Τον Γενάρη «κληρώνει» η αλλαγή του εκλογικού νόµου

Παρά τις διαβεβαιώσεις που δίνει εδώ και αρκετό καιρό ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από τις εξελίξεις είναι προφανές ότι στο πρωθυπουργικό τραπέζι αργά ή γρήγορα θα «επιστρέψει» και η συζήτηση που σχετίζεται µε την αλλαγή του εκλογικού νόµου. Γιατί κανείς δεν µπορεί να πιστέψει (υποθέτω, ούτε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός) ότι τα δεδοµένα της δεύτερης θητείας είναι ίδια µε όσα είδαµε να εξελίσσονται κατά την πρώτη τετραετία. Η κυβέρνηση αντιµετωπίζει και αντιµετωπίζεται πλέον όπως αντιµετωπίστηκαν όλες οι κυβερνήσεις στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ο κόσµος σταµάτησε να δίνει ευκαιρίες, έχοντας πολύ µεγαλύτερες απαιτήσεις, σε µια φάση που οι υπουργοί δείχνουν να έχουν κατεβάσει τα στυλό, αφήνοντας τον χρόνο απλώς να περνά. Η αδράνεια λειτουργεί κάπως σαν πολλαπλασιαστής φθοράς, αποµειώνοντας την αξία κάθε θετικής κυβερνητικής δράσης. Και το µόνο που µέχρι στιγµής διασώζει επί της ουσίας την κυβέρνηση είναι η αδυναµία της αντιπολίτευσης να καταθέσει εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης και κυρίως να βρει αξιόπιστο πρόσωπο που µε αξιώσεις θα µπορέσει να απαντήσει στο κοινότοπο πλέον δίληµµα «Μητσοτάκης ή χάος». Γιατί, κακά τα ψέµατα, απέναντι στον σηµερινό πρωθυπουργό µέχρι στιγµής κανένας από τους υπάρχοντες ηγέτες των κοµµάτων της αντιπολίτευσης δεν δείχνει ούτε ότι µπορεί ούτε ότι διασφαλίζει το ζητούµενο της πολιτικής σταθερότητας. Απεναντίας, η παρουσία τους ενισχύει την ανάγκη της παραµονής του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίµου.

Επειδή όµως την ίδια στιγµή η φθορά της κυβέρνησης είναι δεδοµένη, όπως και η αδυναµία (πλέον) του να φτάσουν τα µηνύµατα στους τελικούς αποδέκτες, που δεν είναι άλλοι από τους πολίτες, σχεδόν επιβάλλεται ο πρωθυπουργός να αξιολογήσει τη νέα πραγµατικότητα. Για παράδειγµα, αν η Ν.∆. δεν µπορέσει το επόµενο τρίµηνο να ανακάµψει δηµοσκοπικά, η επιµονή στη θεσµική συνέπεια υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να βάλει τη χώρα σε µια άνευ προηγουµένου περιπέτεια. Κι αυτό γιατί, µε δεδοµένο ότι καλώς ή κακώς δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασιών, η αδυναµία του σχηµατισµού αυτοδύναµης κυβέρνησης θα µπορούσε να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζηµιά στην οικονοµία και σε ό,τι τα τελευταία χρόνια κατάφερε να οικοδοµήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Με τα σηµερινά δεδοµένα, ελλοχεύει ένας ακόµα κίνδυνος, που συνδέεται αποκλειστικά και µόνο µε το κυβερνών κόµµα. Επειδή µιλάµε περί ενός θυµωµένου εκλογικού σώµατος, είναι προφανές ότι κανείς δεν µπορεί να αποκλείσει το ενδεχόµενο ενός χαµηλού ποσοστού στην πρώτη κάλπη. Για παράδειγµα, όσο ισχυρό κι αν είναι το διακύβευµα, δεν είµαι καθόλου σίγουρος ότι δεν θα διαµορφωθεί ένα κλίµα του τύπου: «Ας στείλουµε ένα µήνυµα στον Μητσοτάκη και στη δεύτερη κάλπη το ξαναβλέπουµε». Εχοντας ως δεδοµένο ότι σχεδόν σε όλες τις δηµοσκοπήσεις η Ν.∆. κινείται στην πρόθεση ψήφου στην περιοχή του 25% και συνυπολογίζοντας τη δηµιουργία κόµµατος από τον Σαµαρά αλλά και την περαιτέρω φθορά που θα προέλθει από τη διαρκώς αυξανόµενη σκανδαλολογία, η πιθανότητα ενός χαµηλού εκλογικού ποσοστού εκ των πραγµάτων θα άλλαζε τους σχεδιασµούς του πρωθυπουργού. Και επειδή τα προφανή είναι εκείνα που πρέπει να µας απασχολούν, και οι πλέον αδαείς αντιλαµβάνονται ότι, αν το βράδυ των πρώτων εκλογών ο Μητσοτάκης κατέγραφε ένα νούµερο κάτω από το 30%, σχεδόν αυτόµατα θα ξεκινούσε µια συζήτηση για τη διαδοχή του και κυρίως για το ποιοι εκ των «δελφίνων» θα µπορούσαν µε αξιώσεις να δώσουν αυτοδυναµία στη Ν.∆.

