Οι Ταλιμπάν έχουν ήδη αρχίσει να επιβάλλουν ένα καθεστώς τρόμου σε διεθνές επίπεδο, επειδή θεωρούν χρέος τους να εφαρμόσουν τον ιερό ισλαμικό νόμο σαρία. Είναι προφανές ότι ο πυρήνας της ταυτότητάς τους είναι η θρησκευτική πίστη, η σαρία, το Κοράνι. Είναι, επίσης, προφανές ότι θα επιδιώξουν την εξόντωση των πάσης φύσεως και ομολογίας «απίστων», με σκοπό την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος όπου θα δεσπόζει η τήρηση του ιερού ισλαμικού νόμου. Τι είναι όμως στην πραγματικότητα ο νόμος αυτός; Κατ’ ακριβολογία, «Shari’ah» σημαίνει «το μονοπάτι της ερήμου που οδηγεί στην πηγή του νερού». Κύριες πηγές της σαρίας είναι το Κοράνι και οι διδασκαλίες του προφήτη Μωάμεθ (που περιέχονται στα περιώνυμα χαντίθ). Η σαρία δεν παριστά όμως απλώς έναν νομικό κώδικα, αλλά πολύ περισσότερο επηρεάζει τον, διαμέσου των αιώνων, διαμορφωθέντα ισλαμικό τρόπο ζωής. Μολονότι οι ποινικές κυρώσεις της σαρίας αποτελούν συγκριτικά ένα μικρό μόνον τμήμα του ισλαμικού Δικαίου, η σκληρότητά τους δικαιολογημένα προκαλεί φόβο στον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο.

 Ο ισλαμικός νόμος

Πέραν των γνωστών ίσως εκφάνσεων του ισλαμικού νόμου, υπάρχουν παράλληλα πτυχές του οι οποίες καταδεικνύουν μία σαφέστατη πολιτισμική υστέρηση: λ.χ. ότι η σεξουαλική κακοποίηση της γυναίκας τιμωρείται μόνον όταν τέσσερις ενήλικοι μάρτυρες βεβαιώσουν το γεγονός, ενώ το αδίκημα της αποστασίας (δηλαδή της εγκατάλειψης της πίστης) τιμωρείται στο Ιράν με θανατική ποινή. Η σαρία ρυθμίζει, ωστόσο, και άλλες πτυχές του καθημερινού βίου, από την προσευχή και τη νηστεία μέχρι τις σχέσεις οικογενειακού και κληρονομικού Δικαίου. Κοινός παρονομαστής των ρυθμίσεων περί οικογενειακού και κληρονομικού Δικαίου είναι η απαράδεκτη αντιμετώπιση που επιφυλάσσεται στις γυναίκες. Τα παραδείγματα που μαρτυρούν τη σαφώς υποδεέστερη θέση της είναι πολυάριθμα: λ.χ. μια μουσουλμάνα δεν επιτρέπεται να παντρευτεί μη μουσουλμάνο, ενώ ένας μουσουλμάνος μπορεί να νυμφευτεί χριστιανή ή Εβραία. Ενας άνδρας μπορεί να έχει μέχρι τέσσερις γυναίκες, ο σύζυγος μπορεί μονομερώς και άνευ λόγου να δώσει τέλος στην έγγαμη συμβίωση (τάλακ), ενώ η σύζυγος πρέπει να επικαλεστεί κάποιον ειδικό προς τού[1]το λόγο (όπως, λ.χ., τον εθισμό του συζύγου της στα ναρκωτικά). Το δε συναινετικό διαζύγιο συνεπάγεται συχνά την παραίτηση της γυναίκας (τεφρίκ) από όλα τα δικαιώματά της (διατροφής, επιμέλειας των τέκνων κ.ά.). Επίσης, στο πεδίο του κληρονομικού Δικαίου, οι υιοί κληρονομούν διπλάσιο μερίδιο σε σχέση με τις κόρες. Πάντως, παρόμοιες ρυθμίσεις δεν θα μπορούσαν να σταθούν στα σύγχρονα δυτικά κράτη. Πέραν του γεγονότος ότι θα προσέκρουαν στους θεμελιώδεις κανόνες περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα παραβίαζαν σαφώς την αρχή της ισότητας και ιδίως της ισότιμης μεταχείρισης των δύο φύλων.

 Η εφαρμογή της σαρίας

 Και όμως, η Ελλάδα είναι ένα ευρωπαϊκό κράτος -μάλλον το μοναδικό- που ανέχεται την εφαρμογή της σαρίας εντός της επικράτειάς του. Η ανοχή αυτή ισχύει αποκλειστικά και μόνον για την περιοχή της Δυτικής Θράκης, όπου και λειτουργούν τα τρία ιεροδικεία, στο πλαίσιο των οποίων ο μουφτής ασκεί δικαιοδοτική εξουσία επί οικογενειακών και κληρονομικών διαφορών, και κατ’ ουσίαν ανέλεγκτη. Εντούτοις, δεν χωρά αμφιβολία ότι βασικές αρχές του ελληνικού Συντάγματος, όπως η αρχή της ισότητας των φύλων, η απαγόρευση των διακρίσεων με βάση το θρήσκευμα και η αρχή του φυσικού δικαστή, δεν επιτρέπουν την εφαρμογή της σαρίας επί της ελληνικής επικράτειας, όσο ευαίσθητες και αν είναι οι ισορροπίες που πρέπει να τηρηθούν με τη μουσουλμανική κοινότητα της Δυτικής Θράκης. Βεβαίως, οι ισορροπίες αυτές αφορούν καταρχήν μόνον τους άνδρες και όχι τις γυναίκες, που είναι και τα κατεξοχήν θύματα της σαρίας. Η ισλαμική κουλτούρα δεν χωρά[1]ει την αθεϊστική ευρωπαϊκή απαισιοδοξία. Το τέλος της αμερικανικής κατοχής και οι παρενέργειές του παραμένουν σκοτεινά, ο πολιτικός ρόλος της θρησκείας ακαθόριστος και οι βλέψεις γειτονικών χωρών και λοιπών... ακόρεστες. Τελικά, το ερώτημα είναι πώς συνυπάρχουν οι δυτικές Δημοκρατίες με τα θεοκρατικά καθεστώτα στον ίδιο κόσμο, την ίδια χρονική στιγμή. Αυτά.

Πηγή: Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