Η ακραία κίνηση του Ρώσου προέδρου Πούτιν στην ευρωπαϊκή σκακιέρα τον Φεβρουάριο με μια στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία άνοιξε την πόρτα του «φρενοκομείου» στη μεταψυχροπολεμική «γηραιά ήπειρο». H πολεμική κίνηση της Μόσχας αιφνιδίασε άσχημα τους Ευρωπαίους πολίτες, που είχαν υποθέσει ότι, παρά τα στρατηγικής φύσεως προβλήματα στις σχέσεις ΝΑΤΟ - Ρωσίας, ιδιαίτερα μετά το 2014, τα πράγματα βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της πολιτικής διπλωματίας, που κράτησε κοντά 80 χρόνια την Ευρώπη σε μια ισορροπία δυνάμεων και σε κατάσταση ειρήνης. Η αλήθεια είναι ότι είχε στείλει «σήματα κινδύνου» για την ευρωπαϊκή ειρήνη στους πολίτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας πριν από 30 χρόνια η ανάμειξή τους, με πρώτη τη Γερμανία, στο δράμα του βίαιου διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, που έφερε αλλαγές συνόρων και κόστισε 200.000 ζωές. Αλλά με τον καιρό το πράγμα ξεχάστηκε, καθώς σε τελευταία ανάλυση η υπόθεση αφορούσε τα basse classe Βαλκάνια, δηλαδή την εκτός ευρωπαϊκών ελίτ «περιφέρεια» της Ευρώπης.

Το δεύτερο «καμπανάκι» κτύπησε δυνατά όταν η Ρωσία κατέλαβε με το «έτσι θέλω» την Κριμαία, αλλά οι υπναλέοι Ευρωπαίοι αρχηγοί, κρυμμένοι πίσω από τις ΗΠΑ, δεν είδαν τι σήμαινε αυτό στο πεδίο της αντιπαλότητας ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Μόσχας. Τώρα, η εισβολή της Ρωσίας στα εδάφη μιας ανεξάρτητης χώρας, στην καρδιά της Ευρώπης, ήρθε να καταδείξει ότι μπορεί όλα να «παίζονται» πλέον στη σκακιέρα της «γηραιάς ηπείρου». Ηρθε επίσης να πιστοποιήσει με οδυνηρό τρόπο τη γεωπολιτική παρακμή της Ε.Ε., που δεν ήταν σε θέση να «συνεννοηθεί» εγκαίρως, όπως έπρεπε, και με τις ΗΠΑ και με τη Μόσχα για την υπόθεση της Ουκρανίας και τις ενεργειακές στρατηγικές τους, ώστε να μη χρειαστεί να «μιλήσουν» τα όπλα στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά το 1945.

Σήμερα, οι εξελίξεις έχουν ήδη δείξει ότι η αδυναμία της Ε.Ε. για κοινή στρατηγική αντίληψη της ευρωπαϊκής ασφάλειας μετά το 1990 κατέστησε τις Βρυξέλλες απλό παρατηρητήριο εξελίξεων στην Ευρώπη και συμμέτοχο αποφάσεων που λαμβάνονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη στρατιωτική ηγεσία του ΝΑΤΟ. Οι ηγεσίες των χωρών-μελών της Ε.Ε. που είναι και εταίροι της Συμμαχίας παρέλειψαν να ασχοληθούν σοβαρά και με αποφασιστικό δικαίωμα γνώμης, τουλάχιστον από το 2014, με την υπόθεση των ζωνών «ασφαλείας» που θέλουν να διαμορφώσουν στην Ευρώπη ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Ρωσία. Το σημερινό δράμα της Ουκρανίας έχει, λοιπόν, πίσω του τη θανατηφόρο «αυτοκρατορική» αντίληψη του Πούτιν αλλά και τη βαριά αμέλεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αναγνώσει τους μεγάλους κινδύνους που έφερνε στην καρδιά της Ευρώπης η στρατηγική διαμάχη ΝΑΤΟ - Ρωσίας για την έκταση των ζωνών «επιρροής» τους. Τώρα «φωτιά» στην καρδιά της Ευρώπης, με εμπρηστή τον «αναθεωρητή» Πούτιν.

Ισως να αντιλαμβάνονται σήμερα κάποιοι διπλωματικοί «εγκέφαλοι» της Ευρωπαϊκής Ενωσης την αιτία της βαθιάς ανησυχίας της Ελλάδας, που έχει απέναντί της έναν βαριά οπλισμένο «αναθεωρητή», τον ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τη διεθνή έννομη τάξη και το ευρωπαϊκό Δίκαιο όταν απευθύνει πολεμικές απειλές στην Αθήνα και τη Λευκωσία με την ανοχή της Ε.Ε. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιδεικνύουν έως τώρα μιαν απελπιστική ελαφρότητα απέναντι στην «αναθεωρητική» πολιτική του τουρκικού ισλαμισμού, που κτυπάει τις πόρτες των ανατολικών συνόρων της Ευρώπης. Επιμένουν και σήμερα οι «ισχυροί» της Ε.Ε. να συνομιλούν «εταιρικά» με τον Ερντογάν, που «συνομιλεί» με την Ιστορία, όπως και ο Πούτιν. Θυμίζει μάλιστα σήμερα στους Ευρωπαίους ο αρχηγός του τουρκικού ισλαμισμού ότι κάποτε η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατείχε εδάφη σημερινών κρατών της Ευρώπης, πράγμα που καθιστά την «αδικημένη από την Ιστορία» Τουρκία χώρα «ευρωπαϊκή». Αργά ή γρήγορα, όμως, θα αναγκαστεί η παρακμάζουσα Ε.Ε. να γευθεί τους καρπούς της «αναθεωρητικής» πολιτικής του εθνικιστή Ταγίπ Ερντογάν.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 4 Μαρτίου 2022