Η βλακεία είναι άπειρη στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας
Πόσο κρίμα είναι που ο Αλβέρτος Αϊνστάιν δεν είπε ποτέ τη φράση «Δύο πράγματα είναι άπειρα: Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος». Θα μπορούσε να επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα στα τιμημένα ελληνικά χώματα. Έχασε αναμφίβολα μία μεγάλη ευκαιρία.
Δεν πιστεύω να υπάρχει ακόμα κάποιος που θεωρεί ότι οι στιγμές που ζούμε στην αυγή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα δεν είναι πρωτόγνωρες. Αν υπάρχει όντως, είτε έχει βιολογικές μνήμες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο, είτε έχει χαμηλή αντίληψη.
Κι όμως στις στιγμές που ζούμε η βλακεία αποδεικνύεται εκτός από ανίκητη και άπειρη. Το βλέπουμε σε όλα τα μέτωπα.
Το είδαμε στα εθνικά θέματα. Οι Τούρκοι μας «βομβαρδίζουν» με Fake news για δήθεν νεκρούς και «στρατόπεδα συγκέντρωσης» στα σύνορα και πολλοί από εμάς, τα αναπαράγουν, τα «αξιοποιούν» και ασκούν και υψηλή κριτική.
Το βλέπουμε και σε ένα θέμα δημόσιας υγείας. Εκεί μάλιστα, τα πράγματα είναι χειρότερα από άποψη βλακείας.
Ασκείται κριτική για το ότι δεν έκλειναν τα σχολεία και μόλις κλείνουν, ασκείται κριτική, μαντέψτε, για το ότι έκλεισαν. Και πολλαπλασιάζεται η κριτική επειδή έκλεισαν και τα φροντιστήρια.
Την ίδια ώρα γίνεται ολόκληρη σπέκουλα για την Εκκλησία και τη μεταλαβιά. Αν ο κορωνοϊός μεταδίδεται έτσι ή όχι. Η ίδια σπέκουλα και για τις λειτουργίες.
Σπέκουλα όχι για τη δημόσια υγεία και την προστασία των συμπολιτών, αλλά για τη στοχοποίηση μίας συγκεκριμένης πληθυσμιακής ομάδας.
Φτάσαμε βέβαια και στο άλλο άκρο. Δημόσια πρόσωπα να κάνουν περιττές δηλώσεις που μοιάζουν με προτροπές, ρίχνοντας νερό στο μύλο της υπερβολής και της ανευθυνότητας.
Ωστόσο δεν είδα σπέκουλα για όσους αψήφησαν τις οδηγίες να μην γίνουν καρναβάλια και μαζικές συναθροίσεις το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς. Η σπέκουλα απουσιάζει επίσης και στις βραδινές συναθροίσεις. Αυτές προφανώς δεν μετράνε, επειδή έχει δύσει ο ήλιος.
Υπερβολή και άφθονη βλακεία παντού. Μέτρο πουθενά.
Και όλα αυτά όταν έπρεπε να μας υπενθυμίσουν οι αρμόδιες αρχές ότι πρέπει να πλένουμε συχνά τα χέρια μας. Και απ’ ο,τι φαίνεται καλά έκαναν, γιατί μάλλον δεν πλέναμε σαν λαός τα χέρια μας και δεν είχαμε αντιληφθεί ότι τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα είναι ο,τι πιο βρώμικο υπάρχει.
Στην ίδια λογική, βήχαμε και φτερνιζόμασταν χωρίς να καλύπτουμε τη μύτη ή το στόμα μας, με ένα μαντήλι ή έστω τα χέρια μας, μπαίναμε στα μέσα, πιάναμε παντού και δεν πλέναμε τα χέρια μας γυρίζοντας σπίτι.
Τα χέρια μας μπορεί να μην τα πλέναμε, κάτι που πλέον ελπίζω να κάνουμε, εκτός από το να τα λούζουμε με τα αντισηπτικά, αλλά ανεχόμαστε –ενίοτε ψηφίζουμε κιόλας- ανθρώπους να προσπαθούν να μας πουλήσουν κρέμες που προστατεύουν από τον ιό.
Το ξαναγράφω επαυξημένο.
Κρέμες –με βότανα- που προστατεύουν από τον ιό.
Γιατί οι επιστήμονες είναι κουτοί και δεν ήρθαν να πάρουν την πατέντα του «έξυπνου» για να προστατευθεί ο ελληνικός λαός από τον ιό και μετά να κάνουμε και εξαγωγή στην οικουμένη όλη την κρέμα. Κι ας μην πλένουμε τα χέρια μας.
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας λοιπόν ανθεί η υπερβολή, η εργαλειοποίηση, η σπέκουλα και η εξυπνάδα. Το μέτρο και η σοβαρότητα παύουν να υπάρχουν.
Οι στιγμές όμως είναι όντως κρίσιμες και καλό θα ήταν για μία φορά να μην έχουμε άποψη για όλα –ακόμα και για τα εξειδικευμένα- και να ακούμε μόνο εκείνους που μπορούν να έχουν άποψη.
