«Ο φασισμός αρχίζει με τη σκέψη ότι όλοι οι άλλοι είναι ανόητοι», έγραφε ο Γάλλος ποιητής του περασμένου αιώνα, Πωλ Βαλερύ.
Ιδού, λοιπόν, πως «δικαιολόγησε» η διορισμένη διοίκηση του… ευαγούς Ιδρύματος της Αγίας Παρασκευής, την «αχαρακτήριστη» απόφασή της, την Δευτέρα το βράδυ, αντί για ειδήσεις να μεταδώσει, ολόκληρη την κυβερνητική προεκλογική φιέστα στο Μέγαρο Μουσικής, διάρκειας μίας ώρα και 10 λεπτών. Και χρησιμοποιώ τον όρο «αχαρακτήριστη», γιατί τα ελληνικά μου είναι φτωχά και δεν μπορώ να βρω τον κατάλληλο συνδυασμό επιθέτων προκειμένου να την περιγράψω. Η αντιπολίτευση μίλησε για «μνημείο δημοσιογραφικής ντροπής», αλλά, μάλλον, αδίκησε την… ντροπή.

«Άλλο τσίπα κι άλλο… Τσίπρα», όπως θα έλεγε και η «θρυλική» Πέπη, του – πάλαι ποτέ ακαταμάχητου- «Αυτόφωρου» της τρας τι-βι.
«Το χθεσινό δελτίο ειδήσεων των 21:00 της ΕΡΤ πρόβαλε πολιτική εκδήλωση του κυβερνώντος κόμματος με τη συμμετοχή του Πρωθυπουργού και σειράς Υπουργών, όπως πάντα και παραδοσιακά γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις τόσο για τον Πρωθυπουργό όσο και για τους αρχηγούς άλλων κομμάτων, σε εκδηλώσεις που διεξάγονται κατά τη διάρκεια του δελτίου Ειδήσεων.

Δεν πρόβαλε όμως με τα ανάλογα ρεπορτάζ, τις λοιπές ειδήσεις της ημέρας, περιλαμβανόμενης της είδησης για τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών. Αυτό ήταν λάθος και η Διοίκηση της ΕΡΤ λυπάται για αυτό». Αυτή ήταν επί λέξει η επίσημη ανακοίνωση, ξεπερνώντας σε όποια … μνημειώδη διάσταση, το ίδιο το γεγονός στο οποίο αναφέρονταν.

Τελικά ο… υποβολέας της, ή μας περνάει για βλάκες ή έχει το ακαταλόγιστο, αφού «τόσος» (και τέτοιος) είναι…
Κουτοπόνηρα ποιώντας (εκτός κι αν πρόκειται απλώς για σύμπτωμα… διπολικής διαταραχής) ο συντάκτης της ανακοίνωσης, ξεκινά περιγράφοντας το «συμβάν» σαν να αφορούσε κάποιον… άλλον (έτερο) φορέα ενημέρωσης κι όχι αυτόν εξ ονόματος του οποίου την εκδίδει.

Ακολούθως χρησιμοποιεί παραπλανητικώς (και ψευδώς) τα επιρρήματα «πάντα» και «παραδοσιακά», για να θεωρηθεί από την κοινή γνώμη, ως συνηθισμένη μια πράξη η οποία δεν έχει προηγούμενο στη δημόσια τηλοψία μας και στα εν γένει τηλεοπτικά μας ήθη (τουλάχιστον στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Επί χούντας δεν θυμάμαι, ήμουνα μικρός).

Προφανώς για να δεχτούμε ως αυτονόητη συνέπεια ότι «θα συνεχίσει να γίνεται» και γι’ αυτό να μην μας… κακοφανεί (και αρχίσουμε τις γκρίνιες) όταν δούμε να επαναλαμβάνεται στο άμεσο μέλλον. (Κάτι μου λέει πως για… ξεκάρφωμα, θα επιχειρήσουν να κάνουν κάτι ανάλογο και με εκδήλωση της Ν.Δ. ή κάποιου άλλου κόμματος).

Συνεχίζοντας στο ίδιο μήκος κύματος της κουτοπονηριάς (;) θεωρεί πως ότι συνέβη ήταν τυχαίο, αφού (όπως έλεγε και η αφελής «διακορευθείσα» νεαρά στην ταινία «Ο Θόδωρος και το δίκανο») κατά… τον ρουν των γεγονότων το δελτίο της ΕΡΤ συγκυριακά «δεν πρόβαλε τις λοιπές ειδήσεις της ημέρας, περιλαμβανόμενης της είδησης για τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών».

Το τελευταίο (από το «περιλαμβανόμενης» και μετά), όπως καταλαβαίνετε , μόνο τυχαία δεν μπήκε. Χρησιμοποιείται ως «τάχα μου δήθεν»… άλλοθι πως και καλά, θύμα του κακού «τάιμινγκ», έπεσε και ο… ίδιος ο πρωθυπουργός. Αν και δεν διευκρινίζεται, ότι τα διαδραματισμένα στο Προεδρικό είχαν καλυφθεί (και ορθώς) με απευθείας συνδέσεις στην εκπομπή που προηγήθηκε του δελτίου.

Όλα τα λεφτά όμως είναι το «επιμύθιον»: Αυτό ήταν λάθος (sic)… Αλλά και το «δια ταύτα»: και η Διοίκηση της ΕΡΤ λυπάται για αυτό.

Το πρώτο μου θυμίζει, την παρακάτω επιγραφή ενός παλιού μαραγκούδικου στη Σύρα: «Το λάθος είναι ανώτερο της τέχνης».

Το δεύτερο, αυτά που γράφουμε στο «βιβλίο συλλυπητηρίων» στις κηδείες, για να τα διαβάσουν οι τεθλιμμένοι συγγενείς του εκλιπόντος.

Το δε υφολογικό στυλ της ανακοίνωσης, γραμμένης εξ ολοκλήρου σε τρίτο ενικό πρόσωπο, με παραπέμπει στο «εγώ που χάνεται σαν την σκόνη, μέσα στους άλλους», όπως θα έλεγε φιλοσοφώντας και ένας ΕΡΤικός κουλτουριάρης κατά τα πρότυπα του Σαιν- Ζυστ (συνοδοιπόρου του Ροβεσπιέρου και μέλους της «Τριανδρίας» κατά την περίοδο της «Τρομοκρατίας» που ακολούθησε αμέσως μετά την πρώτη φάση της Γαλλικής Επανάστασης) και του «καταραμένου» ποιητή Ρεμπώ.