανΛικ Μελανσόν, γεγονός που προκαλούσε τότε τη δυσφορία της Φώφης Γεννηµατά.

Η στρατηγική του, όµως, είναι αναµενόµενη, καθώς στο ευρωπαϊκό γήπεδο ο Ελληνας πρωθυπουργός έχει καταγραφεί ως ο «σπιτζενκαντιντάτ» της Αριστεράς άλλο αν ο Μελανσόν δεν τον θέλει πια. Με δεδοµένο µάλιστα ότι η «Ανυπότακτη Γαλλία», όπως λέγεται το κόµµα του Μελανσόν, εξακολουθεί να έχει ανοδική πορεία και διεκδικεί τον ρόλο της κυρίαρχης αντιπολίτευσης στον Μακρόν, αντιλαµβάνεται κανείς σε πόσο δύσκολη θέση βρίσκεται το γαλλικό σοσιαλιστικό κόµµα, το οποίο εκτός των άλλων διανύει και κρίση ηγεσίας.

Η περίοδος, ωστόσο, συνολικά για τους Ευρωσοσιαλιστές είναι µεταβατική. Γι’ αυτό και τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδοµένο σε ό,τι αφορά τη στάση τους απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγµα, φαίνεται ότι µετά την αποχώρηση του Τζιάνι Πιτέλα, λόγω της επικείµενης καθόδου του στις ιταλικές εκλογές, παίρνει τη θέση του ο Γερµανός Ούντο Μπούλµαν.

Ο τελευταίος είναι προσωρινός πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Οµάδας των Σοσιαλδηµοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο και θεωρείται φαβορί για την προεδρία τους στην εκλογή που θα γίνει τον Μάρτιο. ∆εδοµένης της κατάστασης που επικρατεί στους κόλπους των Γερµανών Σοσιαλδηµοκρατών (SPD) και της κυβερνητικής συνεργασίας τους µε τους Χριστιανοδηµοκράτες της Aγκελα Μέρκελ (CDU), τα ερωτήµατα που γεννώνται είναι αναπόφευκτα: Ο Μπούλµαν θα κρατήσει τη γραµµή Σουλτς;

Ή µήπως θα είναι πιο ευτυχής µε τον Μακρόν παρά µε τον Τσίπρα στην οικογένεια των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών; Εκτός κι αν ο ρόλος του, ενόψει των ευρωεκλογών του 2019, θα είναι καθαρά διεκπεραιωτικός.  

«PR» ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗ

Σε ένα τέτοιο σκηνικό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο τρόπος µε τον οποίο ο ∆ηµήτρης Παπαδηµούλης έχει προσπαθήσει να προσεγγίσει ορισµένους από τους Ευρωσοσιαλιστές µέσω του «Progressive Caucus». Η προσπάθεια, ωστόσο, φαίνεται πως έχει κενά, ιδιαίτερα προς την πλευρά των Ελλήνων σοσιαλιστών του Ευρωκοινοβουλίου.

Οχι µόνο τους έχει εξαιρέσει από την πρωτοβουλία, αλλά αρκεί να θυµηθεί κανείς τον τρόπο µε τον οποίο ο ίδιος είχε «καρφώσει» την Εύα Καϊλή στους συναδέλφους του για το γεγονός ότι επέλεξε να συµµετάσχει στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για τη Μακεδονία.