Κατά την συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών στην Βουλή την οποία προκάλεσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από όλη την αντιπαράθεση μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα υπήρξε ένα σημείο το οποίο χαρακτηρίζει όχι απλώς το πολιτικό ήθος των δύο ανδρών αλλά και την διαφορά των πολιτικών γονιδίων της φιλελεύθερης παράταξης και αυτής που αυτοκλήτως έχει αποκληθεί «η για πρώτη φορά Αριστερά».

Το σημείο αυτό είναι η στιγμή που, με αφορμή την αστυνομική βία -που υπήρξε άλλωστε και το επίκεντρο της κοινοβουλευτικής συζήτησης- ο πρωθυπουργός ζητάει δημοσίως συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τα φαινόμενα αυτά βίας όχι μόνο κατά την διάρκεια της δικής του διακυβέρνησης αλλά και για τα ίδια φαινόμενα που διαπιστώθηκαν -και δεν ήταν λίγα- κατα τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ!!

Έτσι ο ελληνικός λαός ακούει από τον έναν πολιτικό μία δημόσια συγγνώμη που αποκαλύπτει και το μέγεθος της ευθύνης που ο συγκεκριμένος πολιτικός, δηλαδή ο σημερινός πρωθυπουργός, συναισθάνεται απέναντι στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Η οποία ματαίως θα περιμένει να ακουσει μία συγγνώμη από τον Αλέξη Τσίπρα για την εκατόμβη στο Μάτι. Για τους θανάτους στην Μάνδρα. Για τον ξυλοδερμό συνταξιούχων και όσων αντιστάθηκαν στους πλειστηριασμούς των σπιτιών τους. Για την καταστροφή της μεσαίας τάξης που επέφερε η διακυβέρνησή του. Για το κλείσιμο των τραπεζών. Για τα ψεύδη με τα οποία εξαπάτησε τον ελληνικό λαό για να πάρει την εξουσία.

Η συγγνώμη είναι μεγάλη αρετή. Προφανώς δεν είναι στο DNA του κ. Τσίπρα. Ούτε και της συγκεκριμένης Αριστεράς της οποίας ηγείται.