Το φιάσκο που υπέστη η Kεντροδεξιά την περασμένη Κυριακή μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι. Κοιτώντας την εικόνα εκφυλισμού που παρουσιάζει η Νέα Δημοκρατία τα τελευταία χρόνια, όσα τραγελαφικά συνέβησαν μόνο φυσικό επακόλουθο μπορεί να είναι, έπειτα από μια πορεία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «ελεύθερη πτώση».

Η Νέα Δημοκρατία την περασμένη Κυριακή έσκασε με εκκωφαντικό τρόπο στο έδαφος, αλλά ο κρότος που έκανε δεν φαίνεται να ανησύχησε ούτε καν τα κορυφαία στελέχη της. Τα αντανακλαστικά που επέδειξαν άπαντες και άπασες εντός του κόμματος μετά τον διασυρμό που υπέστη αναδεικνύουν αυτό που πολλές φορές έχει γραφτεί σε αυτήν εδώ τη στήλη: H Ν.Δ. έχει καταστεί ένα κόμμα εσωστρεφές, με τα στελέχη του να είναι ανίκανα να απευθυνθούν σε άλλους πλην του στενού φιλικού τους κύκλου.

Η συζήτηση που ξεκίνησε αμέσως μετά το φιάσκο, περί ευθυνών της εταιρείας και του συστήματος, που τελικά δεν μπόρεσε να υποστηρίξει την εκλογική διαδικασία, το μόνο που καταφέρνει είναι να απαξιώσει ακόμα περισσότερο την άλλοτε κραταιά Κεντροδεξιά στα μάτια εχθρών και φίλων. Η Νέα Δημοκρατία, που, όπως αναφέρεται στην ιδρυτική της διακήρυξη, δημιουργήθηκε για να υπηρετεί «την Ελλάδα και το Εθνικό Συμφέρον», έγινε την περασμένη εβδομάδα ο περίγελος της χώρας, καθώς δεν λειτούργησαν τα laptops. To κόμμα των μεγάλων ιδεών, της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, του εθνικού καθήκοντος και των μεγάλων ιστορικών επιλογών δεν μπόρεσε να κάνει εσωκομματικές εκλογές, γιατί κάτι δεν πήγε καλά με την τεχνολογία, που κάποιοι εκεί στη Συγγρού έχουν αναγάγει σε μέγιστο ιδεατό, μαζί με την επικοινωνία, τις διαρροές και τις προσωπικές στρατηγικές τους. Αυτό που έπαθε η Ν.Δ. ήρθε νομοτελειακά για ένα κόμμα που δεν έχει πλέον βάθος, δομές και κάνει μόνο πολύ θόρυβο, όπως οι άδειοι τενεκέδες.

Τα μεγάλα κόμματα, όμως, αυτά που εμπιστεύεται ο λαός, δεν τα κάνουν ούτε οι τεχνολογίες ούτε η επικοινωνία ούτε οι διαρροές ούτε τα οφίτσια. Τα κάνουν οι ιδέες και το όραμα. Και με μεγάλη θλίψη παρακολουθώ την τελευταία εβδομάδα το φάντασμα της Νέας Δημοκρατίας να περιφέρεται πάνω από μία χώρα σχεδόν τσακισμένη, χωρίς να αντιλαμβάνεται το καθήκον της και να σέβεται την ιστορία της.

Το μπάχαλο όμως της περασμένης Κυριακής έχει ονοματεπώνυμα. Πρώτος ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Δεν μπορεί να αποποιείται τις ευθύνες του ως προέδρου και να μην ήξερε τι ξημερώνει για το κόμμα του οποίου ηγείται. Η δε συμπεριφορά του να έχει χάσει πλήρως την ψυχραιμία του και να περιφέρεται σαν μαινόμενος ταύρος δεν δείχνει χαρακτηριστικά ηγέτη, αλλά κομματάρχη.

Θλιβεροί και οι υπόλοιποι τρεις υποψήφιοι, που, εκτός από το να μαζεύουν ψήφους ανά την Ελλάδα για να κερδίσουν τον προεδρικό θώκο, δεν αντιλήφθηκαν, ως όφειλαν, αυτό το άνευ προηγουμένου φιάσκο που ερχόταν και το οποίο, σε τελική ανάλυση, παρέσυρε και τους ίδιους στον βούρκο της ανυποληψίας, όπως και το κόμμα του οποίου θέλουν να ηγηθούν. Αναλογίστηκε κανείς από τους κυρίους Τζιτζικώστα, Μητσοτάκη και Γεωργιάδη πως ήδη η Ν.Δ. είναι ένα κόμμα που αντιμετωπίζεται με χαμόγελο και ειρωνικό μειδίαμα από τον ίδιο τον κόσμο της, ο οποίος πληγώθηκε και ντράπηκε για αυτή την κατάσταση; Αν όχι, ας το κάνουν όσο πιο σύντομα γίνεται και να πάρουν την ευθύνη που τους αναλογεί.

Μέγιστες ευθύνες έχει ο Αντώνης Σαμαράς. Ο τελευταίος εκλεγμένος πρόεδρος της Ν.Δ. δεν έχει -και πότε είχε;- το ανάστημα να λειτουργήσει ενωτικά. Αντίθετα, κινούμενος πάντα στο παρασκήνιο, επιλέγει την προσωπική και πολιτική του επιβίωση πάνω στα χαλάσματα του κόμματος που του έκανε την τιμή να τον εκλέξει πρόεδρο και να τον στείλει στο Μέγαρο Μαξίμου για να κυβερνήσει την Ελλάδα. Ευθύνες, και μάλιστα μεγάλες, έχει και ο κ. Παπαμιμίκος, ως γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος που ίδρυσε ο Εθνάρχης Καραμανλής. Ο νέος αυτός πολιτικός έχει ήδη παρουσιάσει τα μεγαλύτερα σημάδια γήρατος, με κυριότερο την αποποίηση ευθυνών. Οι τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του είναι αποκαρδιωτικές και συμπληρώνουν πλήρως το παζλ που περιγράφω παραπάνω. Ενα κόμμα-απόκομμα, με όλα τα κορυφαία στελέχη να ψάχνουν να μετατοπίσουν ευθύνες και να επικεντρώνονται στην προσωπική τους επιβίωση πάνω στο κουφάρι που απέμεινε από την Κεντροδεξιά.

Αφησα τελευταίο τον Κώστα Καραμανλή, γιατί αυτός είναι όχι μόνο ο λεγόμενος «ιδιοκτήτης της παράταξης», αλλά και ο μακροβιότερος πρόεδρός της. Ο κ. Καραμανλής διά της σιωπής του εξακολουθεί να εγείρει ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την πολιτική και τη θέση του στα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί. Προσωπική μου άποψη είναι πως τη Ν.Δ. την έφτασαν έως εδώ αυτές οι νοοτροπίες: των φέουδων και των μεγαλοτσιφλικάδων. Και αυτός είναι εμπνευστής και «μετρ» αυτής της νοοτροπίας. Αν ο κ. Καραμανλής πιστεύει πως είναι ο βασικός μέτοχος, να πάρει άμεσα θέση για να αποτραπεί η καταστροφή. Αν όχι, τότε να αφήσει την παράταξη να συνεχίσει τον δρόμο της χωρίς να επιθυμεί να είναι τα κεντρικά της γραφεία στην Παναγή Κυριακού.

Οι καιροί δεν μπορούν να περιμένουν, λέει μια ρήση και πρέπει αυτό να καταστεί σαφές και στον κ. Καραμανλή και στην αυλή του, που εξακολουθεί να τον βλέπει σαν μεσσία. Και ο κύριος Καραμανλής πρέπει να ξέρει πως ο μεσσιανισμός είναι μεσαίωνας. Από το πρωί της περασμένης Κυριακής, το ζητούμενο για τη μεγάλη Φιλελεύθερη Παράταξη είναι το ραντεβού με τη σοβαρότητα!

ΥΓ: Ο χλευασμός από τον κόσμο τούς αφορά όλους.