Αυτή την ώρα σκεπάζει και στη δική μας χώρα τα πάντα ο εφιάλτης του κοροναϊού, που έχει παραλύσει κάθε παραγωγική δραστηριότητα και έχει υποχρεώσει σε κατ’ οίκον περιορισμό εκατομμύρια Έλληνες. Ουσιαστικά, η χώρα μας είναι σε «καραντίνα». Ο,τι έως χθες ήταν πρόβλημα καθημερινής πολιτικής διαχείρισης είναι τώρα υποταγμένο στις ανάγκες της μάχης κατά του ιού, που διεξάγεται σε πολλά επίπεδα. Το κτύπημα είναι ισχυρό, αφού και ζωές αφαιρεί και απειλεί καθημερινά και μαζί «σκοτώνει» την οικονομική καθημερινότητα, απειλώντας έτσι την εργασία και τα εισοδήματα εκατομμυρίων εργαζόμενων πολιτών. Οι πρωτοφανείς συνθήκες που δημιούργησε, όμως, ο επάρατος ιός έδωσαν -που «να μην έσωνε», βέβαια- ευκαιρίες για διαπιστώσεις και συμπεράσματα χρήσιμα ίσως για το προσεχές μέλλον, όταν η επιστήμη, και με τη δική μας θέληση, θα έχει πλέον «ενταφιάσει» τον κοροναϊό. Σήμερα, στην Ελλάδα πολιτική, πολιτικοί και πολίτες, μία κοινωνία ολόκληρη δοκιμάζει αποφασιστικά τις δυνάμεις της, πνευματικές και ηθικές, από τις κορυφές της ηγεσίας της έως και το τελευταίο χωριό. Ο κίνδυνος του θανατηφόρου ιού παρέταξε απέναντί του τις ατομικές και συλλογικές συνειδήσεις των πολιτών της εθνικής στρατιάς που καλείται να τον νικήσει. Τώρα στ’ αλήθεια όλοι και όλα δοκιμάζονται μέσα απ’ τους όρους της οδυνηρής πειθαρχίας που επιβάλλεται στις τάξεις του στρατευμένου λαού. Δοκιμάζονται οι ποιότητες της εκτελεστικής εξουσίας και της κρατικής μηχανής στα πεδία της δημόσιας υγείας και της αντιμετώπισης των πρακτικών προβλημάτων που αναφύονται σε οικονομικούς και εργασιακούς χώρους. Δοκιμάζεται ο βαθμός υπευθυνότητας των πολιτικών κομμάτων, δοκιμάζεται η ποιότητα της πληροφόρησης που μπορούν να παρέχουν στο κοινό τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε δύσκολους καιρούς, δοκιμάζεται συνολικά μέσα από καθημερινές συμπεριφορές πολιτών όλων των ηλικιών το μορφωτικό επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας. Όταν, λοιπόν, ο ιός θα έχει εξοντωθεί, τα όσα θα έχουν προηγηθεί θα μπορούν να παρέχουν μετρήσεις και διαπιστώσεις προς εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για την πραγματική ελληνική κατάσταση σε κάθε επίπεδο. Θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστο, πιστεύουμε, ότι μπορεί να επαναλειτουργήσουν τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία στη λογική της σκέψης «εντάξει, έληξε ο συναγερμός, συνεχίζουμε όπως ξέραμε». Όχι στις εύκολες κουβέντες, λοιπόν, σήμερα για «ενότητα», μόνο και μόνο επειδή μας συσπείρωσε ο κοινός φόβος.
Στην Ελλάδα, που ήδη δοκιμάζεται σκληρά από τη δεκαετή κρίση, πρέπει να συγκεντρωθούν μετά τη λήξη του συναγερμού όλες οι πολιτικές δυνάμεις για να αντιμετωπίσουν με ισχυρή βούληση και νέο πνεύμα τη θεραπεία των οικονομικών και κοινωνικών τραυμάτων που θα έχει προκαλέσει ο ιός και να κλείσουν, χωρίς διχογνωμίες, κάθε κενό που αποκάλυψε στη διοικητική μηχανή η επέλασή του. Με νέο πνεύμα πολιτικό πρέπει, ειδικότερα, να τοποθετηθούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση στο θέμα της αναβάθμισης των υπηρεσιών δημόσιας Υγείας, καθώς ο κοροναϊός έδειξε τι σημαίνει για μια κοινωνία η ποιότητά τους και ένα καλά εξοπλισμένο δημόσιο νοσοκομείο.
Δεν συνιστά υπερβολή, νομίζουμε, η σκέψη ότι από την πρωτοφανή εμπειρία της πανδημίας είναι δυνατόν να πάρουν πολύτιμα μαθήματα πολιτικοί και πολίτες για το τι είναι και πώς μπορεί και πρέπει να υπερασπίζονται όλοι οι Έλληνες αυτό που ονομάζεται συλλογικό αγαθό και δημόσιο συμφέρον και το οποίο, δυστυχώς, δεν έτυχε καλής υπεράσπισης τις τελευταίες δεκαετίες από την ελληνική κοινωνία.

Ήδη η εμπειρία της πανδημίας διδάσκει ότι η απροσδόκητη επίθεση μόνον ενός ιού αρκεί για να τρομοκρατήσει ολόκληρες κοινωνίες, να εξαερώσει οικονομικά προγράμματα ανάπτυξης σε λίγα 24ωρα και να ξεγυμνώσει έως και να γελοιοποιήσει τη σιγουριά, την αλαζονεία της δύναμης που άτομα και σύνολα νομίζουν πως κατέχουν και διασφαλίζουν, με όπλο τους το χρήμα, στον σημερινό, αυτάρεσκο κόσμο της «παγκοσμιο-ποίησης». Ο ιός παραλύει τώρα τα όργανα της άπληστης Αυτοκρατορίας του Χρήματος και πανικοβάλλει τους ακριβοπληρωμένους, ανιστόρητους τεχνοκράτες της οικονομίας.