Πέρα από την πολιτική αφέλεια εκείνων εκ των «58» που πίστεψαν ,ότι ήταν δυνατόν  να προκύψει κάτι νέο ,αναγεννητικό ,από μία συνεργασία με το παλαιομοδίτικο  ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου , η  εγκατάλειψη της προσπάθειας της Πρωτοβουλίας για « ενιαία κεντροαριστερά » υπό τις παρούσες συνθήκες, οδηγεί σ’ ένα χρήσιμο συμπέρασμα γενικότερου ενδιαφέροντος :  Οι δυνάμεις του «παλαιού καθεστώτος» που κατέστρεψαν τον τόπο, δεν είναι σε καμία περίπτωση  διατεθειμένες να  αφήσουν  σε άλλους το τιμόνι του φθαρμένου σκάφους τους .Προτιμούν να  το δουν να καίγεται ,παρά να το δώσουν , έστω για επισκευές, σε ξένα χέρια. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Απλώς ,ο  καθηγητής, κ. Βούλγαρης , και  οι φίλοι του άργησαν να το  καταλάβουν , τόσο λόγω απειρίας  σε τέτοια πονηρά «παιχνίδια»,όσο  και λόγω της, ξέφρενης σχεδόν, ενθάρρυνσης που έλαβαν από συγκεκριμένη μερίδα του Τύπου για σύμπραξη με τον κ. Βενιζέλο.

 Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με πεισματάρη ,νευρωτικό  γέροντα που δεν λέει  να αλλάξει  άκρως  βλαβερές για την υγεία του συνήθειες, παρ ότι αυτές τον  οδηγούν   στον αφανισμό του . Ετσι ,το  άρρωστο  κόμμα  ΠΑΣΟΚ ,δέσμιο γεροντικού πείσματος της ηγεσίας  του, θέλει οπωσδήποτε αυτό  να κάνει  «κουμάντο», αν είναι να   «συνεργαστεί» με κάποιους ,όποιοι κι αν θα είναι αυτοί.  «Κεντροαριστερά» χωρίς  το ΠΑΣΟΚ για αρχηγό είναι κάτι το εντελώς  αδιανόητο για την ηγεσία του κάποτε κραταιού  κόμματος, η οποία επιδεικνύει έναν πολιτικό εγωϊσμό  εντελώς δυσανάλογο με το σημερινό  ,συρρικνωμένο μέγεθος του .

  Θα κατάλαβαν πλέον ορισμένοι  αφελείς συμπολίτες μας, « ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες»,ότι «ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς»δεν είναι ποτέ δυνατόν να επιτευχθεί  στα σοβαρά με κέντρο το ΠΑΣΟΚ της απόλυτης πολιτικής παρακμής και με «βοηθούς» διάφορους σουλατσαδόρους της πολιτικής σκηνής .Ο «χώρος» πράγματι υπάρχει ,αλλά όποια κι’ είναι η έκταση του , αναζητά μια σοβαρή πολιτική εκπροσώπηση και όχι  γραφικούς «αστέρες» των  αθηναϊκών παρασκηνίων ,που ψάχνουν για δουλειά.