Η πιο χρήσιμη.... αλήθεια είναι εκείνη που λέει ο πιο επιδέξιος ψεύτης. Δυστυχώς, αυτό το διαπιστώσαμε για πολλοστή φορά με το άρθρο του Σημίτη στα «Νέα». Οταν ο πρωθυπουργός της πλέον διεφθαρμένης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης κουνάει το δάχτυλο στον πρωθυπουργό της πλέον πατριωτικής κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης, για το ύπουλο και βρώμικο Ελσίνκι της διπλωματίας του, και ουδείς τον στέλνει στον πολιτικό αγύριστο..., τότε κάθε ελπίδα σβήνει. Οταν το πρόσωπο-σύμβολο της μίζας και της εκσυγχρονιστικής παρακμής επιτίθεται κατά του Κώστα Καραμανλή και το Μαξίμου και η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζουν το γεγονός με παγερή ουδετερότητα..., τότε η θλίψη σε κυριεύει.

Αλλά ό,τι καλό έχει η Ελλάδα σήμερα το δημιούργησαν τα φιλελεύθερα πατριωτικά ιδανικά. Αυτά που ο Σημίτης, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά εκ βαθέων σιχαίνονται και λυσσαλέα πολεμούν. Τότε είναι βέβαιο πως η χώρα χρειάζεται επιτακτικά μια αποτοξίνωση από τους τοξικούς ψευδολόγους. Οσο πιο πολύ θα αποτοξινώνεται η χώρα από τον «σημιτισμό» και τα ανδρείκελά του, τόσο πιο πολύ θα διαπιστώνεται η σημασία της σπουδαίας δήλωσης του Κώστα Καραμανλή που ξέφτισε την ψευδολόγα αλήθεια του Σημίτη. Ο Κώστας Καραμανλής μιλάει πολύ-πολύ σπάνια και μόνο με λακωνικές δηλώσεις. Το γεγονός ότι εξέδωσε αναλυτικότατη απάντηση αναμφίβολα έχει τεράστιο ενδιαφέρον και υποδηλώνει πολλά. Οταν οι ήττες μασκαρεύονται σε «νίκες» από την ύπουλη γλώσσα της σημιτικής παραεξουσίας, που εκπροσωπεί την πολιτική του «κατευνασμού», ο Κώστας Καραμανλής επαναλαμβάνει τη σαφέστατη θέση του (θέση και του Κωνσταντίνου Καραμανλή) ότι «η εθνική κυριαρχία της χώρας δεν μπαίνει ούτε σε διαπραγμάτευση με την Τουρκία ούτε σε Διεθνή Διαιτησία». Ούτε δέχεται να «διαπραγματευθεί» τις οποιεσδήποτε μονομερείς επεκτατικές αξιώσεις της Τουρκίας, δηλαδή δεν νομιμοποιείς προκλήσεις και τετελεσμένα σε βάρος σου... Διαπραγματεύεσαι στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, με όσους σέβονται το Διεθνές Δίκαιο... Αλλά οι θιασώτες του σημιτικού «κατευνασμού» επιμένουν σε καταδικασμένες από την Ιστορία απόψεις! Η εξωτερική πολιτική του Βρετανού πρωθυπουργού Τσάμπερλεν τη δεκαετία του 1930 έμεινε στην Ιστορία ως Appeasement Policy (Πολιτική Κατευνασμού). Ο Τσάμπερλεν πίστευε ότι, καλλιεργώντας καλές σχέσεις, θα ανέκοπτε τη ναζιστική προκλητικότητα και θα ενσωμάτωνε τη ναζιστική Γερμανία στο ευρωπαϊκό status. Γι’ αυτό το 1938 υπέγραψε τη Συμφωνία του Μονάχου και συνέχισε προσπαθώντας να συμβιβαστεί με τον Χίτλερ για να αποτρέψει κάθε κίνδυνο πολέμου. Ιστορική έχει μείνει η ανακοίνωση της υπογραφής της Συμφωνίας του Μονάχου «Peace for our time», που διαψεύσθηκε τραγικά με την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Οπως είπε στη δήλωσή του ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της Ν.Δ: «Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: η δήθεν “επιτυχημένη” στρατηγική του Ελσίνκι οδηγούσε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, την ελληνική κυριαρχία νησιών και βραχονησίδων, στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης! Από τα Iμια μέχρι το Ελσίνκι, η κυβέρνηση Σημίτη ζητούσε ουσιαστικά από ΗΠΑ και Ευρωπαίους εταίρους να ωθήσουν την Τουρκία να προσφύγει στη Χάγη εναντίον μας για τα Iμια και τις λεγόμενες “γκρίζες ζώνες”». «Πρόσθετη απόδειξη των κινδύνων που περιέκλειε το Ελσίνκι είναι ότι αυτό ενταφιάστηκε και τυπικά τον Ιανουάριο 2015, από την κυβέρνηση Σαμαρά. Με δήλωση που κατέθεσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλος, στα Ηνωμένα Eθνη, η χώρα μας δεν αναγνωρίζει την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Χάγης για θέματα εδαφικής μας κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών μας υδάτων». Και το θέατρο της διπλωματίας συνεχίστηκε με τη συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, με τον Ερντογάν και τον Τσαβούσογλου στην Αγκυρα. Από την απόρρητη αντιπαράθεσή τους μαθαίνουμε μόνο όσα οι ίδιοι θέλουν να μας πουν. Τίποτε παραπάνω. Στην επόμενη ομιλία ίσως η έπαρση του Ερντογάν τον ωθήσει να πει καθαρά πόσα κέρδισε από την ελληνική επιθυμία να τα βρούμε..., για να μάθουμε κι εμείς για τις «επιτυχίες» μας. Αυτά.