Επειδή ούτε περισσεύουν οι ηγέτες ούτε σε αυτή τη φάση υπάρχει ηγέτης καλύτερος από τον σηµερινό πρωθυπουργό, εκείνος που οφείλει να αποτρέψει την εθνική περιπέτεια είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλλωστε, ένας επιτυχηµένος πρωθυπουργός έχει ευθύνη να διατηρηθεί η συνοχή του συστήµατος και µετά τις επόµενες εκλογές. Σύµφωνα µε καλά ενηµερωµένες κυβερνητικές πηγές, αν µέχρι τον Γενάρη δεν έχουν µεταβληθεί προς το καλύτερο τα ποσοστά της Ν.∆., είναι πολύ πιθανόν να δροµολογηθεί από τον Θοδωρή Λιβάνιο η αλλαγή του υφιστάµενου εκλογικού συστήµατος. Μάλιστα, πρόκειται για µια εξέλιξη που προφανώς κανείς δεν θα την προαναγγείλει και που θα έχει ως αποκλειστικό στόχο τη διασφάλιση της κυβερνητικής σταθερότητας. Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο δεν χωρούν οι θεσµικές κορώνες ούτε µπορούν να αναληφθούν ρίσκα που οδηγούν νοµοτελειακά στο απόλυτο πουθενά. Αν αλλάξει ο εκλογικός νόµος, σε λίγο δεν θα το θυµάται κανείς, ενώ, αν µπει η χώρα σε περιπέτεια, θα το θυµόµαστε όλοι, αφού -όπως έχει αποδείξει η πρόσφατη ιστορία- στο τέλος αυτός που πληρώνει τον λογαριασµό είναι ο απλός πολίτης.

Αξίζει...

Στο «Vogue» της «Καθηµερινής» θα παραχωρήσει, όπως µαθαίνω, την πρώτη συνέντευξή της η νέας πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Κίµπερλι Γκιλφόιλ.

Ο Τσίπρας παίζει το χαρτί του Καραµανλή

Είναι γνωστό ότι ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε (µαζί και χωρίς τον Καµµένο) θαυµαστής του Κώστα Καραµανλή. Οπως επίσης είναι ακόµα περισσότερο γνωστό ότι ο ανιψιός του Εθνάρχη και ιδρυτή της Ν.∆. για πολλά χρόνια είχε ενθουσιαστεί από το πολιτικό µεγαλείου του «πρώτη φορά Αριστερά» πρωθυπουργού. Το συγκεκριµένο φλερτ στάθηκε αφορµή για να εφευρεθεί µέχρι και ο όρος του «τσιπροκαραµανλισµού», που δείχνει να αντέχει και στον χρόνο και στο πολιτικό παρασκήνιο. Ενόψει της δηµιουργίας νέου κόµµατος από τον Τσίπρα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που του εισηγούνται, ανάµεσα στα πολλά και πρωτότυπα που σκέφτεται να κάνει, να επιχειρήσει και ένα γενναίο θεσµικό άνοιγµα προς τον Καραµανλή. Για παράδειγµα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πολύ πιθανόν να δούµε τον Τσίπρα, θέλοντας να φέρει σε δύσκολη θέση τον Μητσοτάκη, να προτείνει µέχρι και ρόλο στον Καραµανλή. Αυτά που έκαναν ανέξοδα κατά το παρελθόν ο Καρατζαφέρης και ο Καµµένος.