Τους επιστήμονες.
Ας μην βρίσκουμε σε όλα τα πράγματα εξαιρέσεις, προβλήματα, ελαφρυντικά και κυρίως εξυπνακισμούς.
Δεν πιστεύω να υπάρχει ακόμα κάποιος που θεωρεί ότι οι στιγμές που ζούμε στην αυγή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα δεν είναι πρωτόγνωρες. Αν υπάρχει όντως, είτε έχει βιολογικές μνήμες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο, είτε έχει χαμηλή αντίληψη.
Κι όμως στις στιγμές που ζούμε η βλακεία αποδεικνύεται εκτός από ανίκητη και άπειρη. Το βλέπουμε σε όλα τα μέτωπα.
Το είδαμε στα εθνικά θέματα. Οι Τούρκοι μας «βομβαρδίζουν» με Fake news για δήθεν νεκρούς και «στρατόπεδα συγκέντρωσης» στα σύνορα και πολλοί από εμάς, τα αναπαράγουν, τα «αξιοποιούν» και ασκούν και υψηλή κριτική.
Το βλέπουμε και σε ένα θέμα δημόσιας υγείας. Εκεί μάλιστα, τα πράγματα είναι χειρότερα από άποψη βλακείας.
Ασκείται κριτική για το ότι δεν έκλειναν τα σχολεία και μόλις κλείνουν, ασκείται κριτική, μαντέψτε, για το ότι έκλεισαν. Και πολλαπλασιάζεται η κριτική επειδή έκλεισαν και τα φροντιστήρια.
Την ίδια ώρα γίνεται ολόκληρη σπέκουλα για την Εκκλησία και τη μεταλαβιά. Αν ο κορωνοϊός μεταδίδεται έτσι ή όχι. Η ίδια σπέκουλα και για τις λειτουργίες.
Σπέκουλα όχι για τη δημόσια υγεία και την προστασία των συμπολιτών, αλλά για τη στοχοποίηση μίας συγκεκριμένης πληθυσμιακής ομάδας.
Φτάσαμε βέβαια και στο άλλο άκρο. Δημόσια πρόσωπα να κάνουν περιττές δηλώσεις που μοιάζουν με προτροπές, ρίχνοντας νερό στο μύλο της υπερβολής και της ανευθυνότητας.
Ωστόσο δεν είδα σπέκουλα για όσους αψήφησαν τις οδηγίες να μην γίνουν καρναβάλια και μαζικές συναθροίσεις το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς. Η σπέκουλα απουσιάζει επίσης και στις βραδινές συναθροίσεις. Αυτές προφανώς δεν μετράνε, επειδή έχει δύσει ο ήλιος.
Υπερβολή και άφθονη βλακεία παντού. Μέτρο πουθενά.
Και όλα αυτά όταν έπρεπε να μας υπενθυμίσουν οι αρμόδιες αρχές ότι πρέπει να πλένουμε συχνά τα χέρια μας. Και απ’ ο,τι φαίνεται καλά έκαναν, γιατί μάλλον δεν πλέναμε σαν λαός τα χέρια μας και δεν είχαμε αντιληφθεί ότι τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα είναι ο,τι πιο βρώμικο υπάρχει.
Στην ίδια λογική, βήχαμε και φτερνιζόμασταν χωρίς να καλύπτουμε τη μύτη ή το στόμα μας, με ένα μαντήλι ή έστω τα χέρια μας, μπαίναμε στα μέσα, πιάναμε παντού και δεν πλέναμε τα χέρια μας γυρίζοντας σπίτι.
Τα χέρια μας μπορεί να μην τα πλέναμε, κάτι που πλέον ελπίζω να κάνουμε, εκτός από το να τα λούζουμε με τα αντισηπτικά, αλλά ανεχόμαστε –ενίοτε ψηφίζουμε κιόλας- ανθρώπους να προσπαθούν να μας πουλήσουν κρέμες που προστατεύουν από τον ιό.
Το ξαναγράφω επαυξημένο.
Κρέμες –με βότανα- που προστατεύουν από τον ιό.
Γιατί οι επιστήμονες είναι κουτοί και δεν ήρθαν να πάρουν την πατέντα του «έξυπνου» για να προστατευθεί ο ελληνικός λαός από τον ιό και μετά να κάνουμε και εξαγωγή στην οικουμένη όλη την κρέμα. Κι ας μην πλένουμε τα χέρια μας.
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας λοιπόν ανθεί η υπερβολή, η εργαλειοποίηση, η σπέκουλα και η εξυπνάδα. Το μέτρο και η σοβαρότητα παύουν να υπάρχουν.
Οι στιγμές όμως είναι όντως κρίσιμες και καλό θα ήταν για μία φορά να μην έχουμε άποψη για όλα –ακόμα και για τα εξειδικευμένα- και να ακούμε μόνο εκείνους που μπορούν να έχουν άποψη.
Τους επιστήμονες.
Ας μην βρίσκουμε σε όλα τα πράγματα εξαιρέσεις, προβλήματα, ελαφρυντικά και κυρίως εξυπνακισμούς.
