Πού πηγαίνει η Ευρώπη; Πώς θα προχωρήσει ενωµένη, αλλά µε σεβασµό στα εθνικά κράτη; Πώς θα αποφύγει τη στροφή στα δύο άκρα του πολιτικού φάσµατος; Πιστεύω ότι µεγάλη βοήθεια θα λάβουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αν µελετήσουν τις ιδέες του Καρόλου ντε Γκωλ και την πρακτική εφαρµογή τους από τον δηµοφιλή Γάλλο πολιτικό.

Ο στρατηγός Ντε Γκωλ έγινε εθνικός ήρωας όταν ηγήθηκε του αγώνα των Γάλλων για την απελευθέρωση από τους ναζί και σχηµάτισε την εξόριστη Κυβέρνηση των Ελευθέρων Γάλλων. Εδινε θάρρος στους συµπατριώτες του κατά τη διάρκεια της γερµανικής κατοχής µε τα ραδιοφωνικά µηνύµατά του από το Λονδίνο. Κυβέρνησε τη Γαλλία από το 1944 έως το 1946, επικεφαλής της προσωρινής κυβερνήσεως µετά την απελευθέρωση. Επανήλθε στην πολιτική κατά την περίοδο 1958-1969 και διετέλεσε πρόεδρος της χώρας και ιδρυτής της 5ης Γαλλικής ∆ηµοκρατίας. Η ιδεολογία του ήταν η Χριστιανοδηµοκρατία σε συνδυασµό µε τον σεβασµό στην εθνική ταυτότητα και στην ιστορία της χώρας του.

Ο πατριωτισµός του δεν ήταν ακραίος εθνικισµός. Γι’ αυτό είχε την τόλµη να καταδικάσει την αποικιοκρατία και να αποσύρει τα γαλλικά στρατεύµατα από την Αλγερία. Εδωσε το δικαίωµα στους Αλγερινούς να κυβερνηθούν ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά συνάντησε την αντίδραση των Γάλλων στρατηγών που είχαν έδρα την Αλγερία κατά την περίοδο 1958-1961. Κατέστειλε το στρατιωτικό πραξικόπηµα του Απριλίου 1961 και αργότερα αντιµετώπισε απόπειρες κατά της ζωής του από την παραστρατιωτική οργάνωση ΟΑS λόγω της αντιαποικιοκρατικής πολιτικής του.

Είχε βαθιά πίστη στον Θεό και πήγαινε στην Εκκλησία ως συνειδητός ρωµαιοκαθολικός. Παρά τον νόµο του 1905, για τον πλήρη διαχωρισµό της δηµόσιας από τη θρησκευτική σφαίρα στη Γαλλία, τόνιζε τον σεβασµό του στις χριστιανικές ρίζες του γαλλικού και του ευρωπαϊκού πολιτισµού. Μαζί µε άλλους Χριστιανοδηµοκράτες ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών οραµατίσθηκε τη συµφιλίωση των Γάλλων, των Γερµανών και των υπόλοιπων Ευρωπαίων -µετά τον καταστροφικό Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο- σε µια Ευρώπη η οποία θα ακολουθεί τις χριστιανικές αρχές.

Μαζί µε άλλους Χριστιανοδηµοκράτες ηγέτες οραµατίσθηκε τη συµφιλίωση των Γάλλων και των Γερµανών µετά τον καταστροφικό Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο

Εργάσθηκε συστηµατικά για τη συνεργασία των ευρωπαϊκών λαών, αλλά έδινε έµφαση στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας κάθε λαού. Στις 15/5/1962 υπογράµµισε ότι ήθελε µια Ευρώπη µε Γάλλους που θα µιλούν γαλλικά, Γερµανούς που θα µιλούν γερµανικά και Ιταλούς που θα µιλούν ιταλικά και όχι µια Ευρώπη µε απάτριδες που θα µιλούν εσπεράντο (µια κατασκευασµένη, διεθνή γλώσσα).

Στις 4/11/1965 επανήλθε µε µια σηµαντική δήλωση για την τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονοµική Κοινότητα): «∆εν θέλω στο µέλλον η ΕΟΚ να διοικείται από έναν Αρειο Πάγο απάτριδων και ανεύθυνων τεχνοκρατών». Με τον όρο «ανεύθυνοι» προφητικά µιλούσε για το λεγόµενο «δηµοκρατικό έλλειµµα», το οποίο σήµερα απασχολεί τους ευρωπαϊκούς θεσµούς.

Κατά τον ταραχώδη Παρισινό Μάιο του 1968 (εξέγερση φοιτητών και εργατών) αµφισβητήθηκε η παρουσία του στην Προεδρία της ∆ηµοκρατίας. Οµως, οι οπαδοί του απάντησαν µε τη µεγαλειώδη διαδήλωσή τους στα Ηλύσια Πεδία στις 30 Μαΐου. Παραιτήθηκε ύστερα από έναν χρόνο, διότι οι Γάλλοι, έπειτα από δηµοψήφισµα, δεν ενέκριναν ορισµένες προτάσεις του. Στις 9 Νοεµβρίου 1970 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών. Ακόµα και σήµερα γράφονται βιβλία και µελέτες για την προσωπικότητά του.

*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 15 Οκτωβρίου 2022.