Δεν είναι ζήτημα ελευθερίας του λόγου και διατύπωσης προσωπικής άποψης. Αυτή κατοχυρώνεται από τον καταστατικό χάρτη του πολιτεύματός μας, το Σύνταγμα. Είναι όμως βαθύτατα ένα ζήτημα τήρησης της τάξης.

Ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού μίας χώρας όταν δίνει συνέντευξη δεν μπορεί να εκφράζει την προσωπική του άποψη.

Μιλάει ως αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, με τη θέση αυτή προσφωνείται στη συνέντευξη και τη θέση αυτή εκφράζει και τα λεγόμενά του ερμηνεύονται υπό το πρίσμα της θέσης αυτής.

Αυτό ισχύει σε κάθε περίπτωση. Στην περίπτωση του Θάνου Ντόκου ισχύουν όμως ειδικές συνθήκες που μεγεθύνουν την προβληματική γύρω από την πρωτοβουλία του.

«Ακόμη και η συνεκμετάλλευση θα μπορούσε να συζητηθεί, υπό την προϋπόθεση της πρότερης οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο» δήλωσε ο Θάνος Ντόκος στον Φιλελεύθερο της Κύπρου με το πρόβλημα να εντοπίζεται στο σύνολο της δήλωσής του και όχι μόνο στην αρχή.

Συνεκμετάλλευση σε τι ακριβώς; Προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο με βάση ποιο συνυποσχετικό; Η Ελλάδα έχει ξεκαθαρίσει ότι βάζει στο τραπέζι μόνο την υφαλοκρηπίδα αλλά με κάποιον μαγικό τρόπο μπαίνει και η συνεκμετάλλευση στην εξίσωση.

Η επανόρθωση που προσπάθησε να κάνει, όχι για την ουσία της δήλωσής του, αλλά για τη χρονική συγκυρία, είναι ακόμα προβληματική.
«Είναι προσωπική άποψη, αν θέλετε κεκτημένη ταχύτητα αν και πλέον θα έπρεπε να έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν εκφράζω προσωπικές απόψεις μετά από 20 χρόνια που εξέφραζα τον εαυτό μου» ανέφερε ο Θάνος Ντόκος.

Σε τέτοιο επίπεδο και στη διπλωματία, η κεκτημένη ταχύτητα δεν επιτρέπεται. Επίσης το γεγονός ότι δεν έχει «συνειδητοποιήσει» ότι δεν εκφράζει τον εαυτό του είναι ένα καθαρά δικό του πρόβλημα το οποίο δεν πρέπει να γίνει και της χώρας λόγω των απόψεών του.

«Το λάθος μου είναι ότι άνοιξα ένα ζήτημα άκαιρο, καθαρά υποθετικό, σε μία στιγμή που έχουμε πάρα πολλά ζητήματα τα οποία είναι καυτά και τρέχουν. Δεν είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον πρωθυπουργό γιατί απουσιάζει στη Σαουδική Αραβία. Αν θεωρηθεί ότι δημιούργησα πρόβλημα, η παραίτηση είναι δεδομένη».

Το ζήτημα κάθε άλλο παρά άκαιρο είναι. Η Τουρκία θέτει με τον πλέον επίσημο τρόπο υπό αμφισβήτηση τα δικαιώματα της Ελλάδας την ώρα που σέρνεται η κουβέντα για το αν η προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο μπορεί να χρησιμεύσει. Την ίδια ώρα οι απόψεις, επιστημονικές και πολιτικές, διίστανται. Ανέφερε επίσης ότι δεν είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον πρωθυπουργό. Εδώ όμως δεν πρόκειται για ευκαιρία αλλά για υποχρέωση. Είναι υποχρέωσή του να μιλάει με τον πρωθυπουργό πριν προβεί σε τέτοιες δηλώσεις, μιλώντας με τη θεσμική του ιδιότητα.

Ο λόγος είναι απλός και αναφέρθηκε στην αρχή. Δεν είναι ζήτημα προσωπικής άποψης. Είναι ζήτημα εξωτερικής πολιτικής και απόπειρας αναθεώρησης μίας πάγιας ελληνικής θέσης, ότι δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση τα δικαιώματα έρευνας στο Αιγαίο. Η εξωτερική πολιτική εκφράζεται συντεταγμένα από τον αρμόδιο υπουργό Εξωτερικών και οι απόψεις τέτοιου είδους ενίοτε μπορεί να αποδειχθούν «χρυσάφι» για τους γείτονες και επικίνδυνες για εμάς.