Το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας την έννοια της κλεψιάς είναι θέμα υποκειμενικό. Αυτό τουλάχιστον έχει δείξει η πείρα της ζωής, ακόμη και στην περίπτωση της παλιννόστησης των «Ελγινείων», που κακή τη μοίρα καταντήσαμε να λέμε έτσι αυτούς τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, διότι με τη συμπεριφορά τους οι διαχειριστές της «κληρονομιάς» του Έλγιν, ίσως του μεγαλύτερου στην παγκόσμια ιστορία αρχαιοκάπηλου, επιμένουν να επαίρονται γι’ αυτό το «ωραίο πλιάτσικο».

Τι κι αν πρώτος -και όχι μόνος- ο ομοεθνής τους λόρδος Βύρωνας, από το 1811, την εποχή της λεηλασίας του Παρθενώνα και της Ακρόπολης, αλλά και αρχαιολογικών θησαυρών από την Αίγινα, την Ελευσίνα, τους Δελφούς, τη Νεμέα, την Τίρυνθα, αλλά και τα Δαρδανέλια, από τη συμμορία του Έλγιν με κάποια ανύπαρκτη μέχρι τώρα έγκριση των Τούρκων κατακτητών, το κατήγγελλε με το ποιητικό αριστούργημά του «Η Κατάρα της Αθήνας»... Τι κι αν ο Καβάφης με άρθρο του σε περιοδικό της Αλεξάνδρειας, όπως και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι λόγιοι, χαρακτήριζαν και τους κλεπταποδόχους του Βρετανικού Μουσείου συνένοχους αυτού του πολιτιστικού εγκλήματος! Της κατακρεούργησης δηλαδή των πολιτιστικών θησαυρών και της αρπαγής τους!

Κάποια στιγμή αυτή η παγκόσμια κατακραυγή είχε αρχίσει να φέρνει αποτελέσματα. Τον Ιανουάριο του 1941 το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών στην Ελλάδα απασχόλησε τη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων! Επειδή, όμως, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αρχίσει να παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις, η λήψη απόφασης παραπέμφθηκε στο μέλλον! Δυστυχώς, όμως, το θέμα βάλτωσε για περισσότερα από 40 χρόνια, διότι άλλα θέματα έπρεπε να προηγηθούν! Είχε μεσολαβήσει ο ελληνικός εμφύλιος και στη συνέχεια ο απελευθερωτικός αγώνας της Κύπρου είχε ψυχράνει τις σχέσεις της χώρας μας με τη Μεγάλη Βρετανία. Αλλά και η επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών και η ελληνική ανάμειξη στο πραξικόπημα στην Κύπρο, το 1974, ήταν λόγοι ανασχετικοί της όποιας σκέψης για επιστροφή των Γλυπτών. Οκτώ χρόνια μετά, το 1982, η ανακίνηση του θέματος από τη Μελίνα Μερκούρη, παρά τις βρετανικές αντιδράσεις, κατεγράφη διεθνώς ως δικαιολογημένη ελληνική διεκδίκηση!

Τώρα, σαράντα ένα χρόνια μετά, μια σοβαρά μελετημένη από τον πρωθυπουργό και το υπουργείο Πολιτισμού στρατηγική διεκδίκησης φαίνεται να βρίσκει στη Μεγάλη Βρετανία ένα εντελώς διαφορετικό και σίγουρα πιο ευνοϊκό κλίμα! Διότι η συντριπτική πλειοψηφία της βρετανικής κοινής γνώμης θεωρεί δικαιολογημένη την ελληνική απαίτηση. Και όσο βγαίνουν στο φως τις τελευταίες ημέρες αποκαλύψεις για υφαρπαγές και λαθρεμπόριο 1.500 και πλέον εκθεμάτων του Βρετανικού Μουσείου, που υποχρέωσαν τις βρετανικές Αρχές στο «ξήλωμα» των υπευθύνων, τόσο επιβεβαιώνεται η ελληνική επιχειρηματολογία. Διότι η επανένωση των άτσαλα τεμαχισμένων, λάθρα μεταφερθέντων και επικίνδυνα παραμελημένων αριστουργημάτων στο Βρετανικό Μουσείο, τα οποία επί 2.500 χρόνια αποτελούν τα πλέον χαρακτηριστικά σύμβολα δημοκρατίας, φιλοσοφίας και αρμονίας, είναι πλέον παγκόσμια απαίτηση!

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 6/9