Η ατελείωτη φάρσα των «Πανελληνίων»
Εκατό χιλιάδες παιδιά συμπληρώνουν τα δώδεκα χρόνια της σχολικής εκπαίδευσής τους και ως απόφοιτοι Λυκείου πλέον εμφανίζονται στις πανελλήνιες εξετάσεις ως υποψήφιοι για πανεπιστημιακές σπουδές στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας.
Από τα αποτελέσματα των γραπτών τους προκύπτει ότι οι περισσότεροι δεν διαθέτουν διόλου δυνάμεις για συμμετοχή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Παρ’ όλα αυτά, χιλιάδες από τους υποψηφίους που έχουν πάρει βαθμούς κάτω από τη βάση θα βρουν μια «θέση» σε διάφορα πανεπιστημιακά τμήματα. Ελάχιστοι οι καλά διαβασμένοι και οι αριστούχοι, που δικαιολογούν απολύτως το απολυτήριο Λυκείου.
Χρόνια τώρα, η Πολιτεία με ψηλά το κεφάλι προσπερνά, όπως το έκανε και το 2020, τα συγκλονιστικά ποσοστά των αποτυχόντων με βαθμολόγηση έως και κοντά στο 0 (μηδέν).
Κυβερνώντες και πάσης κατηγορίας «αρμόδιοι» για τη δημόσια Εκπαίδευση θα προσπεράσουν κάποια δραματικά στοιχεία, όπως, για παράδειγμα, ότι στα Μαθηματικά το 58,6% των υποψηφίων πήρε κάτω από τη βάση, ότι στην Ιστορία οι μισοί έγραψαν κάτω από τη βάση (το 29% από αυτούς έγραψαν για βαθμό από 0 έως 5), ότι στη Χημεία πήρε κάτω από τη βάση το 49%, ότι στα Αρχαία Ελληνικά έγραψε κάτω από τη βάση το 47% και ότι από αυτό το ποσοστό ένας στους τρεις έγραψε από 0 έως 5.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι η δημόσια σχολική Εκπαίδευση στέλνει, με την υπογραφή της, χιλιάδες αστοιχείωτους μαθητές της στις πύλες της ανώτατης Εκπαίδευσης. Η «δωρεάν» δημόσια Εκπαίδευση στέλνει με ήσυχη συνείδηση στις πανελλήνιες εξετάσεις για τα ΑΕΙ χιλιάδες «κουμπούρες», χωρίς τίποτε να την εμποδίζει να το διαπράττει. Και δεν γίνεται στον δημόσιο χώρο της Παιδείας ούτε καν μία νύξη γα το ξεκίνημα της μεγάλης συζήτησης: Οταν αυτά παράγει το «σύστημα» της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης συνολικά, πώς είναι δυνατόν να ασχολείται η Πολιτεία κάθε χρόνο μόνο με το αν και πόσοι θα βρουν «θέσεις» στις… πανεπιστημιακές σχολές;
Λειτουργούν, αλήθεια, και έχουν νόημα τα ελληνικά σχολεία στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα; Εχει γίνει, μήπως, σιωπηρά παραδεκτό από τους πάντες στην κοινωνία της Ελλάδας ότι η εισαγωγή στα πανεπιστήμια είναι μόνον υπόθεση μιας καθαρής μειοψηφίας καλά διαβασμένων, από προσωπική επιλογή τους, μαθητών, με τη βοήθεια ιδιωτικών φροντιστηρίων; Αυτή η ετήσια φάρσα επιλογής «εισακτέων» στα ΑΕΙ με γελοιοποίηση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης πότε, άραγε, θα πάρει τέλος;
Ετος 1936, ομιλεί ο κραταιός φιλόλογος Ιωάννης Συκουτρής: «…Εργον του σχολείου είναι να δημιουργεί ανθρώπους μορφωμένους, πνευματικές προσωπικότητες (…)
Το Πανεπιστήμιο έχει κύριο έργο να δώσει στον τόπο καλούς επιστήμονες, με άρτιο καταρτισμό, με γενική μόρφωση, με ήθος προπαντός επιστημονικό».
Θίγει και το ζήτημα της ποιότητας των διδασκόντων: «Με διδασκάλους των οποίων όλος ο πνευματικός καταρτισμός ομοιάζει με ψιλικατζίδικο χωριού, που περιέχει λίγ’ από όλα, αλλά ποτέ περισσότερα από όσα φθάνουν να εξυπηρετηθούν δύο-τρεις πελάτες, τι περιμένετε;»
Οσο για την Πολιτεία, που τις τελευταίες δεκαετίες ευτελίζει τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ασχολείται εντατικά με το πόσοι θα εισαχθούν στις ανώτατες σχολές, ο Ιωάννης Συκουτρής είχε πει: «Το κύριο έργο της Πολιτείας είναι παιδαγωγικό και ο αληθινός πολιτικός είναι κυρίως και κατά πρώτον παιδαγωγός».
