Οκτώ χρόνια μετά την προσφυγή της χώρας στον μηχανισμό, τη σύνθλιψη της κοινωνίας, την απώλεια εθνικής κυριαρχίας και τη δήωση της χώρας, το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να μην παρουσιάζει δύο βασικά και αλληλένδετα πράγματα: την αλήθεια για το πόσο πολύ έχει μπλέξει η χώρα και σχέδιο για να ξεμπλέξει. Η σημερινή κυβέρνηση -η οποία έχει μεν δίκιο όταν υποστηρίζει ότι δεν έβαλε η ίδια καταρχήν τη χώρα στο μνημόνια, αλλά δεν λέει ότι είναι αυτή που υπέγραψε τα χειρότερα με όρους εσαεί ομηρίας- συνεχίζει να διατυπώνει τα μεγαλύτερα ψέματα από τις προηγούμενες. Μακράν.

Ενώ βύθισε τη χώρα πιο βαθιά από ποτέ στην κινούμενη άμμο των δανειστών, διαβεβαιώνει ότι «θα βγούμε από το μνημόνιο το δεύτερο εξάμηνο του 2018». Βασιζόμενη στο ότι ο κόσμος πια ούτε ασχολείται με το τι λέει ούτε πλέον πιστεύει τίποτα από αυτά, διότι δίνει αγώνα επιβίωσης, αισθάνεται ότι μπορεί να προβάλλει ό,τι σενάριο θέλει. Η πραγματικότητα, όμως, έχει τον δικό της τρόπο να επιβάλλεται στην ψευδολογία και να επαναφέρει με ωμό, επώδυνο, μη ανασχέσιμο τρόπο το σκηνικό στα δικά της αληθινά μέτρα. Καμία κυβέρνηση, όσα ψέματα και αν πει, σε όσους τακτικισμούς και να καταφύγει, δεν μπορεί να αποφύγει την καταλυτική έλευση της πραγματικότητας.

Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να την «πασάρει» στον επόμενο, πρακτική δημοφιλής στους ασκούντες την εξουσία, και από εκεί και πέρα εναπόκειται σε αυτούς που την υφίστανται, στους πολίτες, να επιμερίσουν και να αποδώσουν, πολιτικά ή άλλως, τις ευθύνες εκεί όπου αναλογούν.

Μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει συμβεί στον βαθμό που θα έπρεπε, υπό την έννοια ότι ορισμένοι, που εκ των υστέρων αποδεικνύεται το μέγεθος των ευθυνών τους, απλώς πήγαν σπίτι τους. Ενώ κάποιοι άλλοι τώρα κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, ακριβώς επειδή στους προηγούμενους το χειρότερο που συνέβη είναι ότι πήγαν στο δικό τους. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι όσο και η πραγματικότητα, διότι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, εμπεριέχουν σοφία και εικόνες από το μέλλον. Ρίξτε μια ματιά σε ελάχιστους: στον ρυθμό αύξησης των «κόκκινων» οφειλών σε εφορία και τράπεζες, στο δεσμευτικό 3,5% πλεόνασμα για τα επόμενα χρόνια, στον αριθμό των ακινήτων που πρόκειται να πλειστηριαστούν, στο ύψος των μισθών και των συντάξεων. Πείτε μου τώρα τι βλέπετε.