Αν η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μπορεί να χαρακτηριστεί αναμφίβολα από κάτι είναι από παντελή έλλειψη αυτού που αποκαλείται «πολιτική ευαισθησία».

Στα δυόμισι και πλέον χρόνια διακυβέρνησης του τόπου -είναι πλέον η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση- υπάρχουν μόλις δύο περιπτώσεις υπουργών οι οποίοι απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους. Αλλά ακόμα κι αυτές δεν αφορούσαν ζητήματα ανάληψης πολιτικής ευθύνης για λάθη ή παραλείψεις στην άσκηση των καθηκόντων τους ή διαφωνίες με την κυβερνητική πολιτική: ένας υφυπουργός (ο Παναγιώτης Σγουρίδης) ο οποίος τόλμησε να πει δημοσίως ότι ο κ. Τσίπρας είπε προεκλογικά ψέματα στους αγρότες. Κι ένας άλλος, επίσης υφυπουργός (ο Δημήτρης Καμμένος), παραιτήθηκε λίγες ώρες μετά την ορκωμοσία του, λόγων αναρτήσεων που είχε κάνει στο διαδίκτυο, καιρό πριν ορκιστεί.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα τα υπόλοιπα δεκάδες μέλη υπουργικών συμβουλίων που μετείχαν στις κυβερνήσεις από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι σήμερα έχουν διαπράξει απολύτως ορθά τα καθήκοντα τους. Ούτε ένας δεν θεώρησε ότι για κάποιον λόγο όφειλε να υποβάλει παραίτηση και να επιμείνει σε αυτήν. Ούτε ένας δεν έχει κάνει λάθος ή παράλειψη που να τον οδήγησε σε αυτήν τη σκέψη.

Λογικό είναι λοιπόν και ο κ. Κουρουμπλής –για τον οποίο κάθε μέρα που περνά μαθαίνουμε όλο και πιο απίστευτα πράγματα για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την υπόθεση της πετρελαιοκηλίδας– όχι απλώς να μην τη σκέπτεται αλλά να δηλώνει δημοσίως και εντός της Βουλής ότι «εγώ δεν θα παραιτηθώ ποτέ».

Είναι κι αυτή η μικρή κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή που κάνει κάθε ψήφο βουλευτή ακόμα πιο πολύτιμη. Και την πολιτική ευαισθησία είδος σε απόλυτη ανεπάρκεια.