Ο Σταύρος Λάντσιας στα parapolitika.gr: Με την jazz ο καθένας φτιάχνει τις δικές του εικόνες
Ο Σταύρος Λάντσιας θα εμφανιστεί με το μουσικό του τρίο στον «Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός» για μια μοναδική συναυλία την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου, στις 21:00, και μίλησε στα parapolitika.gr και τον Γιάννη Ξυνόπουλο γι αυτές τις μοναδικές στιγμές.
Γιαννης Ξυνοπουλος
Ο κορυφαίος πιανίστας και διακεκριμένος συνθέτης Σταύρος Λάντσιας θα εμφανιστεί στον «Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός» για μια μοναδική συναυλία μαζί με τους συνοδοιπόρους του μουσικούς Ανδρέα Πολυζωγόπουλο και Γιώργο Καλούδη, την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου.
Ο Σταύρος Λάντσιας θα «ερμηνεύσει» με το πιάνο του μελωδικές συνθέσεις του βασισμένες στο συναίσθημα, με επιρροές από την κλασσική και την κινηματογραφική μουσική ως την τζαζ. Στο χώρο της συναυλίας θα διατίθεται για πρώτη φορά και το καινούργιο άλμπουμ «Stavros Lantsias Trio Live at St. Paul’s Anglican Church, Athens» στη προνομιακή τιμή των 12 ευρώ.
«Πρόκειται για μία εορταστική συναυλία, γιατί γιορτάζω την κυκλοφορία του καινούργιου μου cd "Σταύρος Λάντσιας τρίο» μια ηχογράφηση από μία συναυλία που είχα κάνει στην Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου, στην Αθήνα.
Θα βρίσκομαι επί σκηνής μαζί με τους αγαπημένους μου φίλους και μουσικούς Ανδρέα Πολυζωγόπουλο και Γιώργο Καλούδη. Θα πρέπει να σας αναφέρω ότι έχουμε καιρό να βρεθούμε μαζί και να παίξουμε λόγω της πανδημίας. Ο καιρός που πέρασε όπως οι περισσότεροι μουσικοί μελετούσαμε, και προετοιμαζόμασταν για αυτή τη στιγμή, να μπορέσουμε δηλαδή να ξαναβγούμε και να παίξουμε μπροστά σε κόσμο. Οπότε για μένα πρόκειται για μία ξεχωριστή στιγμή και ελπίζω όλα να πάνε καλά».
Στην ερώτηση πώς χαρακτηρίζετε την μουσική πού παίζεται ο Σταύρος Λάντσιας χρειασθηκε να γινει πιο περιγραφικός.
«Αυτή είναι μία ερώτηση που πιο εύκολα απαντιέται από αυτούς που ακούνε τη μουσική μου. Εγώ όμως θα προσδιόριζα τον εαυτό μου ως μουσικό στον ευρύτερο χώρο της jazz, μόνο και μόνο λόγο του στοιχείου του αυτοσχεδιασμού και της ελευθερίας της έκφρασης πάνω στην ίδια την φόρμα του κάθε κομματιού.
Θέλω να επισημάνω όμως ότι, σε αυτούς που τους αρέσει η κλασική μουσική ή η κινηματογραφική μουσική, ακόμα και τα έντεχνα τραγούδια από το ελληνικό ρεπερτόριο βλέπουν αναφορές στη μουσική μου, διότι έχω περάσει από όλα αυτά τα είδη. Είμαι ενεργός και σε αυτές τις μουσικές οπότε όλα αυτά συνυπάρχουν με κάποιο τρόπο».
Στην ερώτηση αν έχει κάνει τουρ στο εξωτερικό μα όχημα την μουσική του, και κυρίως στη Γερμανία απάντησε χωρίς δισταγμό δίνοντας περισσότερες πληροφορίες.
«Αυτός είναι ο λόγος που γεννήθηκε αυτό το μουσικό τρίο. Έγινε μία παραγγελία από το πολιτιστικό γραφείο της Κυπριακής πρεσβείας στο Βερολίνο. Η πολιτιστική ακόλουθος η κυρία Γιώργα Σολομώντος, μία πολύ δραστήρια Κύπρια μας βοήθησε πάρα πολύ, όπως και πολλούς κύπριους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
Το σημαντικό είναι ότι παίζαμε όχι μόνο για ομογενείς, αλλά κυρίως για Γερμανούς σε πάρα πολύ όμορφους χώρους, είτε ήταν μουσεία, είτε εκκλησίες με ακουστικό ήχο. Μάλιστα κάποια κομμάτια γράφτηκαν με αφορμή αυτές τις συναυλίες, συνθέσεις οι οποίες εμπεριέχονται στο τελευταίο μου cd.
Στην ερώτηση εάν το ελληνικό κοινό αγαπάει την τζαζ ο Σταύρος Λάντσιας απάντησε χωρίς περιστροφές.
«Νομίζω ότι παρότι δεν έχουμε ειδικό ακροατήριο, δηλαδή κάποιους που να πηγαίνουν μόνο σε τζαζ συναυλίες, ίσως να υπάρχει αυτό μόνο για την κλασική μουσική -όπως λόγου χάρη το ακροατήριό του Μεγάρου μουσικής Αθηνών- το θετικό είναι ότι βλέπω να υπάρχουν αρκετά ανοιχτά αυτιά.
Μία πολύ συνηθισμένη φράση που μου λέει κόσμος μετά από συναυλίες μου είναι "ξέρετε εγώ δεν ακούω jazz αλλά μου άρεσε αυτό που είδα". Το "είδα" είναι σημαντικό, γιατί πιστεύω ότι η τζαζ είναι μία μουσική η οποία βοηθάει πολύ στην ακρόαση εάν τη βλέπεις. Είναι μία μουσική που δημιουργείται εκείνη τη στιγμή, και επειδή απουσίαζει το στοιχείο του στίχου, όπου δημιουργείται εικόνα μέσω του στίχου, αλλά αντί αυτού υπάρχουν διάφοροι δεξιοτέχνες μουσικοί οι οποίοι ιντριγκάρουν το κοινό και δημιουργούν αφορμές και αναφορές σε δικές τους μνήμες, για να φτιάξει ο καθένας από το κοινό τις δικές του εικόνες.
Ορισμένες φορές η μουσική χωρίς λόγια είναι σαν να φτιάχνουμε ένα soundtrack των αναμνήσεών μας, τουλάχιστον σε μένα αυτό συμβαίνει με μουσικές που μου αρέσουν. Οπότε, τελικά υπάρχει αρκετός κόσμος με ευαίσθητα αυτιά για να ακούσει και αυτή τη μουσική».
Σε σχέση τώρα με τη συναυλία ο Σταύρος Λάντσιας εξήγησε ότι θα γίνει στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός.
«Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί 17 Δεκεμβρίου, ημέρα Παρασκευή και ώρα 21:00 στον "Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός" και μία σημαντική λεπτομέρεια της συναυλίας είναι ότι εκείνη την ημέρα κυκλοφορεί το νέο μου CD, όπου μπορούν να το προμηθευτούν οι φίλοι μας στην προνομιακή τιμή των 12 ευρώ, στο χώρο της συναυλίας».
Στη συνέχεια της συζήτησης ρώτησα τον Σταύρο Λάντσια, ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες είναι από τους λίγους καλλιτέχνες που δεν έχουν κινητό τηλέφωνο, για να απαντήσει χωρίς περιστροφές και μονολεκτικά «Όχι δεν έχω».
«Αληθεύει η πληροφορία σας. Δεν έχω κάποιο νούμερο από το οποίο τηλεφωνώ ή δέχομαι τηλεφωνήματα. Για τη δουλειά μου χρησιμοποιώ έναν αριθμό σταθερού τηλεφώνου.
Δεν μου αρέσει η άποψη ότι πρέπει να έχω κάτι μαζί μου -επάνω μου- το οποίο ειδικά έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα με τα smartphone, γιατί θεωρώ ότι αφαιρούμαι από τη στιγμή. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι εναντίον της τεχνολογίας, και κομπιούτερ έχω, και ασχολούμαι αρκετά με τα social media, απλώς προστατεύω λίγο τον εαυτό μου από τη συνεχόμενη δέσμευση που επιφέρει το κινητό τηλέφωνο.
Όλο αυτό που σας περιέγραψα δεν το κάνω για να είμαι εξαφανισμένος, δεν είναι αυτός ο λόγος. Άλλωστε χρησιμοποιώ και παλαιού τύπου τηλεφωνητή στο σταθερό τηλέφωνο για να με βρίσκουν άνετα όσοι με ψάξουν.
Κάποτε είχα κινητό τηλέφωνο, και η αφορμή που δεν έχω σήμερα είναι ότι το έχασα και μέχρι να πάρω καινούργιο είδα ότι μου άρεσε καλύτερα η ζωή μου χωρίς αυτό, οπότε το καθυστέρησα. Μετά πέρασαν τα χρόνια και δεν πήρα ποτέ».
Στη συνέχεια κλήθηκε να απαντήσει στο αν έχει τηλεόραση στο σπίτι και ο Σταύρος Λάντσιας χαμογέλασε.
«Ναι, εννοείται ότι τα έχω όλα αυτά. Δεν είμαι αρνητής της τεχνολογίας ίσα-ίσα είμαι πολύ γκατζετάκιας και μου αρέσει η τεχνολογία. Απλώς επιδιώκω να αποστασιοποιούμαι λίγο από το κινητό τηλέφωνο. Βλέπω εικόνες από ανθρώπους να είναι συνέχεια με το κινητό στο χέρι τους, και δεν μου αρέσει, όπως δεν μου αρέσει η ιδέα ότι είμαι ανά πάσα τι ώρα διαθέσιμος σε όσους με καλούν.
Θα πρέπει να πω ότι, και εγώ όταν καλώ κάποιν στο κινητό τους δεν θεωρώ ότι πρέπει να μου απαντήσουν, γιατί έχουμε ξεφύγει λίγο σε αυτό το θέμα».
Για τα επόμενα σχέδιά του ο Σταύρος Λάντσιας απάντησε ότι είναι δύσκολο να προγραματιστεί κάτι, γιατί δεν ξέρουμε την εξέλιξη της πανδημίας.
«Αυτό το διάστημα κάνω διάφορες σκέψεις, και έρχονται συνεχώς προτάσεις για κάποιες συναυλίες ακόμη και για το καλοκαίρι, αλλά όλα έχουν μία υποσημείωση, πώς θα είναι η κατάσταση σε σχέση με την πανδημία και τον Covid 19, και τις μεταλλάξεις του.
Μακάρι να ανοίξει τουλάχιστον το θέμα των συναυλιών και των ζωντανών εμφανίσεων, γιατί πιστεύω ότι πολλοί μουσικοί θα βγούνε, και ο κόσμος θα ψάξει να βρει όλα τα είδη της μουσικής που του αρέσουν.
Αλήθεια είναι ότι ο κόσμος έχει μπουχτίσει μέσα στο σπίτι, και θέλει να αναζητήσει ξανά την επαφή των συναυλιών. Ανυπομονώ να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία για να μπορέσουμε ξανά να οργανώσουμε συναυλίες και ηχογραφήσεις χωρίς να σκεφτόμαστε ο ένας αρρώστησε ο άλλος δεν μπορεί να έρθει....»
Στη συνέχεια ρώτησα τον Σταύρο Λάντσια αν μπορεί να εξηγήσει την κόντρα που έχει ξεσπάσει στην Ελληνική κοινωνία με τον διχασμό των εμβολιασμένων και τον ανεμβολίαστων.
«Νομίζω όπως σε πάρα πολλά θέματα είναι εύκολος ο διχασμός, γιατί εμείς οι Έλληνες δεν θέλουμε και πολύ. Δεν θα έλεγα όμως αυτό συμβαίνει μόνο εδώ, γιατί βλέπουμε και σε άλλες χώρες να είναι χειρότερα τα πράγματα. Αυτό είναι ένα πράγμα που γιγαντώνεται μέσα από τα social media κυρίως, αλλά το έχουμε δει να συμβαίνει και σε εκλογές.
Αυτή η κατάσταση μου θυμίζει και διάφορα άλλα θέματα τα οποία μας έχουν τη διχάσει όπως το δημοψήφισμα εδώ στην Ελλάδα, στην Κύπρο το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Είναι φοβερό πως μετά από πολλά χρόνια δύο φίλοι μπορεί κάποια στιγμή να αρχίσουν μία κόντρα στη συζήτηση "α! εσύ ήσουνα του ναι" - "α! εσύ ήσουν υπέρ της δραχμής", και τώρα έχουμε αυτό.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι μετά από πολλά χρόνια θα λέμε "α! εσύ ήσουν υπέρ του εμβολιασμού" ή "εσύ ήσουν αρνητής". Τα λέω αυτά γιατί είναι ένα ζήτημα που με φοβίζει, ότι βρήκαμε δηλαδή ακόμη ένα πράγμα για να μας διχάσει».
Στην διαπίστωση ότι Σταύρος Λάντσιας θα παίξει μπροστά σε εμβολιασμένο κοινό απάντησε χωρίς δισταγμό.
«Ναι εννοείται. Για μας αυτό ήταν η απαραίτητη συνθήκη για να ανοίξει μέσα σε εισαγωγικά ο χώρος των συναυλιών....
Προσωπικά εγώ δεν θέλω να ζω με επιδόματα. Θέλω να είμαστε ανοιχτοί σαν επάγγελμα, και το εμβόλιο είναι ένας τρόπος να είναι μέχρι ενός σημείου ανοιχτές κάποιες επιχειρήσεις, να μπορούμε να αισθανόμαστε και εμείς άνετα.
Η δουλειά δεν είναι μόνο αμοιβή, είναι να αισθάνεσαι χρήσιμος ως άνθρωπος, αρκετά με αυτό τον περιορισμό».
Στην ερώτηση αν είναι εφικτό να βιοποριστεί κάποιος στην Ελλάδα ως μουσικός της jazz,ο Σταύρος Λάντσιας απάντησε χωρίς να το σκεφτεί.
«Εγώ θα έλεγα, αν μπορεί κάποιος να βιοποριστεί στην Ελλάδα από την μουσική γενικά. Εγώ δεν παίζω μόνο τζαζ μουσική. Παίζω και σε διάφορα άλλα σχήματα, και έχω συνεργαστεί με πολλούς τραγουδοποιούς όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Σε άλλους έχω κάνει ηχογραφήσεις, ενορχηστρώσεις, και παραδίδω μαθήματα. Νομίζω γενικά ότι αν θες να είσαι μουσικός, βιοπορίζεται σε με όλους τους τρόπους που μπορείς, αλλά και πάλι είναι δύσκολο.
Για μένα όμως δεν υπήρξε ποτέ κάποια στιγμή να πω ή να σκεφτώ κάποιο άλλο επάγγελμα, Αυτό σπούδασα και πάντα ήθελα να είμαι στον κόσμο των μουσικών. Νομίζω ότι αυτό το πράγμα συνεχίζεται παρόλο που είναι δύσκολο. βλέπω πάρα πολλά νέα παιδιά, καλούς μουσικούς να σπουδάζουν, και να προετοιμάζονται. Τώρα είναι άλλο ζήτημα αν μπορείς μετά να βρεις δουλειά.
Γενικά όμως διαπιστώνω ότι δεν υπάρχουν σίγουρες δουλειές πια. Οπότε, αν είναι να κάνεις κάτι που δεν είναι και σίγουρο, καλό είναι να ασχοληθείς τουλάχιστον με κάτι που σου αρέσει και το αγαπάς».
Τέλος ρώτησα τον Σταύρο Λάντσια, πως θέλει να κλείσουμε αυτή τη συζήτηση.
«Ανυπομονώ να δω ξανά το κοινό, γιατί όταν παίζω πιάνο συνήθως είμαι ή με την πλάτη στον κόσμο η πλάγια οπότε όταν παίζω δεν βλέπω το κοινό. Όμως, επειδή που και που γυρίζω να προλογίσω κάποιο κομμάτι μου, γυρίζω και βλέπω χαμογελαστά πρόσωπα. Αυτό είναι που με κάνει πολύ ευτυχισμένο. Με κάνει να λέω εκείνη τη στιγμή ότι είμαι ευλογημένος που είμαι μουσικός, και μπορώ να ζω αυτές τις στιγμές. Διαπιστώνω ότι αυτό που κάνω κάνει τον κόσμο να συγκινείται, να χαμογελάει, να θυμάται, και είναι μεγάλη στιγμή αυτό για μένα. Οπότε ανυπομονώ να το ξαναζήσω στην επόμενη συναυλία.
Ο Σταύρος Λάντσιας θα «ερμηνεύσει» με το πιάνο του μελωδικές συνθέσεις του βασισμένες στο συναίσθημα, με επιρροές από την κλασσική και την κινηματογραφική μουσική ως την τζαζ. Στο χώρο της συναυλίας θα διατίθεται για πρώτη φορά και το καινούργιο άλμπουμ «Stavros Lantsias Trio Live at St. Paul’s Anglican Church, Athens» στη προνομιακή τιμή των 12 ευρώ.
«Πρόκειται για μία εορταστική συναυλία, γιατί γιορτάζω την κυκλοφορία του καινούργιου μου cd "Σταύρος Λάντσιας τρίο» μια ηχογράφηση από μία συναυλία που είχα κάνει στην Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου, στην Αθήνα.
Θα βρίσκομαι επί σκηνής μαζί με τους αγαπημένους μου φίλους και μουσικούς Ανδρέα Πολυζωγόπουλο και Γιώργο Καλούδη. Θα πρέπει να σας αναφέρω ότι έχουμε καιρό να βρεθούμε μαζί και να παίξουμε λόγω της πανδημίας. Ο καιρός που πέρασε όπως οι περισσότεροι μουσικοί μελετούσαμε, και προετοιμαζόμασταν για αυτή τη στιγμή, να μπορέσουμε δηλαδή να ξαναβγούμε και να παίξουμε μπροστά σε κόσμο. Οπότε για μένα πρόκειται για μία ξεχωριστή στιγμή και ελπίζω όλα να πάνε καλά».
Στην ερώτηση πώς χαρακτηρίζετε την μουσική πού παίζεται ο Σταύρος Λάντσιας χρειασθηκε να γινει πιο περιγραφικός.
«Αυτή είναι μία ερώτηση που πιο εύκολα απαντιέται από αυτούς που ακούνε τη μουσική μου. Εγώ όμως θα προσδιόριζα τον εαυτό μου ως μουσικό στον ευρύτερο χώρο της jazz, μόνο και μόνο λόγο του στοιχείου του αυτοσχεδιασμού και της ελευθερίας της έκφρασης πάνω στην ίδια την φόρμα του κάθε κομματιού.
Θέλω να επισημάνω όμως ότι, σε αυτούς που τους αρέσει η κλασική μουσική ή η κινηματογραφική μουσική, ακόμα και τα έντεχνα τραγούδια από το ελληνικό ρεπερτόριο βλέπουν αναφορές στη μουσική μου, διότι έχω περάσει από όλα αυτά τα είδη. Είμαι ενεργός και σε αυτές τις μουσικές οπότε όλα αυτά συνυπάρχουν με κάποιο τρόπο».
Στην ερώτηση αν έχει κάνει τουρ στο εξωτερικό μα όχημα την μουσική του, και κυρίως στη Γερμανία απάντησε χωρίς δισταγμό δίνοντας περισσότερες πληροφορίες.
«Αυτός είναι ο λόγος που γεννήθηκε αυτό το μουσικό τρίο. Έγινε μία παραγγελία από το πολιτιστικό γραφείο της Κυπριακής πρεσβείας στο Βερολίνο. Η πολιτιστική ακόλουθος η κυρία Γιώργα Σολομώντος, μία πολύ δραστήρια Κύπρια μας βοήθησε πάρα πολύ, όπως και πολλούς κύπριους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
Το σημαντικό είναι ότι παίζαμε όχι μόνο για ομογενείς, αλλά κυρίως για Γερμανούς σε πάρα πολύ όμορφους χώρους, είτε ήταν μουσεία, είτε εκκλησίες με ακουστικό ήχο. Μάλιστα κάποια κομμάτια γράφτηκαν με αφορμή αυτές τις συναυλίες, συνθέσεις οι οποίες εμπεριέχονται στο τελευταίο μου cd.
Στην ερώτηση εάν το ελληνικό κοινό αγαπάει την τζαζ ο Σταύρος Λάντσιας απάντησε χωρίς περιστροφές.
«Νομίζω ότι παρότι δεν έχουμε ειδικό ακροατήριο, δηλαδή κάποιους που να πηγαίνουν μόνο σε τζαζ συναυλίες, ίσως να υπάρχει αυτό μόνο για την κλασική μουσική -όπως λόγου χάρη το ακροατήριό του Μεγάρου μουσικής Αθηνών- το θετικό είναι ότι βλέπω να υπάρχουν αρκετά ανοιχτά αυτιά.
Μία πολύ συνηθισμένη φράση που μου λέει κόσμος μετά από συναυλίες μου είναι "ξέρετε εγώ δεν ακούω jazz αλλά μου άρεσε αυτό που είδα". Το "είδα" είναι σημαντικό, γιατί πιστεύω ότι η τζαζ είναι μία μουσική η οποία βοηθάει πολύ στην ακρόαση εάν τη βλέπεις. Είναι μία μουσική που δημιουργείται εκείνη τη στιγμή, και επειδή απουσίαζει το στοιχείο του στίχου, όπου δημιουργείται εικόνα μέσω του στίχου, αλλά αντί αυτού υπάρχουν διάφοροι δεξιοτέχνες μουσικοί οι οποίοι ιντριγκάρουν το κοινό και δημιουργούν αφορμές και αναφορές σε δικές τους μνήμες, για να φτιάξει ο καθένας από το κοινό τις δικές του εικόνες.
Ορισμένες φορές η μουσική χωρίς λόγια είναι σαν να φτιάχνουμε ένα soundtrack των αναμνήσεών μας, τουλάχιστον σε μένα αυτό συμβαίνει με μουσικές που μου αρέσουν. Οπότε, τελικά υπάρχει αρκετός κόσμος με ευαίσθητα αυτιά για να ακούσει και αυτή τη μουσική».
Σε σχέση τώρα με τη συναυλία ο Σταύρος Λάντσιας εξήγησε ότι θα γίνει στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός.
«Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί 17 Δεκεμβρίου, ημέρα Παρασκευή και ώρα 21:00 στον "Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός" και μία σημαντική λεπτομέρεια της συναυλίας είναι ότι εκείνη την ημέρα κυκλοφορεί το νέο μου CD, όπου μπορούν να το προμηθευτούν οι φίλοι μας στην προνομιακή τιμή των 12 ευρώ, στο χώρο της συναυλίας».
Στη συνέχεια της συζήτησης ρώτησα τον Σταύρο Λάντσια, ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες είναι από τους λίγους καλλιτέχνες που δεν έχουν κινητό τηλέφωνο, για να απαντήσει χωρίς περιστροφές και μονολεκτικά «Όχι δεν έχω».
«Αληθεύει η πληροφορία σας. Δεν έχω κάποιο νούμερο από το οποίο τηλεφωνώ ή δέχομαι τηλεφωνήματα. Για τη δουλειά μου χρησιμοποιώ έναν αριθμό σταθερού τηλεφώνου.
Δεν μου αρέσει η άποψη ότι πρέπει να έχω κάτι μαζί μου -επάνω μου- το οποίο ειδικά έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα με τα smartphone, γιατί θεωρώ ότι αφαιρούμαι από τη στιγμή. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι εναντίον της τεχνολογίας, και κομπιούτερ έχω, και ασχολούμαι αρκετά με τα social media, απλώς προστατεύω λίγο τον εαυτό μου από τη συνεχόμενη δέσμευση που επιφέρει το κινητό τηλέφωνο.
Όλο αυτό που σας περιέγραψα δεν το κάνω για να είμαι εξαφανισμένος, δεν είναι αυτός ο λόγος. Άλλωστε χρησιμοποιώ και παλαιού τύπου τηλεφωνητή στο σταθερό τηλέφωνο για να με βρίσκουν άνετα όσοι με ψάξουν.
Κάποτε είχα κινητό τηλέφωνο, και η αφορμή που δεν έχω σήμερα είναι ότι το έχασα και μέχρι να πάρω καινούργιο είδα ότι μου άρεσε καλύτερα η ζωή μου χωρίς αυτό, οπότε το καθυστέρησα. Μετά πέρασαν τα χρόνια και δεν πήρα ποτέ».
Στη συνέχεια κλήθηκε να απαντήσει στο αν έχει τηλεόραση στο σπίτι και ο Σταύρος Λάντσιας χαμογέλασε.
«Ναι, εννοείται ότι τα έχω όλα αυτά. Δεν είμαι αρνητής της τεχνολογίας ίσα-ίσα είμαι πολύ γκατζετάκιας και μου αρέσει η τεχνολογία. Απλώς επιδιώκω να αποστασιοποιούμαι λίγο από το κινητό τηλέφωνο. Βλέπω εικόνες από ανθρώπους να είναι συνέχεια με το κινητό στο χέρι τους, και δεν μου αρέσει, όπως δεν μου αρέσει η ιδέα ότι είμαι ανά πάσα τι ώρα διαθέσιμος σε όσους με καλούν.
Θα πρέπει να πω ότι, και εγώ όταν καλώ κάποιν στο κινητό τους δεν θεωρώ ότι πρέπει να μου απαντήσουν, γιατί έχουμε ξεφύγει λίγο σε αυτό το θέμα».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Για τα επόμενα σχέδιά του ο Σταύρος Λάντσιας απάντησε ότι είναι δύσκολο να προγραματιστεί κάτι, γιατί δεν ξέρουμε την εξέλιξη της πανδημίας.
«Αυτό το διάστημα κάνω διάφορες σκέψεις, και έρχονται συνεχώς προτάσεις για κάποιες συναυλίες ακόμη και για το καλοκαίρι, αλλά όλα έχουν μία υποσημείωση, πώς θα είναι η κατάσταση σε σχέση με την πανδημία και τον Covid 19, και τις μεταλλάξεις του.
Μακάρι να ανοίξει τουλάχιστον το θέμα των συναυλιών και των ζωντανών εμφανίσεων, γιατί πιστεύω ότι πολλοί μουσικοί θα βγούνε, και ο κόσμος θα ψάξει να βρει όλα τα είδη της μουσικής που του αρέσουν.
Αλήθεια είναι ότι ο κόσμος έχει μπουχτίσει μέσα στο σπίτι, και θέλει να αναζητήσει ξανά την επαφή των συναυλιών. Ανυπομονώ να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία για να μπορέσουμε ξανά να οργανώσουμε συναυλίες και ηχογραφήσεις χωρίς να σκεφτόμαστε ο ένας αρρώστησε ο άλλος δεν μπορεί να έρθει....»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στη συνέχεια ρώτησα τον Σταύρο Λάντσια αν μπορεί να εξηγήσει την κόντρα που έχει ξεσπάσει στην Ελληνική κοινωνία με τον διχασμό των εμβολιασμένων και τον ανεμβολίαστων.
«Νομίζω όπως σε πάρα πολλά θέματα είναι εύκολος ο διχασμός, γιατί εμείς οι Έλληνες δεν θέλουμε και πολύ. Δεν θα έλεγα όμως αυτό συμβαίνει μόνο εδώ, γιατί βλέπουμε και σε άλλες χώρες να είναι χειρότερα τα πράγματα. Αυτό είναι ένα πράγμα που γιγαντώνεται μέσα από τα social media κυρίως, αλλά το έχουμε δει να συμβαίνει και σε εκλογές.
Αυτή η κατάσταση μου θυμίζει και διάφορα άλλα θέματα τα οποία μας έχουν τη διχάσει όπως το δημοψήφισμα εδώ στην Ελλάδα, στην Κύπρο το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Είναι φοβερό πως μετά από πολλά χρόνια δύο φίλοι μπορεί κάποια στιγμή να αρχίσουν μία κόντρα στη συζήτηση "α! εσύ ήσουνα του ναι" - "α! εσύ ήσουν υπέρ της δραχμής", και τώρα έχουμε αυτό.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι μετά από πολλά χρόνια θα λέμε "α! εσύ ήσουν υπέρ του εμβολιασμού" ή "εσύ ήσουν αρνητής". Τα λέω αυτά γιατί είναι ένα ζήτημα που με φοβίζει, ότι βρήκαμε δηλαδή ακόμη ένα πράγμα για να μας διχάσει».
