Το γεγονός ότι η Αριστερά δεν είχε κυβερνήσει, της παρείχε το αδάπανο δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι υπερέχει στον τομέα της πολιτικής ηθικής. Και ότι όλοι οι υπόλοποι είναι βουτηγμένοι μέσα στην διαπλοκή και στην διαφθορά. Όλοι οι μύθοι όμως έχουν ένα τελος, όχι πάντοτε καλό. Διότι αρχή όχι μόνο άνδρα δείκνυσι αλλά απομυθοποιεί κιόλας τους διαχειρισζόμενους την εξουσία. Κυρίως δε αποκαλύπτει το καλά αποκρυπτόμενο ποιόν τους στη σκιά της προηγούμενης πολιτικής τους ανυπαρξίας.

Το διατυμπανιζόμενο ηθικό πλεονέκτημα της σημερινής Αριστεράς –που ασφαλώς αποτελεί θλιβερή απομίμηση των πραγματικών αριστερών του παρελθόντος και βρίσκεται πολλαπλώς σήμερα στο εδώλιο- πλέον είναι ένα κουρέλι.

Όντως η άσκηση της εξουσίας, αποτελεί συνήθως μία επικίνδυνη παγίδα για άπειρους κυβερνήτες. Διότι τελικώς εξώθησε, την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυθαιρεσίες και σε αντιγραφή πρακτικών που στο παρελθόν κατήγγελε και που ωχριούν ως προς την παραβατικότητα μπροστά στα έργα και τις ημέρες της για πρώτη φορά Αριστεράς.

Να θυμίσουμε ότι από πολύ ενωρίς στην διάνυση του κυβερνητικού χρόνου η ελληνική κοινωνία έχει απορρίψει με ποσοστά που υπερέβαιναν το 70% την διαφημιζόμενη από την τότε αριστερή κυβέρνηση την δηθεν προσπάθειά της για καταπολέμηση της διαπλοκής, με μόλις το 7% της ελληνικής κοινωνίας να πιστεύει ότι όντως καταπολεμούσε την διαφθορά! Και το χειρότερο. Η κοινή γνώμη είχε υιοθετήσει την άποψη ότι η κυβέρνηση εξυφαίνει την δική της νέα διαπλοκή με δικούς της ανθρώπους και κανόνες! Και βεβαίως δεν έπεσε έξω.