Το κλίμα αλλάζει προς το χειρότερο ,η στρατιωτική «εμπλοκή» με την Τουρκία, ίσως δεν είναι μακριά και η πραγματικότητα έχει πλέον ανοίξει «διάλογο» με την ελληνική κυβέρνηση. Χάρη στη Γερμανία, η Αθήνα απαλλάσσεται τώρα απ τις παραισθήσεις, που προς στιγμή της προκάλεσαν οι «διαμεσολαβήσεις» της πολιτικά ατάλαντης, κυρίας Μέρκελ, και υποχρεώνεται να ενεργεί απέναντι στην Τουρκία με δικές της πολιτικές σκέψεις , με δικές της επιλογές .

Βεβαίως, ο πρωθυπουργός, κ.Κυρ. Μητσοτάκης, είναι αναγκασμένος να περιμένει και τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, οπότε και λήγει η γερμανική προεδρία της ΕΕ, και θα κριθεί η περιβόητη υπόθεση των ευρωπαϊκών «κυρώσεων» κατά Τουρκίας, Αλλά, η ελληνική κυβέρνηση μετά τις οδυνηρές «γερμανικές» εμπειρίες της από τις δύο τελευταίες Συνόδους των 27, γνωρίζει καλά σήμερα, ότι δεν έχει τίποτε το σοβαρό να περιμένει από την πολιτικά παράλυτη ΕΕ .

Και ότι το μόνο που μπορεί να μετράει για την Ελλάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι η συνεργασία της με την στρατιωτικά ισχυρή Γαλλία, η οποία δεν σκοπεύει να κάνει την Τουρκία «αφεντικό» στη Μεσόγειο. Αυτό το δεδομένο, δίπλα στις συμμαχίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο και τις συνεργασίες με τα Ην. Εμιράτα συνθέτει ένα πλέγμα πραγματικών στοιχείων στα οποία η Αθήνα μπορεί να υπολογίζει, οργανώνοντας την Αμυνα της στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Και σ’ αυτή τη πραγματικότητα θα υπολογίσει πλέον ο κ.Μητσοτάκης ,περιμένοντας φυσικά και τις επόμενες κινήσεις των ΗΠΑ.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πολιτικά άχρηστη πλέον στην Ελλάδα σε υποθέσεις εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας και μάλιστα με τη Γερμανία ,καλή φίλη της Τουρκίας, να κάνει «χρυσές δουλειές» με τον ισλαμιστή Ερντογάν –κι’ας «δουλεύει» ενίοτε την κα Μέρκελ ο γιαλαντζί «σουλτανος» στα ελληνοτουρκικά ζητήματα. Τώρα, ενίσχυση της ελληνικής Αμυνας, ακόμα πιο ισχυρές οι συμμαχίες με Ισραήλ,και Αίγυπτο ,ξεκαθάρισμα της επιχειρησιακής σημασίας που έχει για τα συμφέροντα της Ελλλαδας η στρατιωτική συνεργασία με ΗΠΑ και δυναμική διπλωματία τον ΟΗΕ.