«Απόλυτα περιττή κίνηση, που θα βλάψει τον ΣΥΡΙΖΑ», χαρακτηρίζει ο γνωστός πολιτικός αναλυτής Γιάννης Λούλης, µιλώντας στα «Π», το ύφος και το περιεχόµενο της συνέντευξης που έδωσε στο Ζάππειο ο Αλέξης Τσίπρας για το θέµα των υποκλοπών.

Επίσης, κατά τη γνώµη του, οι πρακτικές του Αλέξη Τσίπρα µε όρους κοινοβουλευτικού ακτιβισµού το µόνο που πέτυχαν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να οδηγηθεί σε πολιτική αποµόνωση.

Η συνέντευξη

-Η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης ήταν, κατά τη γνώµη σας, µια σοφή κίνηση από την πλευρά της αντιπολίτευσης;

-Η πρόταση δυσπιστίας της αξιωµατικής αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης πολιτικά ούτε την ωφέλησε ούτε την έβλαψε. Υπήρχαν πολλοί πιο συγκροτηµένοι τρόποι να αντιδράσει, όπως θα δούµε στη συνέχεια. Ασφαλώς, η κυβέρνηση ήταν στη γωνία και είχε υποστεί φθορά, κυρίως από τα κυρίαρχα προβλήµατα της καθηµερινότητας, αλλά και την έκταση και το βάθος των υποκλοπών. Οι διαρροές για το κύµα των υποκλοπών ήταν πολλαπλές και χειροπιαστές. Παράλληλα, όταν ο αδέκαστος πρόεδρος της Α∆ΑΕ ήθελε να ενηµερώσει τη Βουλή για συγκεκριµένες παρακολουθήσεις, η κυβέρνηση, κυριολεκτικά αδίστακτη, έκανε το παν τα στοιχεία αυτά να αποκρυβούν. Ο Χρ. Ράµµος, µια σπάνια περίπτωση, δεν κάµφθηκε. Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε να ενηµερωθεί και παρέλαβε τον σχετικό φάκελο, ως ώφειλε. Από εκεί και πέρα, όµως, καλείτο να διαµορφώσει µια συγκροτηµένη αντιπολιτευτική στρατηγική. Επραξε καλώς να ενηµερώσει τη Βουλή για τα σχετικά ονόµατα όσων παρακολουθούντο. Η στρατηγική, όµως, την οποία επέλεξε στη συνέχεια δεν ήταν η σοφότερη: Προχώρησε στην πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, µια πρόταση που αναπόφευκτα θα απορριπτόταν από την πλειοψηφία της Βουλής και θα κυριαρχούσε η γνωστή ένταση και πόλωση, που
Προφανώς το κοµµατικό επιτελείο, µε τη συγκεκριµένη νοοτροπία του, προτίµησε την πεπατηµένη της πόλωσης
θα σκέπαζε τα πάντα. Χάθηκε εδώ µια εξαιρετική ευκαιρία για τον Τσίπρα, καθώς η σοφότερη προσέγγιση θα ήταν µια συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο, όπου ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, χωρίς εντάσεις και συγκρούσεις, θα ασκούσε την κριτική του. Αυτή, όµως, η µεγάλη ευκαιρία χάθηκε από τον Αλ. Τσίπρα. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί προφανώς το κοµµατικό επιτελείο, µε τη συγκεκριµένη νοοτροπία του, προτίµησε την πεπατηµένη της πόλωσης. Στο τέλος πού κατέληξε η ιστορία αυτή; Σε µια καθυστερηµένη προσφυγή στο Ζάππειο για µια συνέντευξη όπου το ζητούµενο ήταν πλέον άµεσες εκλογές. Ετσι, κανείς δεν βγήκε πολιτικά κερδισµένος. Αλλωστε, η κυβέρνηση αντιµετωπίζει το όλο προκλητικό σκάνδαλο των υποκλοπών, για το οποίο έχει τεράστιες ευθύνες, σφυρίζοντας αδιάφορα, ενώ η αξιωµατική αντιπολίτευση δεν έχει την ήρεµη, τη συγκροτηµένη σκέψη να επωφεληθεί της όλης συγκυρίας και να διαµορφώσει µια νέα εικόνα για τον εαυτό της, που έχει τόσο ανάγκη.

-Κατά τη γνώµη σας, έπρεπε ο Αλ. Τσίπρας να πάει στο Ζάππειο µε άλλη ατζέντα;

-Ναι, µε ατζέντα επιχειρηµάτων και όχι µαγκιές, εφόσον είχε τη δυνατότητα να το κάνει. Ηταν ένα µοιραίο λάθος, µια απόλυτα περιττή κίνηση, η οποία δεν θα ωφελήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα τον βλάψει. ∆εν είχε κανένα νόηµα να κάνει ανακοινώσεις περί αποχής από τη Βουλή που δεν οδηγούν πουθενά. Απλώς αποµονώνει τον ΣΥΡΙΖΑ.

-Εκτιµάτε πως η Ν.∆. θα διατηρήσει µέχρι τέλους τη διαφορά ασφαλείας από τον ΣΥΡΙΖΑ;

-Οι πιο πολλές δηµοσκοπήσεις που ανακοινώνονται δεν πείθουν για την αξιοπιστία τους. Προσωπικά, έχοντας µακρά εµπειρία στο πεδίο αυτό, εµπιστεύοµαι µια εταιρεία όπως την MRB, µε µακρά παρουσία στον χώρο και µεγάλο κύρος. Με βάση την MRB, η απόσταση µεταξύ Ν.∆. και ΣΥΡΙΖΑ µειώνεται αρκετά. Είναι
Είναι κυρίως η Ν.∆. που υποχωρεί, έστω και αν προηγείται
κυρίως η Ν.∆. που υποχωρεί, έστω και αν προηγείται. Παράλληλα, σε ζητήµατα καθηµερινότητας η κυβέρνηση φθείρεται ιδιαίτερα. Επίσης, αν και ο Μητσοτάκης υπερτερεί πάντα του Τσίπρα σε πρωθυπουργική εικόνα, η δική του εικόνα «θολώνει». ∆εν λειτουργεί πλέον σαν «ασπίδα» της κυβέρνησης. Στον βαθµό που τούτο συµβαίνει, διότι προσλαµβάνεται κυριολεκτικά ως το µη χείρον.

-Μητσοτάκης ή Τσίπρας θα είναι το δίληµµα στην κάλπη;

-Ο Μητσοτάκης θα επιθυµούσε µε κάθε τρόπο να κριθούν οι εκλογές από τη δική του εικόνα και εκείνη του Τσίπρα. Τούτο εν µέρει συµβαίνει ήδη. Οµως θεωρητικά υπάρχει προοπτική ο Αλ. Τσίπρας να αφυπνιστεί από τον λήθαργο του κοµµατικού του περίγυρου και να κάνει τη µόνη ισχυρή επικοινωνιακή κίνησή που θα του δώσει έντονη ώθηση. ∆ηλαδή να πλαισιωθεί από πέντε-έξι ξεχωριστά στελέχη, τα οποία να µην είναι αµιγώς κοµµατικά και να έχουν σηµαντικές τεχνοκρατικές δυνατότητες. Θα το τολµήσει όµως; Πόσα ερωτηµατικά να βάλω;

-Υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης ανάµεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ή δεν συγκινεί τους πολίτες το σχέδιο της «προοδευτικής διακυβέρνησης»;

-Στη χώρα µας, οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι (πιο συχνά κεντρώοι, που γέρνουν λίγο αριστερά) πλειοψηφούν. Οµως µέχρι τώρα ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ.- ΠΑΣΟΚ δεν έχουν προσεγγίσει το ένα το άλλο. Και ούτε γνωρίζουµε τι θα συµβεί εάν κανένα κόµµα δεν πάρει αυτοδυναµία. Πάντως, το ΚΙΝ.ΑΛ. µετά τις παρακολουθήσεις του Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ και το επιτελείο του Μαξίµου είναι αδύνατον να συνεργαστεί µε τη Ν.∆. του Μητσοτάκη.

-Με βάση αυτή την απαισιόδοξη θεώρησή σας, πώς βλέπετε το µέλλον της χώρας;

-Το σκηνικό που έχουµε ενώπιόν µας δεν είναι πιο ρευστό, αλλά όλο και πιο µίζερο. Ολα νοσούν. Το πολιτικό προσωπικό, οι δοµές, οι λειτουργίες. Εχουµε ένα κράτος που διευθύνεται από τους εκάστοτε που το διαφεντεύουν και είναι πολύ κάτω του µετρίου. Η διαφθορά απλώνεται σε κάθε γωνιά, µικρή ή µεγάλη.
Η διαφθορά απλώνεται σε κάθε γωνιά, µικρή ή µεγάλη
Φυσικά, η κρίση του πολιτικού προσωπικού είναι πλέον παγκόσµια, όµως στις προηγµένες δηµοκρατίες υπάρχουν αναχώµατα, ενώ οι νεότερες γενιές στη χώρα µας, που διαθέτουν προσόντα, δύσκολα θα χαράξουν µια καριέρα στον τόπο µας. Θα αυτοπροστατευθούν και θα αναζητήσουν άλλα εφαλτήρια για το µέλλον τους.

*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 4 Φεβρουαρίου 2023.