Στην διαπίστωση ότι Σταύρος Λάντσιας θα παίξει μπροστά σε εμβολιασμένο κοινό απάντησε χωρίς δισταγμό.
«Ναι εννοείται. Για μας αυτό ήταν η απαραίτητη συνθήκη για να ανοίξει μέσα σε εισαγωγικά ο χώρος των συναυλιών....
Προσωπικά εγώ δεν θέλω να ζω με επιδόματα. Θέλω να είμαστε ανοιχτοί σαν επάγγελμα, και το εμβόλιο είναι ένας τρόπος να είναι μέχρι ενός σημείου ανοιχτές κάποιες επιχειρήσεις, να μπορούμε να αισθανόμαστε και εμείς άνετα.
Η δουλειά δεν είναι μόνο αμοιβή, είναι να αισθάνεσαι χρήσιμος ως άνθρωπος, αρκετά με αυτό τον περιορισμό».
Στην ερώτηση αν είναι εφικτό να βιοποριστεί κάποιος στην Ελλάδα ως μουσικός της jazz,ο Σταύρος Λάντσιας απάντησε χωρίς να το σκεφτεί.
«Εγώ θα έλεγα, αν μπορεί κάποιος να βιοποριστεί στην Ελλάδα από την μουσική γενικά. Εγώ δεν παίζω μόνο τζαζ μουσική. Παίζω και σε διάφορα άλλα σχήματα, και έχω συνεργαστεί με πολλούς τραγουδοποιούς όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Σε άλλους έχω κάνει ηχογραφήσεις, ενορχηστρώσεις, και παραδίδω μαθήματα. Νομίζω γενικά ότι αν θες να είσαι μουσικός, βιοπορίζεται σε με όλους τους τρόπους που μπορείς, αλλά και πάλι είναι δύσκολο.
Για μένα όμως δεν υπήρξε ποτέ κάποια στιγμή να πω ή να σκεφτώ κάποιο άλλο επάγγελμα, Αυτό σπούδασα και πάντα ήθελα να είμαι στον κόσμο των μουσικών. Νομίζω ότι αυτό το πράγμα συνεχίζεται παρόλο που είναι δύσκολο. βλέπω πάρα πολλά νέα παιδιά, καλούς μουσικούς να σπουδάζουν, και να προετοιμάζονται. Τώρα είναι άλλο ζήτημα αν μπορείς μετά να βρεις δουλειά.
Γενικά όμως διαπιστώνω ότι δεν υπάρχουν σίγουρες δουλειές πια. Οπότε, αν είναι να κάνεις κάτι που δεν είναι και σίγουρο, καλό είναι να ασχοληθείς τουλάχιστον με κάτι που σου αρέσει και το αγαπάς».
Τέλος ρώτησα τον Σταύρο Λάντσια, πως θέλει να κλείσουμε αυτή τη συζήτηση.
«Ανυπομονώ να δω ξανά το κοινό, γιατί όταν παίζω πιάνο συνήθως είμαι ή με την πλάτη στον κόσμο η πλάγια οπότε όταν παίζω δεν βλέπω το κοινό. Όμως, επειδή που και που γυρίζω να προλογίσω κάποιο κομμάτι μου, γυρίζω και βλέπω χαμογελαστά πρόσωπα. Αυτό είναι που με κάνει πολύ ευτυχισμένο. Με κάνει να λέω εκείνη τη στιγμή ότι είμαι ευλογημένος που είμαι μουσικός, και μπορώ να ζω αυτές τις στιγμές. Διαπιστώνω ότι αυτό που κάνω κάνει τον κόσμο να συγκινείται, να χαμογελάει, να θυμάται, και είναι μεγάλη στιγμή αυτό για μένα. Οπότε ανυπομονώ να το ξαναζήσω στην επόμενη συναυλία.
