Αν μπορώ να φανταστώ, ο Κασιδιάρης θα γελάει μέσα από το κελί του στις φυλακές Δομοκού. Και γιατί όχι!

Εδώ και εβδομάδες, με κορύφωση τις τελευταίες ημέρες, βρίσκονται αυτός και το κόμμα του στο κέντρο της πολιτικής επικαιρότητας. Για να είχε τέτοια δημοσιότητα θα έπρεπε να είχε πληρώσει πολλά εκατομμύρια, αλλά την έχει δωρεάν. Αιτία, βεβαίως, η επικείμενη απόφαση του Α’ Τμήματος του Αρείου Πάγου για το εάν θα επιτρέψει την κάθοδο στις εκλογές στο κόμμα «Έλληνες», επικεφαλής του οποίου είναι ο τέως αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Κανελλόπουλος.

Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφεί για το τι προβλέπει ο κανονισμός του ανωτάτου δικαστηρίου και εάν η τροπολογία Βορίδη είναι θεσμικά σωστή ή παρέμβαση στη Δικαιούνη. Δεν είμαι νομικός και δεν θα ασχοληθώ με αυτές τις πτυχές. Θα ασχοληθώ με την ουσία του ζητήματος, δηλαδή εάν σε ένα δημοκρατικό καθεστώς είναι θεσμικά σωστό και πολιτικά θεμιτό να απαγορεύται η κάθοδος ενός νόμιμου κόμματος στις εκλογές, γιατί το κόμμα «Έλληνες» θεωρείται νόμιμο. Δεν υπάρχει καμία απόφαση για να το θέτει εκτός νόμου.

Παρ'τιΙ ιδεολογικά, πολιτικά και αισθητικά νιώθω απέχθεια για ό,τι παραπέμπει σε νεοναζισμό, πιστεύω ότι η ακραία αυτή ιδεολογία καταπολεμάται με ιδεολογικά και πολιτικά μέσα, όχι με απαγορεύσεις. Η Δημοκρατία δεν πολεμάει τους εχθρούς της με τα δικά τους όπλα, δεν ξεπέφτει στο επίπεδό τους. Αυτό, άλλωστε, είναι και το μεγαλείο και η δύναμή της. Κατά συνέπεια, όση αξία έχει η προσωπική μου θέση, πιστεύω ότι είναι λάθος να απαγορευθεί η κάθοδος στις εκλογές του κόμματος «Έλληνες». Το επιχείρημα ότι ο Κασιδιάρης είναι καταδικασμένος δεν σημαίνει τίποτα για την περίπτωσή μας. Στη Δημοκρατία διώκονται πράξεις όχι ιδέες. Με άλλα λόγια, διώκονται πρόσωπα που έχουν παραβιάσει τον νόμο, όχι κόμματα. Και, βεβαίως, μου είναι αδιανόητο το επιχείρημα ότι ο επικεφαλής του κόμματος «Έλληνες» είναι αχυράνθρωπος. Μπορεί ο καθένας να έχει την προσωπική του γνώμη για το εάν ένα πρόσωπο είναι αχυράνθρωπος, αλλά δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς δικαστικά μπορεί να αποδειχθεί κάτι τέτοιο. Αυτό ισχύει για τον κάθε πολίτη, πολύ περισσότερο για έναν συνταξιούχο αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Επίσης, δεν μπορώ να αντιληφθώ την κυβερνητική επιμονή να εμποδίσει την κάθοδο στις εκλογές αυτού του κόμματος. Φοβάται το Μαξίμου ότι οι «Έλληνες» θα κόψουν ψήφους από τη ΝΔ; Όσοι ψηφίζουν τέτοια κόμματα έχουν κατά κανόνα διαρρήξει τους εκλογικούς δεσμούς τους με τη ΝΔ. Κι αν υπάρχουν εξαιρέσεις θα πρόκειται για περιορισμένο αριθμό. Ούτε ισχύει ότι εάν μπει στη Βουλή αυτό το κόμμα θα ανεβεί το ποσοστό για αυτοδυναμία. Αυτό το ποσοστό δεν εξαρτάται από τον αριθμό των κοινοβουλευτικών κομμάτων, αλλά από το άθροισμα των ποσοστών που θα λάβουν τα κόμματα που συμμετείχαν στις εκλογές και δεν έπιασαν το 3%.

Με άλλα λόγια, εξαρτάται από τον αριθμό των αδιάθετων εδρών, που μοιράζονται τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Γιατί, λοιπόν, έχουν αναγορεύσει σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα το «κόμμα Κασιδιάρη»; Γιατί η κυβέρνηση καταθέτει τη μία τροπολογία μετά την άλλη για να εξασφαλίσει την απορριπτική απόφαση του Αρείου Πάγου; Μήπως από αγνή και πρόβεια αντιφασιστική πρόθεση; Να μου επιτρέψετε, προεκλογικές ημέρες που είναι, να είμαι δύσπιστος...

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 12/4