O Κορυδαλλός είναι πουλί, είναι και όνομα φυλακής, είναι και επιτελείο σχεδιασμού εγκλημάτων εντός Αθηνών. Δεν φτάνει, λοιπόν, που οι πολίτες βασανίζονται από τα κύματα της εγκληματικότητας, που διαρκώς διογκώνονται στην ταλαίπωρη χώρα. Τώρα περίτρομοι πληροφορούνται ότι από τις Φυλακές Κορυδαλλού οργανώνονται επιχειρήσεις ληστειών, απαγωγών έως και εκτελέσεις «συμβολαίων θανάτου», διακίνησης και εμπορίας ναρκωτικών, καθώς και κάποιες «αυτοκτονίες». Και το χειρότερο, υποχρεώνονται οι πολίτες να διαβάζουν στις εφημερίδες ότι στις φυλακές που φιλοξενούν το εν λόγω επιτελείο εγκληματιών, οι ποινικοί κάνουν ό,τι τους γουστάρει, προμηθεύονται απ’ έξω ναρκωτικά και κινητά και τρομοκρατούν τους φύλακες με απειλές για την ασφάλεια των οικογενειών τους.

Πέρα απ’ την αηδία και τις βαθιές ανησυχίες που προκαλεί στην κοινωνία αυτή η αθλιότητα, προκαλεί επίσης κατάπληξη και γεννά «μαύρες» σκέψεις κάτι άλλο: το γεγονός ότι κυβερνήσεις και κόμματα παρακολουθούν ουσιαστικά απαθείς επί δεκαετίες έως και σήμερα τα φρικτά και απαίσια που συμβαίνουν στις ελληνικές φυλακές.

Από τη δεκαετία του ’80, εμείς, οι βετεράνοι της δημοσιογραφίας, ακούμε υπουργούς Δικαιοσύνης όλων των κομματικών χρωμάτων να διαβεβαιώνουν τους πολίτες ότι σύντομα θα κλείσει ο Κορυδαλλός και ότι θα ανεγερθούν σύγχρονες φυλακές με διεθνείς προδιαγραφές και τα λοιπά... Ματαίως όλα αυτά τα χρόνια η ερευνητική δημοσιογραφία παρέχει στους πολιτικούς όλα τα στοιχεία τα οποία συνθέτουν την άθλια κατάσταση των ελληνικών φυλακών, έτσι ώστε να μη δικαιολογείται έλλειψη ενημέρωσης των εκάστοτε κυβερνώντων. Ακούμε στα παρασκήνια, χρόνια τώρα, δηλητηριώδεις «ψιθύρους» για «ανάρμοστες σχέσεις» προσώπων του πολιτικού κόσμου με «κυκλώματα» τα οποία οδηγούν στις φυλακές. Και ακούμε σήμερα και διαβάζουμε ότι από «γενικό επιτελείο» της φυλακής εκδίδονται «λογαριασμοί» που αφορούν κεφαλές του υποκόσμου της νύχτας, καθώς και ότι μέσα σε χώρους των φυλακών αναπτύσσονται και σχέσεις στοργής μεταξύ βαρυποινιτών και προσώπων του άλλου υποκόσμου, αυτού των λεγόμενων «αναρχικών», οι οποίοι ανήκουν στους κύκλους της «νέας τρομοκρατίας». Κι όμως, όλα τούτα τα φοβερά και τρομερά, που διαρκώς μεγεθύνονται, σε καμία περίπτωση δεν τάραξαν, ούτε και σήμερα ταράζουν, μία ατρόμητη πολιτική τάξη, η οποία επιδίδεται πρωτίστως σε μικροκομματικές ίντριγκες και διαχειρίζεται μόνο τα «μεγάλα» ζητήματα, το Μακεδονικό, την αναθεώρηση του Συντάγματος, το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης, τις ανάγκες των τραπεζών. Κι ας διαλύεται σιγά-σιγά το κοινωνικό οικοδόμημα της χώρας, η οποία μάλιστα με ταχείς ρυθμούς προσελκύει πέραν των τουριστών και πλήθος εγκληματιών από ξένες χώρες, που βρίσκουν εδώ ανοικτά πεδία δράσης και καλές συνεργασίες με συνεταιρισμούς με τον διαρκώς αναπτυσσόμενο ντόπιο υπόκοσμο.

Η Αστυνομία, η Αντιτρομοκρατική κάνουν, είναι η αλήθεια, πολλή δουλειά και κάθε τόσο εξαρθρώνουν κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος. Και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι (τρομάρα τους) κυβερνητικοί παράγοντες δεν στερούνται στοιχείων και «εμπιστευτικών» πληροφοριών. Ομως, η «διοίκηση» του Εγκλήματος συνεχίζει το έργο της μέσα από τις φυλακές και μοιράζει «δουλειές» και «παραγγελίες» έξω από τα τείχη τους. Το δίκτυο δημόσιας ασφάλειας και προστασίας των πολιτών από εγκληματικές δραστηριότητες είναι πλέον γεμάτο τρύπες. Η πύκνωση των ενόπλων ληστειών και διαρρήξεων στο κέντρο και στις γειτονιές της Αθήνας σοκάρει. Είναι δε γνωστό και φανερό ότι η Αστυνομία έχει τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα - πράγμα που επιτρέπει σε κακοποιούς και σε ομάδες εγκληματιών να κάνουν «πάρτι» στα αστικά κέντρα, ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα.

Αλλά, η κυβέρνηση, προκλητικά αδρανής, γυρίζει την πλάτη στο πρόβλημα. Ξεκινώντας, λοιπόν, από την περίπτωση του «επιτελείου» στον Κορυδαλλό, φθάνουμε, πλέον, μπροστά σε ένα μεγάλο πολιτικό ζήτημα. Το μέγα ερώτημα είναι: Πώς γίνεται να είναι τα εγκληματικά κυκλώματα των φυλακών ισχυρότερα από την πολιτική εξουσία και το κράτος του οποίου προΐσταται;