Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από τις εκλογές του 2019 - αρκετός χρόνος για να ξεχαστούν ακόμη και οι εγκληματικές, αντιλαϊκές, οικονομικές αφαιμάξεις της ελληνικής κοινωνίας από τη συγκυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου.

Αρκετός χρόνος ακόμη που θα μπορούσαν να καταχωριστούν ως συνέπειες πολιτικής απειρίας του Αλέξη Τσίπρα και της παρέας του, η οποία, αν και κατακερματισμένη, μετά την αποχώρηση της Κωνσταντοπούλου, του Λαφαζάνη και των άλλων της παρέας των «ασυμβίβαστων», είχε καταφέρει να παραπλανήσει για δεύτερη φορά την ελληνική κοινωνία. Όμως, τέσσερα χρόνια μετά, σήμερα, με στυλ αυθεντικό τού «ξερόλα» και ύφος αλαζονικό και «ψευτοκουτσαβάκικο», εμφανίζεται ο Αλέξης Τσίπρας να επαίρεται για την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Κυβέρνηση που η οικονομική πολιτική της έχει καταχωριστεί στην ελληνική Ιστορία ως η πιο επώδυνη για την ελληνική κοινωνία των μεταπολεμικών χρόνων. Αυτή που φέρει την προσωπική σφραγίδα του Αλέξη Τσίπρα και περισσότερο επιβεβαιώνει την αίσθηση του ακαταλόγιστου παρά την έκφραση πολιτικής θέσης.

Διότι το ξεπούλημα της ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως τα όνειρα της νέας γενιάς, κατά την τετραετία της πρωθυπουργίας του, δεν αντισταθμίζεται τώρα με την προβαλλόμενη δικαιολογία της «αυταπάτης». Γιατί αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για μεθοδευμένη πολιτική εξαπάτηση της ελληνικής κοινωνίας, που συνδυαζόμενη με την ασχετοσύνη οδήγησε ακόμη και στην εκατονταετή υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας. Και το περίεργο, αν όχι το πιο εξοργιστικό, είναι ότι ακόμη επιμένει ο Αλέξης Τσίπρας, και η παρέα του, παρά το γεγονός ότι έχουν αποδοκιμαστεί από τον ελληνικό λαό ο ίδιος και οι πολιτικές επιδόσεις του, να ζητάει να αντιπαρατεθεί, ενόψει των επικείμενων εκλογών, με τον Μητσοτάκη.

Προφανώς, θα θέλει να παρουσιάσει στην ελληνική κοινωνία τις «φιλολαϊκές οικονομικές επιτυχίες» της δικής του διακυβέρνησης, η οποία έχει ήδη καταχωριστεί ήδη στην Ιστορία ως «περίοδος αντίστοιχη της Κατοχής». Πρόκειται για πολιτική κίνηση που μόνο ως ακαταλόγιστη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Γιατί προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη γενικευμένη άποψη που επικρατεί στην κοινωνία, πόσο πολιτικά, πολιτιστικά και μορφωτικά υπολείπεται από τον μέσο όρο του πολίτη!

Το γεγονός μάλιστα ότι έχουν αποδοκιμαστεί και ο ίδιος και η δική του πολιτική πρόταση δύο συνεχείς φορές, στις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές του 2019, δεν το αντιλαμβάνεται, ούτε και θέλει να το παραδεχθεί. Και τώρα, εμφανίζεται ως «Μεσσίας» να μας σώσει. Αυτός που έσβησε τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς, από τον παρανοϊκό συνδυασμό των ιδεολογικών εμμονών, της ολοφάνερης ασχετοσύνης και το «καλάμι», που νομίζει ότι είναι άτι!

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 18/4