Τα όσα συμβαίνουν αυτην την εποχή στις ΗΠΑ είναι τουλάχιστον θλιβερά για μία χώρα που θέλει να αποκαλείται η μητρόπολη όχι μόνο του καπιταλισμού αλλά και της Δημοκρατίας.

Μέ ένα εκλογικό σύστημα για την ανάδειξη του Προέδρου που δεν θα το χαρακτήριζες και ως το πλέον επαρκές και αντικειμενικό και με έναν Πρόεδρο που δεν θέλει να παραδεχθεί την εκλογική του ήττα, ασφαλώς έρχονται δύσκολες μέρες για την Υπερδύναμη της οποίας την ιδιότητα αυτή υπονομεύουν πλέον κλονιζόμενοι Θεσμοί, παρασκηνιακή πολυαρχία και διχασμός της κοινωνίας που υποδαυλίζει ο απερχόμενος Πρόεδρος.

Όλα αυτά τα συμπληρώνει η ήττα των νικητών στις εκλογές Δημοκρατικών στην Γερουσία, από τους Ρεπουμπλικανούς.

Αν συνέβαιναν αυτά σε μία άλλη χώρα, ακόμα και ισχυρή, ίσως να αποτελούσαν απλώς αντικείμενο αναλυσεων των αναλυτών της διεθνούς πολιτικής. Πρόκειται όμως για την Αμερική που, στην φάση αυτή τουλάχιστον, δείχνει να χάνει την αίγλη της, όχι μόνο με όσα συμβαίνουν αλλά και με τον σταδιακό απομονωτισμό που είχε επιβάλλει στις ΗΠΑ ο Τραμπ.

Δεν ενδιαφέρει τόσο αν οι Ηνωμενες Πολιτείες θα συνεχίσουν να αποτελούν τον παγκόσμιο χωροφύλακα, όσο το ότι κινδυνευουν να παύσουν να είναι εξισορροπητικός διεθνής παράγοντας στην ρωσσική ισχύ και στην αλματωδώς ανερχόμενη Κίνα.

Η ιδιόρρυθμη θητεία Τραμπ έβαλε τις βάσεις γι’ αυτήν την πολιτική αποδυνάμωση και η σημερινή αμφιβολία για το εκλογικό αύριο της μεγάλης αυτής χώρας καθιστά ακόμη πιο ανησυχητικά τα πράγματα για την άλλοτε προστάτιδα -αυτόκλητη ή παράκλητη- του ελευθέρου κόσμου.