Η επανακατάθεση της πρότασης για την παροχή δικαιώματος (ή μάλλον πρακτικής δυνατότητας) ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού από τον πρόεδρο της ΝΔ επαναφέρει στην επικαιρότητα ένα ζήτημα που ο πολιτικός κόσμος προτιμούσε να αποφεύγει.

Το γιατί ο Κ. Μητσοτάκης επιλέγει τώρα να ανασύρει το θέμα επιδέχεται αρκετές «μικροπολιτικές» ερμηνείες. Κυριότερη από αυτές είναι η υπόθεση ότι τουλάχιστον οι πρόσφατα μεταναστεύσαντες δεν αποτελούν προνομιακό εκλογικό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε η μεν κυβέρνηση είναι απρόθυμη να… διευκολύνει την ψήφο τους, η δε αντιπολίτευση ευελπιστεί να κερδίσει τις εντυπώσεις ή και να αποκομίσει κάποιες ψήφους. Ακόμη και αν η ερμηνεία διεκδικεί βασιμότητα, ευτελίζει το ζήτημα - γιατί το ερώτημα δεν παύει να υφίσταται: πρέπει να μπορούν να ψηφίζουν εξ αποστάσεως οι Έλληνες του εξωτερικού; Και οι τρίτης γενιάς; Και εκείνοι που έχουν αποστασιοποιηθεί, γεωγραφικά και ψυχικά, από τη χώρα για μακρό διάστημα;

Σε αντίθεση με τον χαρακτηρισμό Μητσοτάκη, το σχετικό δικαίωμα δεν είναι καθόλου «αυτονόητο» - όπως δεν ήταν η άποψη ότι έπρεπε να επιτραπεί η διαδικτυακή ψήφος για την ανάδειξη του αρχηγού της νέας κεντροαριστεράς. Η «αρμοδιότητα» να συμπροσδιορίζει κανείς με την ψήφο του ποιος -και πώς- θα κυβερνήσει τη χώρα, κάποιος λόγου χάριν που θα την επιβαρύνει με 86 δισεκατομμύρια (δύο στοιχίζει η αναβάθμιση των μαχητικών αεροσκαφών), συνδέεται και με την ένταξή του στην κοινωνία για τη διακυβέρνηση της οποίας αποφαίνεται.

Στη ζυγαριά δεν βαραίνει, βέβαια, μόνο αυτό. Είναι και η ιθαγένεια, ο εθνικός δεσμός, η ταυτότητα. Η εντοπιότητα όμως έχει ειδικό βάρος - τόσο ώστε σε τοπικές εκλογές να δεχόμαστε ότι πρέπει να ψηφίζουν οι αλλοδαποί μόνιμοι κάτοικοι και να συζητούμε μήπως πρέπει να καταργηθεί το καθεστώς του ετεροδημότη. Στους αντίποδες, προβάλλεται ότι οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν δικαίωμα ψήφου, απλώς είναι κοπιώδης και δαπανηρή η άσκησή του, γιατί απαιτεί έλευση στην Ελλάδα. Πιθανή ανταπάντηση: είναι κι αυτό ένα «τίμημα» για τη συμμετοχή.

Κατασταλαγμένη άποψη δεν έχω, αλλά «αυτονόητη» εν προκειμένω δεν είναι καμία. Και οι άλλες χώρες αντιμετωπίζουν το ζήτημα με πολύ διαφορετικούς τρόπους - ορισμένες αφαιρώντας το δικαίωμα ψήφου σε περίπτωση πολυετούς παραμονής στην αλλοδαπή. Έχοντας υποφέρει ήδη τα μάλα με τα «αυτονόητα» των Τσίπρα - Καμμένου, από την αντιπολίτευση αξιώνει κανείς ειλικρινέστερη προσέγγιση - και βαθύτερη ανάλυση.