Η απίθανη πορεία της ομάδας Κ19 του Ολυμπιακού στο UEFA Youth League ήρθε να ανασύρει για άλλη μια φορά στην επιφάνεια την κουβέντα περί της αναγκαιότητας των ελληνικών συλλόγων να προωθήσουν παιδιά των ακαδημιών τους στις πρώτες τους ομάδες. “Καλά γιατί να παίζει ο Ναβάρο και να μην παίζει ο Κωστούλας στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό”, ήταν το πιο δημοφιλές ερώτημα στα social media λίγες ώρες μετά την επιβλητική παράσταση της ομάδας του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου στο Μόναχο απέναντι στην πανάκριβη ομάδα της Μπάγερν.

Πρόκειται για μια από τις πιο διαχρονικές και ταυτόχρονα άκρως υποκριτικές συζητήσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σχεδόν κανείς δεν αντέχει να υποστηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα. Είναι τέτοια η ψύχωση που έχουμε στη χώρα μας με τις νίκες, τις κατακτήσεις τίτλων και τις μεταγραφές, που οποιοδήποτε αναπτυξιακό πλάνο μπορεί να φέρει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα μας αφήνει παντελώς αδιάφορους.

O Ολυμπιακός και η συζήτηση περί Ακαδημιών στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Τις συζητήσεις περί ταλέντων, Ακαδημιών και τμημάτων υποδομής τις θυμόμαστε μόνο όταν δεν πηγαίνει καλά η πρώτη ομάδα. Και ως οπαδοί τις χρησιμοποιούμε ως “εργαλείο” κριτικής για τους μεγαλύτερους σε ηλικία ποδοσφαιριστές της ομάδας που υποστηρίζουμε και οι οποίοι με τις αποτυχίες τους “προσβάλλουν την αξιοπρέπειά μας”.

Να προχωρήσουμε σε ένα υποθετικό σενάριο; Βγαίνουν αύριο το πρωί ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς και ο Κριστιάν Καρεμπέ και ανακοινώνουν ότι το ρόστερ της πρώτης ομάδας του Ολυμπιακού θα στελεχωθεί του χρόνου κατά το 1/3 ή το ¼ αποκλειστικά από παίκτες που θα έχουν βγει από τα “σπλάχνα” του συλλόγου.

Τον Τζολάκη, τον Ρέτσο, τον Ντόη, τον Βρουσάι, τον Κωστούλα, τον Μουζακίτη, τον Παπακανέλλο, τον Πνευμονίδη, τον Κουτσίδη. Με τους συγκεκριμένους παίκτες να έχουν ενεργό ρόλο στο ροτέισον, όχι διακοσμητικό.

Ο μονόδρομος του Ολυμπιακού

Τι αντίδραση θα υπάρξει από τον κόσμο του Ολυμπιακού αν πει ο Μαρινάκης “κύριοι ξεχάστε τις πολλές μεταγραφές το καλοκαίρι, 5-6 το πολύ θα κάνουμε και θα επενδύσουμε στο project της Ακαδημίας μας”;

Στην αρχή, ενδεχομένως, να υπάρξει ενθουσιασμός. Στη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου ο ενθουσιασμός θα μετατραπεί σε προβληματισμό και αν δεν προκύψουν άμεσα θετικά αποτελέσματα στο χορτάρι θα υπάρξει… λαϊκός ξεσηκωμός. Αν, μάλιστα, έρθει στην πορεία και κανένας πρόωρος ευρωπαϊκός αποκλεισμός, ο θεός να βάλει το χέρι του. 

Στην Ελλάδα δεν μας ενδιαφέρει πως θα κερδίζουμε αρκεί να κερδίζουμε! Είτε είμαστε Ολυμπιακοί, είτε Παναθηναϊκοί, είτε ΑΕΚτζήδες, είτε ΠΑΟΚτσήδες. Είμαστε εγκλωβισμένοι σε έναν εμφύλιο στον οποίο θεωρούμε ότι ο πρώτος είναι τα πάντα και οι υπόλοιποι ένα τίποτα.

Ουδόλως μας απασχολεί αν ο επιθετικός μας προέρχεται από την Ακαδημία μας, την Ανγκόλα ή το Τζιμπουτί, αρκεί να οδηγεί την ομάδα μας σε νίκες. Γιατί ο φόβος της ήττας, ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος του να μας κουνάει ο… εχθρός επιδεικτικά το δάχτυλό του την επομένη ενός ντέρμπι, σκεπάζει τα πάντα.

Και ο συγκεκριμένος φόβος μας κυριεύει όλους. Παράγοντες, οπαδούς, δημοσιογράφους, όλους! Εν κατακλείδι και σε ότι αφορά τον Ολυμπιακό που βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης λόγω των θαυματουργών του “μπέμπηδων”. Η επένδυση στο “θησαυρό” της Ακαδημίας επιβάλλεται να αποτελέσει το θεμέλιο λίθο της επόμενης μέρας. Στον Πειραιά θα πρέπει να νικήσουν τους φόβους τους και να εμπιστευτούν σε 17χρονα, 18χρονα, 19χρονα και 20χρονα ταλέντα πρωταγωνιστικούς ρόλους στο project της επόμενης μέρας. Το κέρδος θα είναι πολύ μεγαλύτερο ακόμη και από αυτό που συνοδεύει την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος.

Η Μπαρτσελόνα και οι δικοί της 17χρονοι

Την ίδια ώρα, βέβαια, που στην Ελλάδα το… συζητάμε για το κατά πόσο ένας 17χρονος ή ακόμη κι ένας 20χρονος ποδοσφαιριστής έχει τη δυνατότητα να αναλάβει καθήκοντα πρωταγωνιστή σε επίπεδο πρώτης ομάδας, σε ολόκληρη την Ευρώπη ολοένα και περισσότεροι σύλλογοι-κολοσσοί επενδύουν στα δικά τους παιδιά, αγνοώντας παντελώς… αν έχουν συμπληρώσει το απαιτούμενο έτος της ηλικίας τους για να αποκτήσουν δίπλωμα οδήγησης. Μόλις προχθές ένας παντελώς άγνωστος στο ξεκίνημα της σεζόν 17χρονος, ο Πάου Κουμπαρσί, αναδείχτηκε MVP αγώνα της φάσης των “16” του Champions League ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και τη Νάπολι.

Μπορεί η Μπάρτσα σε μια χρονιά έντονης αμφισβήτησης να έχει το σθένος να αναδεικνύει και να αξιοποιεί παιδιά της Ακαδημίας της και δεν μπορεί να το πράξει ο Ολυμπιακός που έχει επενδύσει περισσότερα από 50 εκατομμύρια στα τμήματα υποδομής του, ακριβώς για να φτάσει στο σημείο να στηρίζεται σε δικά του παιδιά;

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".