Όσοι έχουν την ευκαιρία να πληροφορηθούν την κατάσταση του Πρωθυπουργού τις τελευταίες ημέρες, λένε ότι επρόκειτο εμφανώς για έναν διαφορετικό Αλέξη Τσίπρα. Πολύ πιο χαμογελαστό, πιο ήρεμο και φιλικό και χαλαρό γενικότερα στη συμπεριφορά του.

Η πρόσφατη Σύνοδος της Μάλτας φαίνεται επέδρασε, αφού κέρδισε πολιτικό χρόνο και ο εκλογικός ορίζοντας της κυβέρνησης επεκτείνεται, πιθανότατα για το 2018 πριν τη λήξη του τρέχοντος τρίτου προγράμματος.

Παρά την πίεση που ασκούν πάνω του τα διάφορα γεγονότα και με την αξιολόγηση να είναι παρούσα, ο ίδιος πιστεύει και πάλι ότι δύναται να αντιστρέψει το κλίμα, αξιοποιώντας τη διεθνή κρίση και τους χειρισμούς του για τον περιορισμό των επιπτώσεών της στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Οι πιο μυημένοι στα παρασκήνια του Μεγάρου Μαξίμου λένε ότι ατενίζει και πάλι το μέλλον με αισιοδοξία και ελπίζει σε ανάκαμψη. Γι’ αυτό και η επικοινωνιακή αντεπίθεση με τα εγκαίνια δρόμων σήμανε την πρωθυπουργική εξωστρέφεια σε μια προσπάθεια αλλαγής του κακού κλίματος.

Όμως, είναι έτσι; Και αυτό διότι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, αλλά και ο ίδιος προσωπικά, είναι ότι δεν μπορεί πλέον να εμπνεύσει αισιοδοξία στην κοινή γνώμη. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις και η ραγδαία πτώση της δημοφιλίας του είναι ένα μεγάλο βαρίδι, αφού οι πολίτες έχουν απογοητευθεί, καθώς πίστεψαν πως κάτι μπορούσε να αλλάξει.

Επί των ημερών του ο Πρωθυπουργός έχει περιορισμένα θέματα να διαφημίσει, ενώ τα κηρύγματα διαφάνειας δεν γεμίζουν την…κατσαρόλα των πολιτών! Η κυβέρνηση είναι πολύ δύσκολο να σηκώσει κεφάλι και αυτό φαίνεται και από τη συμπεριφορά των ίδιων των βουλευτών της, που δεν σταμάτησαν τις μουρμούρες ούτε τις εκφράσεις απόγνωσης και απογοήτευσης.

Και τα δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμη. Η καθημερινότητα είναι παρούσα και αποτελεί μείζον πρόβλημα για τον Πρωθυπουργό. Και όσο και να εντείνονται οι συγκρούσεις με την ΝΔ στη Βουλή, όπως χθες, και στα τηλεοπτικά πάνελ, δεν αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό. Κυρίως δεν αλλάζουν την αντίληψη που έχει ο κόσμος για την κυβέρνηση. Και αυτό διότι δεν υφίσταται το στοιχείο της ελπίδας, εκτός και αν…Και όταν ο λαός παύει να ελπίζει σε μια κυβέρνηση, τότε η κυβέρνηση αυτή βλέπει το τέλος της να πλησιάζει...

* Το άρθρο δημοσίευτηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου»