Έτσι που το πάει ο Μάριους Γκριγκόνις με τις φετινές εμφανίσεις του στον Παναθηναϊκό, σύντομα θα ακούσει το όνομά του να γίνεται τραγούδι ή σύνθημα στις εξέδρες του ΟΑΚΑ. Το ρεσιτάλ του απέναντι στην Αναντολού Εφές ήρθε απλά να αποτελέσει έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα της πολύτιμης συνεισφοράς του στους «πράσινους» μετά το καλοκαίρι, όταν ουδείς πίστευε ότι θα συνέχιζε να αποτελεί κομμάτι του παζλ του Εργκίν Αταμάν.

Αλήθεια, πόσοι από τους φίλους του «τριφυλλιού» δεν έσερναν ουκ ολίγα… κοσμητικά επίθετα την περσινή σεζόν στον Λιθουανό; Πόσοι και πόσοι δεν υποστήριζαν στα social media με τις διαδικτυακές «κραυγές» τους ότι ο συγκεκριμένος παίκτης δεν έχει θέση σε έναν «κανονικό Παναθηναϊκό»;

Ο Παναθηναϊκός, ο Γκριγκόνις και το κατάλληλο "εργασιακό περιβάλλον"

Ο «κανονικός Παναθηναϊκός» είναι πάλι εδώ άκρως διεκδικητικός σε μια εξαιρετικά ανταγωνιστική Euroleague και ο Γκριγκόνις όχι μόνο παραμένει κάτοικος Αθηνών, αλλά αποτελεί ένα από τα πιο κομβικά εργαλεία αναδόμησης του «Εξάστερου».

Άλλο ένα μάθημα για όλους όσοι λοιδορούν και σπεύδουν να βγάλουν άχρηστους αθλητές κρίνοντας αποκλειστικά την ατομική τους απόδοση, αγνοώντας ταυτόχρονα το εργασιακό περιβάλλον στο οποίο καλούνται να εξελιχθούν.
Αν μη τι άλλο οι φίλοι του «τριφυλλιού» είχαν πολύ πρόσφατα αντίστοιχα παραδείγματα πρόωρης και επικίνδυνης «αχρήστευσης» παικτών τους στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Θυμάστε τι λεγόταν για τον Αϊτόρ ή τον Χουάνκαρ επί Λάζλο Μπόλονι και Πογιάτος; Ο ένας παλτό, ο άλλος… τουρίστας! Πως στα κομμάτια ζητάμε από έναν αθλητή να είναι συνεπής και διακριθείς στη δουλειά του όταν λειτουργεί ως μέλος ενός συνόλου που βρίσκεται… υπό διάλυση;
Γιατί ακριβώς αυτό συνέβαινε στο Κορωπί και τη Λεωφόρο πριν την έλευση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Κι όταν έφτασε ο Σέρβος να φέρει άλλη αύρα στα αποδυτήρια ακόμη και παίκτες που έμοιαζαν «μαραμένοι» στα χέρια των προκατόχων του… άνθισαν. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Γκριγκόνις, τον μόνο ξένο άσο του Παναθηναϊκού που επιβίωσε από το «τσουνάμι» των μεταγραφικών αλλαγών του καλοκαιριού και παρέμεινε στην ομάδα.

O Γκριγκόνις δεν έγινε ξαφνικά παικταράς

Ξέρετε, στην Ελλάδα τείνουμε να λησμονούμε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος ενός προπονητή σε μια ομάδα, αλλά και πόσο κομβική είναι η εύρυθμη λειτουργία ενός αγωνιστικού τμήματος σε όλους τους τομείς.
Ξεχνάμε πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι για την ψυχολογία των παικτών η παρουσία ενός στελέχους ή μιας «παλιοσειράς» στα αποδυτήρια μιας ομάδας που καμιά φορά στα μάτια της κοινής γνώμης μοιάζει περιττός, ενίοτε και «γραφικός». Το άβατο των παικτών, όμως, έχει τους δικούς του κανόνες, τους δικούς του νόμους.
Στον Παναθηναϊκό, λοιπόν, το περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί υπό τον Εργκίν Αταμάν βοήθησε τον Μάριους Γκριγκόνις να απαλλαγεί από τα «βαρίδια» της περσινής σεζόν και να θυμίζει τον παικταρά που όλοι μας γνωρίσαμε τα προηγούμενα χρόνια, τόσο με τις ομάδες που αγωνίστηκε στη Euroleague, όσο και με τη φανέλα της εθνικής Λιθουανίας.

Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα επιχειρήσετε να βγάλετε «άχρηστο» κάποιον παίκτη της αγαπημένης σας ομάδας, ή ένα ολόκληρο ρόστερ αναλογιστείτε νωρίτερα αν το περιβάλλον που εργάζονται οι αθλητές είναι το κατάλληλο για να ευδοκιμήσουν ή απλά συμβάλλει στον… μαρασμό τους.
Και πάντα ας έχουμε στο μυαλό μας ότι όσο καλούς, ή λιγότερο καλούς παίκτες έχει μια ομάδα, πάντα θα έχει πρωτεύουσα σημασία η επιλογή του προπονητή που θα τους καθοδηγεί. Κι όπως συμβαίνει και στη δική μας και στις δικές σας δουλειές πάντα το εργασιακό περιβάλλον θα αναδεικνύει ή θα «καταστρέφει» ταλέντα και προσωπικότητες.