Ενδιαφέρει...

Μετά τον Ανδρέα Λοβέρδο, ακόµα ένα πρόσωπο από αυτά που έχουν ειδικό πολιτικό βάρος στην Κεντροαριστερά σκέφτεται σοβαρά να πάρει µεταγραφή στη Ν.∆. του Μητσοτάκη.

Στη χόβολη

  • Παρά τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν για την «τυπική» χειραψία Μητσοτάκη - Καραµανλή, κάτι µου λέει ότι δεν θα αργήσει η µέρα που οι δύο άνδρες θα συναντηθούν και θα τα πουν από κοντά. Αλλωστε, σύµφωνα µε κάτι καλές πληροφορίες, υπάρχουν πολλοί που επενδύουν στη συµπόρευση των δύο ανδρών.
  • Εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεκινήσει µια κουβέντα (από αυτές που µοιάζουν µε τις καφενειακές) που περιστρέφεται γύρω από τα µελλοντικά σχέδια του πρωθυπουργού. Οι ίδιοι που τον έστελναν στην Ευρώπη, σήµερα αφήνουν ανοικτό το ενδεχόµενο να αποχωρήσει (λέει) από την ηγεσία της Ν.∆. ακόµα και πριν από τις επόµενες εκλογές. Προφανώς, είναι ακριβώς οι ίδιοι που δεν γνωρίζουν ποιος είναι και κυρίως πώς σκέφτεται ο Μητσοτάκης.
  • ∆εν ξέρω τι έχει αποφασίσει -κι αν έχει αποφασίσει- να κάνει ο Αντώνης Σαµαράς σε σχέση µε τη δηµιουργία νέου πολιτικού φορέα. Απεναντίας, γνωρίζω, και δη από πρώτο χέρι, ότι τις επόµενες µέρες θα φροντίσει να µιλήσει και να πει πολλά.
  • Επιστρέφει σιγά-σιγά (έστω και διαµέσου της συζύγου του) στην κεντρική πολιτική σκηνή ο Πάνος Καµµένος. Οπως δήλωσε στην τηλεόραση του Alpha, η σύζυγός του, Ελενα Τζούλη, θα συνεχίσει ως αρχηγός την «καριέρα» των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Εδώ που τα λέµε, πρόκειται για µια γυναίκα που, ανεξάρτητα από το αν συµφωνεί ή διαφωνεί κανείς µαζί της, διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για να κερδίσει χώρο και στην πολιτική.
  • Οι εσωτερικές εξελίξεις στην Τουρκία σε σχέση µε τη δελφινοµαχία επηρεάζουν σε σηµαντικό βαθµό και την πολυσυζητηµένη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν. Βλέπετε, εκ των πραγµάτων ο Φιντάν, που µιλάει µε τον δικό µας Γεραπετρίτη, δυσκολεύεται (ο Φιντάν) να φέρει το αποτέλεσµα που έφερνε κατά το πρόσφατο παρελθόν.
  • Συνεχίζει ακάθεκτος τις επαφές µε βουλευτές και στελέχη της Ν.∆. ο πρώην γενικός γραµµατέας του πρωθυπουργού Γρηγόρης ∆ηµητριάδης, έχονταςως στόχο να παραµείνει ενεργός πολιτικά, και δη νεοδηµοκρατικά. Μάλιστα, δεν σας κρύβω ότι ενόψει του Τακτικού Συνεδρίου του κυβερνώντος κόµµατος κάποιοι τον θέλουν να διεκδικεί «µετοχές» στην Πολιτική Επιτροπή που θα προκύψει.


Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών