Από το απόγευμα της Τρίτης λοιπόν τέλος η απογευματινή ενημέρωση από τον Σωτήρη Τσιόδρα και τον Νίκο Χαρδαλιά, έστω και με τη μορφή που είχε πάρει τις τελευταίες εβδομάδες.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, γέμισαν με εγκώμια για τον καθηγητή λοιμωξιολογίας και όσα έχει κάνει τους τελευταίους μήνες, ακόμα κι αν η συντριπτική πλειονότητα όσων τα έγραφε, γνωρίζει ελάχιστα από όσα όντως έκανε τόσο καιρό.

Δεν πρόκειται να σταματήσω να υποστηρίζω ότι στο τέλος όλης αυτής της περιπέτειας νας βρούμε ως ελληνικό κράτος, λαός ή ό,τι άλλο θέλετε, έναν έμπρακτο τρόπο να ευχαριστήσουμε τον Σωτήρη Τσιόδρα.

Πριν από αυτό όμως πρέπει να ζητήσουμε και μία μεγάλη συγγνώμη στον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα. Μία συγγνώμη που του οφείλουμε εκτός από το «ευχαριστώ».

Θα αναρωτηθεί κανείς: «μα γιατί να ζητήσουμε συγγνώμη από τον Τσιόδρα;».

Γιατί πολλοί από εμάς, κατά την προσφιλή μας συνήθεια να μπαίνουμε στον ρόλο του ειδικού ανάλογα με το θέμα που είναι στην επικαιρότητα, μπήκαν στη διαδικασία να τον αμφισβητήσουν και να τον υποτιμήσουν.

«Έλα μωρέ με τον Τσιόδρα», «μας κούρασε ο Τσιόδρας», «τι να μας πει ο Τσιόδρας, τα μάθαμε και για αυτόν» ήταν μερικές από τις φράσεις που ακούγονταν μόλις η περίφημη καμπύλη των κρουσμάτων άρχισε να εξισορροπείται. Ένας λοιμωξιολόγος που σπούδασε, ξανασπούδασε, δίδαξε και εξασκεί την επιστήμη του για το κοινό καλό, εξισώθηκε με το κοινό αίσθημα «εγώ θα σου πω τι γίνεται και γιατί τα κάνουν αυτά».

Τέτοια υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα όμως και η κοινωνία μας έχει τον τρόπο να τα απομονώνει.

Το πρόβλημα μεγεθύνθηκε όμως από τη στιγμή που ο Σωτήρης Τσιόδρας έγινε βορά στο στόμα δημοσίων προσώπων. Προσωπικές επιθέσεις και χαρακτηρισμοι από ανίδεους δημοσιολογούντες προς έναν επιστήμονα που ποτέ δεν προκάλεσε, ποτέ δεν προσπάθησε να ασκήσει πολιτική, μιλούσε πάντα βάσει στοιχείων και όχι σεναρίων συνωμοσίας. Έψαξαν το παρελθόν του, τις επιστημονικές του περγαμηνές και αν μπορούσαν θα έψαχναν και τα σκουπίδια του.

Είναι εκείνοι που τροφοδότησαν μία χυδαία βιομηχανία fake news για έναν άνθρωπο, απλά και μόνο επειδή έτυχε να διαφωνούν μαζί του. Να διαφωνούν βέβαια για πράγματα που αφορούν μία επιστήμη την οποία οι ίδιοι δεν είχαν καν ακούσει τον περασμένο Δεκέμβριο.

Το ίδιο έκαναν βέβαια όταν έγιναν οικονομολόγοι με τα Μνημόνια, διπλωμάτες και αναλυτές με τη Συμφωνία των Πρεσπών, συνταγματολόγοι, γιατροί, εγκληματολόγοι σταθερά δικαστές και εισαγγελείς και πάντα «κάνε με μία μέρα πρωθυπουργό».

Κανένας σεβασμός και κανένα μέτρο και σοβαρότητα απέναντι σε έναν άνθρωπο που αν μη τι άλλο έκανε τη δουλειά που του είχε αναθέσει το Δημόσιο και την έκανε καλά, ακόμα κι αν οι επαγγελματίες συνωμοσιολόγοι διαφωνούμε.

Εγώ προσωπικά τον ευχαριστώ για ακόμα μία φορά και του ζητάω συγγνώμη.