Ειπώθηκαν και γράφτηκαν αυτά για τη δημόσια Εκπαίδευση του τόπου μας πριν από 85 χρόνια. Βρίσκετε μήπως πως είναι «ξεπερασμένα» σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες;
Από τα αποτελέσματα των γραπτών τους προκύπτει ότι οι περισσότεροι δεν διαθέτουν διόλου δυνάμεις για συμμετοχή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Παρ’ όλα αυτά, χιλιάδες από τους υποψηφίους που έχουν πάρει βαθμούς κάτω από τη βάση θα βρουν μια «θέση» σε διάφορα πανεπιστημιακά τμήματα. Ελάχιστοι οι καλά διαβασμένοι και οι αριστούχοι, που δικαιολογούν απολύτως το απολυτήριο Λυκείου.
Χρόνια τώρα, η Πολιτεία με ψηλά το κεφάλι προσπερνά, όπως το έκανε και το 2020, τα συγκλονιστικά ποσοστά των αποτυχόντων με βαθμολόγηση έως και κοντά στο 0 (μηδέν).
Κυβερνώντες και πάσης κατηγορίας «αρμόδιοι» για τη δημόσια Εκπαίδευση θα προσπεράσουν κάποια δραματικά στοιχεία, όπως, για παράδειγμα, ότι στα Μαθηματικά το 58,6% των υποψηφίων πήρε κάτω από τη βάση, ότι στην Ιστορία οι μισοί έγραψαν κάτω από τη βάση (το 29% από αυτούς έγραψαν για βαθμό από 0 έως 5), ότι στη Χημεία πήρε κάτω από τη βάση το 49%, ότι στα Αρχαία Ελληνικά έγραψε κάτω από τη βάση το 47% και ότι από αυτό το ποσοστό ένας στους τρεις έγραψε από 0 έως 5.
Το κύριο έργο της Πολιτείας είναι παιδαγωγικό και ο αληθινός πολιτικός είναι κυρίως και κατά πρώτον παιδαγωγός
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι η δημόσια σχολική Εκπαίδευση στέλνει, με την υπογραφή της, χιλιάδες αστοιχείωτους μαθητές της στις πύλες της ανώτατης Εκπαίδευσης. Η «δωρεάν» δημόσια Εκπαίδευση στέλνει με ήσυχη συνείδηση στις πανελλήνιες εξετάσεις για τα ΑΕΙ χιλιάδες «κουμπούρες», χωρίς τίποτε να την εμποδίζει να το διαπράττει. Και δεν γίνεται στον δημόσιο χώρο της Παιδείας ούτε καν μία νύξη γα το ξεκίνημα της μεγάλης συζήτησης: Οταν αυτά παράγει το «σύστημα» της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης συνολικά, πώς είναι δυνατόν να ασχολείται η Πολιτεία κάθε χρόνο μόνο με το αν και πόσοι θα βρουν «θέσεις» στις… πανεπιστημιακές σχολές;
Λειτουργούν, αλήθεια, και έχουν νόημα τα ελληνικά σχολεία στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα; Εχει γίνει, μήπως, σιωπηρά παραδεκτό από τους πάντες στην κοινωνία της Ελλάδας ότι η εισαγωγή στα πανεπιστήμια είναι μόνον υπόθεση μιας καθαρής μειοψηφίας καλά διαβασμένων, από προσωπική επιλογή τους, μαθητών, με τη βοήθεια ιδιωτικών φροντιστηρίων; Αυτή η ετήσια φάρσα επιλογής «εισακτέων» στα ΑΕΙ με γελοιοποίηση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης πότε, άραγε, θα πάρει τέλος;
Ετος 1936, ομιλεί ο κραταιός φιλόλογος Ιωάννης Συκουτρής: «…Εργον του σχολείου είναι να δημιουργεί ανθρώπους μορφωμένους, πνευματικές προσωπικότητες (…)
Το Πανεπιστήμιο έχει κύριο έργο να δώσει στον τόπο καλούς επιστήμονες, με άρτιο καταρτισμό, με γενική μόρφωση, με ήθος προπαντός επιστημονικό».
Θίγει και το ζήτημα της ποιότητας των διδασκόντων: «Με διδασκάλους των οποίων όλος ο πνευματικός καταρτισμός ομοιάζει με ψιλικατζίδικο χωριού, που περιέχει λίγ’ από όλα, αλλά ποτέ περισσότερα από όσα φθάνουν να εξυπηρετηθούν δύο-τρεις πελάτες, τι περιμένετε;»
Οσο για την Πολιτεία, που τις τελευταίες δεκαετίες ευτελίζει τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ασχολείται εντατικά με το πόσοι θα εισαχθούν στις ανώτατες σχολές, ο Ιωάννης Συκουτρής είχε πει: «Το κύριο έργο της Πολιτείας είναι παιδαγωγικό και ο αληθινός πολιτικός είναι κυρίως και κατά πρώτον παιδαγωγός».
Ειπώθηκαν και γράφτηκαν αυτά για τη δημόσια Εκπαίδευση του τόπου μας πριν από 85 χρόνια. Βρίσκετε μήπως πως είναι «ξεπερασμένα» σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες;
