Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, αν και βαρετή και ανούσια για τους περισσότερους πολίτες.

Η αποκωδικοποίηση των ομιλιών των πολιτικών μας αρχηγών δείχνει ότι από την ελληνική πολιτική άρχουσα τάξη απουσιάζει το στοιχείο του ρεαλισμού ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι σε πολύ χαμηλό βαθμό.

Εξωτερική πολιτική με όρους, φρασεολογία, αντίληψη άλλων δεκαετιών, όπου κυριαρχούσε ο ψυχρός πόλεμος δεν μπορεί να γίνει.

Ναι, να υπάρχει υπεράσπιση των πάγιων ελληνικών θέσεων σε γενικές γραμμές, αλλά από εκεί και πέρα θα πρέπει να διαθέτει το πολιτικό σύστημα και ικανότητες ευελιξίας, τέτοιες ώστε να φθάνουμε σε μια τελική λύση, η οποία και δεν θα δημιουργεί την αίσθηση της ήττας. Εάν σε μια διαπραγμάτευση εισέρχεται κανείς με στρατηγική «win-win, έχει αποδειχθεί ότι είναι ουτοπικό να πιστεύει ότι θα κερδίσει εξ’ ολοκλήρου.

Η Ρεαλπολιτίκ στα εθνικά θέματα είναι απαραίτητη, χωρίς να κυριαρχούν οι ιδεολογικές παρωπίδες και αγκυλώσεις που επιδρούν αρνητικά. Η Ελλάδα, μετά από επτά χρόνια κρίσης και ευρισκόμενη σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, οφείλει να έχει ρεαλιστικές επιλογές, επωφελείς με την άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής μέσω της οποίας, και χωρίς να ενδίδει εύκολα, η χώρα θα κατακτά κεντρικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή.

Το πολιτικό σύστημα οφείλει να κινείται με όρους Ρεαλπολιτίκ και οι προσδοκίες μας να είναι ρεαλιστικές. Βεβαίως, δεν θα πρέπει να μπαίνει το κάρο μπροστά από τα άλογα. Χρειάζεται το πολιτικό σύστημα και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας να εφοδιαστούν με την αναγκαία αυτοπεποίθηση και να έχουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους. Αλίμονο εάν βλέπουν την εξωτερική πολιτική με φοβικό και εσωστρεφή τρόπο.

Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή έδειξε μεταξύ άλλων ότι μπορεί να υπάρξει πεδίο συνεννόησης μεταξύ των βασικών κομμάτων εξουσίας ώστε η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί άριστα την προνομιακή γεωγραφική της θέση και να μην μείνει ξεκρέμαστη, χωρίς φίλους και συμμάχους.

Απλά, απαιτείται να γίνουν προσαρμογές σε επίπεδο στρατηγικής, καθώς δεν δύναται να πορευτεί η ελληνική εξωτερική πολιτική με νόρμες του παρελθόντος. Ταυτόχρονα, οφείλει η χώρα να χαράξει ενιαία και σταθερή εξωτερική πολιτική που δεν θα αλλάζει, όπως γίνεται σε όλες τις σοβαρές χώρες και θα ακολουθείται πιστά και απαρέγκλιτα από κάθε κυβέρνηση. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σωστά βήματα, αλλά δεν αρκούν…